Kostrzewa różnolistna

	Kostrzewa różnolistna
	Kostrzewa różnolistna
	; pod poz.2 – kostrzewa różnolistna po prawej kostrzewa czerwona po lewej kostrzewa ametystowa
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	liliopodobne (≡ jednoliścienne)
Rząd	wiechlinowce
Rodzina	wiechlinowate
Rodzaj	kostrzewa
Gatunek	kostrzewa różnolistna
	Nazwa systematyczna
	Festuca heterophylla Lam.; Fl. franç. 3:600. 1779
Synonimy
	Festuca rubra var. heterophylla (Lam.) Mutel;
	Festuca rubra var. heterophylla (Lam.) Mutel;

Kostrzewa różnolistna (Festuca heterophylla Lam.) – gatunek rośliny z rodziny wiechlinowatych. Jest jedną z wielu podobnych do siebie kostrzew, jednak wyróżnia się od innych dymorfizmem liści.

Zasięg występowania

Występuje w całej niemal Europie, Ameryce i na obszarach Azji o klimacie umiarkowanym i zimnym, a także ciepłym^[3]. W Polsce jest gatunkiem pospolitym występuje na stanowiskach naturalnych w zachodniej części kraju. Jest rośliną pastewną i gazonową^[4]. Takson rodzimy.

Morfologia

Pokrój: Wieloletnia, niska, gęstokępkowa trawa.
Łodyga: Z kęp wyrasta od dwóch do czterech cienkich i słabych źdźbeł łukowato podnoszących się o wysokości od 0,6 do 1,2 m, słabo ulistnionych. U podstawy otoczone są liśćmi, które wyrastają z pąków w osłonie starych liści. Źdźbła wyrastają z pochew liściowych podobnie jak w przypadku kostrzewie owczej, lecz jest ich znacznie więcej.
Liście: Dwojakiego kształtu. Na pędach płonnych bardzo wąskie, nitkowate, szczeciniaste o trójnerwowych blaszkach liściowych. Na pędach generatywnych liście mają blaszki płaskie, z żyłkami w liczbie od 7 do 11. Liście łodygowe są początkowo złożone, szorstkie i podobnie do liści odziomkowych, dopiero po pewnym czasie rozpościerają się.
Kwiaty: Zebrane w kłoski tworzące na górze łodygi słabo rozgałęzioną wiechę o cienkich gałązkach, która w okresie kwitnienia staje się rozpierzchła, po przekwitnięciu znów ścieśnia się. Kwiaty są większe od kwiatów kostrzewy owczej.
Nasiona: Podobne do nasion kostrzewy czerwonej, zwykle nieco większe.

Biologia i ekologia

Bylina, autotrof, hemikryptofit, (pączki zimujące znajdują się na poziomie ziemi). Kwitnie w okresie od maja do lipca. Trawa odporna na niesprzyjające warunki rośnie w miejscach zacienionych i wilgotnych, dobrze znosi mrozy i suszę pod warunkiem, że gleba nie jest zbyt słaba i piaszczysta. Siedlisko: Rośnie w lasach dębowo-grabowych i na ich obrzeżach, na glebach słabszych piaszczystych, zasobniejszych, wilgotnych, obojętnych lub nisko zasadowych. Preferuje stanowiska słoneczne, umiarkowanie zacienione, umiarkowanie chłodne warunki klimatyczne zwłaszcza w miejscach zacienionych i wilgotnych.

Zmienność

Tworzy mieszańce z k. czerwoną, kostrzewą łąkową, k. owczą, k. olbrzymią, k. trzcinowatą^[5].

Nazewnictwo

Nazwa gatunkowa nadana jest ze względu na różnicę między liśćmi łodygowymi a pozostałymi.

Zastosowanie

W ogrodnictwie wykorzystywana jest na jednogatunkowe trawniki dekoracyjne i ekstensywne, rzadziej koszone i nawożone. Najczęściej stosowana jest w mieszankach trawnikowych składających się z różnych odmian tego gatunku. Odpowiednio pielęgnowana i niezbyt często koszona tworzy atrakcyjną darń. Wolno odrasta po koszeniu.
W rolnictwie wykorzystywana jest jako trawa pastewna. Trawa największy plon daje w drugim roku po siewie i dobrze się rozwija, a kępki tworzą poduszki o kilkucentymetrowej średnicy.

Zagrożenia i ochrona

Gatunek umieszczony na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia)^[6].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-30] (ang.).
↑ ^a ^b Germplasm Resources Information Network (GRIN).
↑ Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 lutego 1997 r.Dz.U. 1997 nr 14 poz. 80
↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

Bibliografia

D. Gayówna, Ewa Śliwińska: Rośliny łąk. Warszawa: PZWS, 1960.
Mała Encyklopedia Rolnicza, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa, 1964.
Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2011-01-30] (ang.).

[grin-3] Germplasm Resources Information Network (GRIN).

[4] Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej z dnia 6 lutego 1997 r.Dz.U. 1997 nr 14 poz. 80

[5] Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8

[6] Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne