Kosmos 434
Inne nazwy | Т2К №3 |
---|---|
Indeks COSPAR | 1971-069A |
Państwo | |
Rakieta nośna | |
Miejsce startu | |
Orbita (docelowa, początkowa) | |
Perygeum | 197 km[1] |
Apogeum | 285 km[1] |
Okres obiegu | 89 min[1] |
Nachylenie | 51,6°[1] |
Mimośród | 0,00664[1] |
Czas trwania | |
Początek misji | 12 sierpnia 1971 09:50 UTC |
Powrót do atmosfery | 22 sierpnia 1981 |
Wymiary | |
Masa całkowita | 7000 kg[1] |
Kosmos 434 (ros. Космос-434) – bezzałogowy lot kosmiczny w ramach programu Sojuz. Kosmos 434 był trzecim i ostatnim testowym lotem radzieckiego lądownika księżycowego „Łunnyj korabl” na orbitę okołoziemską; ostatecznie żaden jego egzemplarz nie wylądował na Księżycu[2].
Testowa konfiguracja pojazdu nosiła oznaczenie T2K. Nogi lądownika zostały zastąpione przez urządzenia do przesyłania danych telemetrycznych na Ziemię. Program tej misji był identyczny jak poprzednich, Kosmos 379 i Kosmos 398: statek wykonał na orbicie okołoziemskiej manewry symulujące lądowanie i start z powierzchni Księżyca[1][2][3]. Dziesięć lat później Kosmos 434 miał wejść w atmosferę nad Australią, co wywołało obawy, związane z niedawnymi deorbitacjami innych satelitów: w Australii spadły fragmenty amerykańskiej stacji Skylab, a nad Kanadą rozpadł się radziecki satelita Kosmos 954 z paliwem jądrowym na pokładzie. Dla uspokojenia obaw przed katastrofą nuklearną przedstawiciele ZSRR przyznali, że Kosmos 434 to tylko eksperymentalny lądownik księżycowy[2][3].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- David S.F. Portree, Mir Hardware Heritage, NASA RP-1357, 1995 (wersja PDF)
Media użyte na tej stronie
L3 lunar lander. The flat, downward-facing face (left) of the ovoid pressure cabin holds the round viewport (not visible). The Kontakt system passive unit is at cabin top, and two landing radar booms extend at left and right. Nozzles of two solid-fueled hold-down rockets are visible at the tops of the legs, near the bases of the radar booms.