Kotik

Kotik
	Arctocephalus
	É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier, 1826
	; Przedstawiciel rodzaju – kotik nowozelandzki (A. forsteri)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Infragromada	łożyskowce
Rząd	drapieżne
Podrząd	psokształtne
Parvordo	płetwonogie
Rodzina	uchatkowate
Rodzaj	kotik
	Typ nomenklatoryczny
	„Phoca ursina” (= Phoca pusilla Schreber, 1775; nie Phoca ursina Linnaeus, 1758)
Synonimy
	Arctophoca Peters, 1866; Euotaria J.E. Gray, 1866; Gypsophoca J.E. Gray, 1866; Halarctus Gill, 1866;
	Arctophoca Peters, 1866; Euotaria J.E. Gray, 1866; Gypsophoca J.E. Gray, 1866; Halarctus Gill, 1866;
Gatunki
	zobacz opis w tekście
	zobacz opis w tekście

Kotik^[6] (Arctocephalus) – rodzaj ssaka z rodziny uchatkowatych (Otariidae).

Zasięg występowania

Rodzaj obejmuje gatunki występujące na wybrzeżach Ameryki i Afryki^[7]^[8]^[9].

Morfologia

Długość ciała samic 110–171 cm, samców 150–230 cm; masa ciała samic 22–110 kg, samców 60–360 kg; długość ciała noworodków 40–80 cm przy masie ciała 3–12 kg^[8].

Systematyka

Etymologia

Arctocephalus: gr. αρκτος arktos „niedźwiedź”; -κεφαλος -kephalos „-głowy”, od κεφαλη kephalē „głowa”^[10].
Arctophoca: gr. αρκτος arktos „niedźwiedź”; φωκη phōkē „foka”^[11]. Gatunek typowy: Otaria philippii Peters, 1866.
Euotaria: gr. ευ eu „dobrze, typowy”; rodzaj Otaria Péron, 1816, uchatka^[12]. Gatunek typowy: Arctocephalus nigrescens J.E. Gray, 1850 (= Phoca australis Zimmermann, 1783).
Gypsophoca: gr. γυψος gupsos „kreda”; rodzaj Phoca Linnaeus, 1758 (foka)^[13]. Gatunek typowy: Otaria cinerea Quoy & Gaimard, 1826 (= Otaria forsteri Lesson, 1828).
Halarctus: gr. ἁλς hals, ἁλος halos „morze”; αρκτος arktos „niedźwiedź”^[14]. Gatunek typowy: Arctocephalus delalandii J.E. Gray, 1859 (= Phoca pusilla Schreber, 1775).

Podział systematyczny

Badania przeprowadzone przez Bertę i Churchilla w 2012 wykazały że Arctocephalus wydaje się być parafiletyczny, ponieważ A. pusillus nie wydaje się być blisko spokrewniony z innymi przedstawicielami tego rodzaju, w związku z tym wszystkie inne gatunki Arctocephalus powinny zostać przeniesione do innego rodzaju (Arctophoca), a A. pusillus powinien pozostać w Arctocephalus, ponieważ jest gatunkiem typowym rodzaju^[15]^[7]; jednak analizy przeprowadzone w 2020 roku wykazały że rodzaj jest monofiletyczny, a rzekoma parafiletyczność wynikała z niepełnego sortowania linii^[16]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki^[7]^[6]:

Arctocephalus gazella (Peters, 1875) – kotik antarktyczny
Arctocephalus philippii (Peters, 1866) – kotik chilijski
Arctocephalus townsendi Merriam, 1897 – kotik meksykański
Arctocephalus galapagoensis Heller, 1904 – kotik galapagoski
Arctocephalus australis (A.E.W Zimmermann, 1783) – kotik południowy
Arctocephalus forsteri (Lesson, 1828) – kotik nowozelandzki
Arctocephalus tropicalis (J.E. Gray, 1872) – kotik subantarktyczny
Arctocephalus pusillus (Schreber, 1775) – kotik karłowaty

Opisano również gatunki wymarłe:

Arctocephalus fischerii H. Gervais & Ameghino, 1880^[17] (miocen)
Arctocephalus holmbergi Ameghino, 1898^[18] (plejstocen)

