Koszty pośrednie (kosztorysowanie)

Koszty pośrednie – składnik ceny kosztorysowej, obejmujący koszty ogólne budowy[a] i koszty zarządu. Składniki te nie są bezpośrednio kalkulowane w kosztorysie, lecz uwzględniane w wyliczeniu ceny kosztorysowanej, jako jeden z narzutów kosztorysu. Koszty pośrednie i inne narzuty kosztorysu[b], stanowią komplementarne dopełnienie dla kosztów bezpośrednich kalkulowanych bezpośrednio w kosztorysie na podstawie nakładów i cen jednostkowych.

Koszty pośrednie w cenie kosztorysowej

W metodzie kalkulacji szczegółowej, cena kosztorysowa wyliczana jest z zależności[c]:

gdzie:

  • Wk – wartość kosztorysowa,
  • n – jednostkowe nakłady rzeczowe,
  • c – cena jednostkowa,
  • n x c – koszty bezpośrednie,
  • Kpj – koszty pośrednie,
  • Zj – zysk,
  • L – liczba jednostek przedziałowych.

Najczęściej dla powyższej metody kalkulacji stosuje się wyznaczenie wartości kosztów pośrednich za pomocą wskaźnika kosztów pośrednich:

gdzie:

  • Kpj – koszty pośrednie,
  • Wkp – wskaźnik kosztów pośrednich,
  • Rj – koszt robocizny,
  • Sj – koszt pracy sprzętu.

Struktura kosztów pośrednich

Jak wyżej zaznaczono, koszty pośrednie obejmują:

  • koszty ogólne budowy,
  • koszty zarządu.

Koszty ogólne budowy, to koszty ponoszone w odniesieniu do danej, konkretnej budowy, a nie objęte kosztami bezpośrednimi w jakiejkolwiek pozycji kosztorysowej. Koszty te obejmują takie wydatki jak, np.:

Koszty zarządu obejmują koszty utrzymania całego przedsiębiorstwa, jego kierownictwa, siedziby, koszty biurowe, itd.

Metody kalkulacji kosztów pośrednich

Koszty pośrednie mogą być kalkulowane:

  • metodą wskaźnikową (patrz także wyżej)
  • metodą preliminarzową.

Metoda wskaźnikowa

Metoda wskaźnikowa polega na uwzględnieniu w kosztorysie narzutu kosztorysu – kosztów pośrednich – określonego procentowo w odniesieniu do robocizny i sprzętu:

gdzie:

  • Kpj – koszty pośrednie,
  • Wkp – wskaźnik kosztów pośrednich,
  • Rj – koszt robocizny,
  • Sj – koszt pracy sprzętu.

Z powyższego, wskaźnik kosztów pośrednich można określić ze wzoru:

gdzie:

  • Wkp – wskaźnik kosztów pośrednich,
  • Kb – koszty ogóle budowy[d],
  • Kz – koszty zarządu,
  • R – koszty robocizny,
  • S – koszty pracy sprzętu.

W praktyce często wskaźniki kosztów pośrednich przyjmuje się na podstawie różnych opracowań branżowych. Określone są również w rozporządzeniu MSWiA w sprawie metod i podstaw sporządzenia kosztorysu inwestorskiego z 26.02.1999 r., załącznik nr 1, Dz. U. nr 26, poz. 239.

Metoda preliminarzowa

Jest to dokładna, ale i bardzo pracochłonna metoda określania kosztów pośrednich. Wymaga przeprowadzenia dokładnej kalkulacji wszystkich kosztów stanowiących składnik kosztów pośrednich w całym przedsiębiorstwie.

Zobacz też

Uwagi

  1. lub przedsięwzięcia z innej dziedziny, dla którego sporządzany jest dany kosztorys
  2. tj. m.in. zysk, ewentualnie koszty zakupu, jeżeli nie są uwzględniane w cenach jednostkowych materiałów i ewentualnie inne narzuty
  3. jest to podstawowy wzór, który może jednak w pewnych przypadkach ulegać modyfikacji, np. może wymagać dodana kosztów zakupu, jeżeli ceny jednostkowe materiałów nie będą uwzględniały kosztów ich zakupu i ewentualnie uwzględnienia także innych narzutów kosztorysu
  4. wszystkich budów danego przedsiębiorstwa

Bibliografia

  • Olgierd Sielewicz, Kosztorysowanie robót budowlanych ..., WACETOB, Warszawa, 2000, ISBN 83-7165-083-3
  • Andrzej Wrejacha, Janusz Gurarzowski, Kosztorysowanie robót budowlanych. PORADNIK, Wydawnictwo Norm i Poradników "NORMEX", Gdańsk, 2000, wyd. III
  • Krzysztof Nowicki, Organizacja i ekonomika budowy, Wydawnictwo Politechniki Wrocławskiej, Wrocław 1992, wydanie II zmienione i poprawione, ISBN 83-7085-013-8