Korytniki

Korytniki

wieś
Cerkiew św. Dymitra
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	przemyski
Gmina	Krasiczyn
Wysokość	250 m n.p.m.
Liczba ludności (2019)	650[1]
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-741[2]
Tablice rejestracyjne	RPR
SIMC	0604749[3]
Położenie na mapie gminy Krasiczyn Korytniki
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Korytniki
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Korytniki
Położenie na mapie powiatu przemyskiego Korytniki
49°47′04″N 22°38′00″E/49,784444 22,633333

Korytniki – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Krasiczyn^[4][3]. Leży nad Sanem.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Części wsi

Historia

Wieś szlachecka, własność Krasickich, położona była w 1589 roku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego^[5]. Pierwsze wzmianki o wsi wymieniają rok 1397. Według etymologów nazwa pochodzi od zamieszkujących to korytników (rzemieślnik wyrabiający koryta). Koryto w tych czasach oznaczało drewniane naczynie do karmienia i pojenia zwierząt lub pojemnik na wydobywaną z ziemi solankę. Na początku XVI w. wieś należała do klucza krzywieckiego Orzechowskich. W 1540 wraz z całym kluczem trafiła w ręce Jakuba z Siecina, protoplasty rodu Krasickich. Wieś należąca do dóbr Krasiczyn, leżała w ziemi przemyskiej należała do wojewody sandomierskiego i lubelskiego Jana Tarły od 1724 roku^[6]. W składzie klucza krasiczyńskiego przetrwały Korytniki – z krótką przerwą – do 1939 r. Jesienią 1939, po ustaleniu granicy niemiecko-radzieckiej na Sanie, właściciele Krasiczyna, Sapiehowie, ewakuowali z zamku w Krasiczynie do dworu w Korynikach wartościowe przedmioty oraz liczącą ok. 20 tys. tomów bibliotekę. Najcenniejszą część zbiorów przewieziono następnie do Pałacu Biskupiego w Krakowie.

W 1785 ukończono budowę traktu łączącego Przemyśl z Duklą, który wiódł tutaj dolina Sanu. Przy trakcie powstały zajazdy dla podróżnych. Każdy z nich miał wyszynk, pokoje gościnne, i przejezdną sień, w której mógł się zatrzymać wóz. Jeden z zajazdów był w Korytnikach. Latem 1945 r. ludność ukraińska została wysiedlona na Ukrainę a jej miejsce zajęli polscy repatrianci z ZSRR.

Najstarsza wzmianka o cerkwi parafialnej pochodzi z 1504 r. Obecna, murowana cerkiew pw. św. Dymitra pochodzi z 1886 r. i wykorzystywana jest obecnie jako kościół rzymskokatolicki.

Na pd.-zach. skraju zabudowań cmentarz żołnierski z I wojny światowej ze słabo widocznymi mogiłami zbiorowymi i zniszczonym drewnianym krzyżem. Obok cmentarza kopiec o wysokości ok. 5 m, otoczony starymi lipami, według miejscowej tradycji – cmentarz choleryczny.

We wschodniej części wsi, na skarpie opadającej w stronę Sanu miejsce po dworze. Dwór nie zachował się. Istnieją jeszcze fragmenty zabudowań dworskich. Przez kilkadziesiąt lat funkcjonował tu PGR.

Zobacz też

• zbrodnia w Korytnikach

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Korytniki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 430 .