Przypisy

↑ Arctocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
↑ É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier: Les Arctocérhales. W: F. Cuvier: Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d'après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. Suivi d’une biographie des plus célèbres naturalistes. T. 39. Paris; Strasbourg: F. G. Levrault; Le Normant, 1826, s. 554. (fr.).
↑ W. Peters. Über die Ohrenrobben (See-löwen und Seebären), Otariae, insbesondere über die in den Sammlungen zu Berlin befindlichen Arten. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. 1866, s. 276, 1866. (niem.).
↑ ^a ^b J.E. Gray. Notes on the Skulls of Sea-Bears and Sea-Lions (Otariadae) in the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Third Series. 18, s. 236, 1866. (ang.).
↑ T.S. Gill. Prodrome of a Monograph of the Pinnipedes. „Communications of the Essex Institute”. 5, s. 7, 11, 1866–1867. (ang.).
↑ ^a ^b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
↑ ^a ^b ^c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 438. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
↑ ^a ^b M. Webber: Family Otariidae (Eared Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 89–94. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).
↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Arctocephalus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).
↑ Palmer 1904 ↓, s. 117.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 119.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 277.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 304.
↑ Palmer 1904 ↓, s. 306.
↑ A. Berta & M. Churchill. Pinniped taxonomy: review of currently recognized species and subspecies, and evidence used for their description. „Mammal Review”. 42 (3), s. 207–234, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-2907.2011.00193.x. (ang.).
↑ F. Lopes, L.R. Oliveira, A. Kessler, Y. Beux, E. Crespo, S. Cárdenas-Alayza, P. Majluf, Ma. Sepúlveda, R.L. Brownell, Jr., V. Franco-Trecu, D. Páez-Rosas, J. Chaves, C. Loch, B.C. Robertson, K. Acevedo-Whitehouse, F.R. Elorriaga-Verplancken, S.P. Kirkman, C.R. Peart, J.B.W. Wolf & S.L Bonatto. Phylogenomic Discordance in the Eared Seals is best explained by Incomplete Lineage Sorting following Explosive Radiation in the Southern Hemisphere. „Systematic Biology”. 70 (4), s. 786–802, 2020. DOI: 10.1093/sysbio/syaa099. (ang.).
↑ H.F.P. Gervais & F. Ameghino: Los mamiferos fosiles de la America Meridional / Les mammifères fossiles de l’Amérique du Sud. Paris; Buenos Aires: F. Savy; Igon Hermanos, 1880, s. 222. (hiszp. • fr.).
↑ F. Ameghino: Tercera parte. Sinopsis geológico-paleontológica. W: Segundo Censo de la República Argentina. Mayo 10 de 1895. T. 1: Territoire. Buenos Aires: Taller tipográfico de la penitenciaría nacional, 1898, s. 195. (hiszp.).

Bibliografia

T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).

[itis-1] Arctocephalus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).

[Geoffroy&Cuvier-2] É. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier: Les Arctocérhales. W: F. Cuvier: Dictionnaire des sciences naturelles, dans lequel on traite méthodiquement des différens êtres de la nature, considérés soit en eux-mêmes, d'après l’état actuel de nos connoissances, soit relativement à l’utilité qu’en peuvent retirer la médecine, l’agriculture, le commerce et les artes. Suivi d’une biographie des plus célèbres naturalistes. T. 39. Paris; Strasbourg: F. G. Levrault; Le Normant, 1826, s. 554. (fr.).

[Peters-3] W. Peters. Über die Ohrenrobben (See-löwen und Seebären), Otariae, insbesondere über die in den Sammlungen zu Berlin befindlichen Arten. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. 1866, s. 276, 1866. (niem.).

[Gray-4] J.E. Gray. Notes on the Skulls of Sea-Bears and Sea-Lions (Otariadae) in the British Museum. „The Annals and Magazine of Natural History”. Third Series. 18, s. 236, 1866. (ang.).

[Gill-5] T.S. Gill. Prodrome of a Monograph of the Pinnipedes. „Communications of the Essex Institute”. 5, s. 7, 11, 1866–1867. (ang.).

[Cichocki&inni-6] Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 152. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).

[Burgin&inni-7] C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 438. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).

[Webber-8] M. Webber: Family Otariidae (Eared Seals). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 4: Sea Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2014, s. 89–94. ISBN 978-84-96553-93-4. (ang.).

[Wilson&Reeder-9] D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Arctocephalus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-19]. (ang.).

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/125/mode/1up_117]-10] Palmer 1904 ↓, s. 117.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/127/mode/1up_119]-11] Palmer 1904 ↓, s. 119.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/285/mode/1up_277]-12] Palmer 1904 ↓, s. 277.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/312/mode/1up_304]-13] Palmer 1904 ↓, s. 304.

[CITEREFPalmer1904[https://www.biodiversitylibrary.org/item/88553#page/314/mode/1up_306]-14] Palmer 1904 ↓, s. 306.

[Berta&Churchill-15] A. Berta & M. Churchill. Pinniped taxonomy: review of currently recognized species and subspecies, and evidence used for their description. „Mammal Review”. 42 (3), s. 207–234, 2012. DOI: 10.1111/j.1365-2907.2011.00193.x. (ang.).

[lop&inni-16] F. Lopes, L.R. Oliveira, A. Kessler, Y. Beux, E. Crespo, S. Cárdenas-Alayza, P. Majluf, Ma. Sepúlveda, R.L. Brownell, Jr., V. Franco-Trecu, D. Páez-Rosas, J. Chaves, C. Loch, B.C. Robertson, K. Acevedo-Whitehouse, F.R. Elorriaga-Verplancken, S.P. Kirkman, C.R. Peart, J.B.W. Wolf & S.L Bonatto. Phylogenomic Discordance in the Eared Seals is best explained by Incomplete Lineage Sorting following Explosive Radiation in the Southern Hemisphere. „Systematic Biology”. 70 (4), s. 786–802, 2020. DOI: 10.1093/sysbio/syaa099. (ang.).

[ger&ame-17] H.F.P. Gervais & F. Ameghino: Los mamiferos fosiles de la America Meridional / Les mammifères fossiles de l’Amérique du Sud. Paris; Buenos Aires: F. Savy; Igon Hermanos, 1880, s. 222. (hiszp. • fr.).

[ame-18] F. Ameghino: Tercera parte. Sinopsis geológico-paleontológica. W: Segundo Censo de la República Argentina. Mayo 10 de 1895. T. 1: Territoire. Buenos Aires: Taller tipográfico de la penitenciaría nacional, 1898, s. 195. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne