Kotoń

Groń, grzbiet Ostrysza i widok na Beskid Wyspowy
Krzyż partyzancki na grzbiecie Kotonia
Kapliczka na stokach Jaworzyńskiego Wierchu
Dawne pola orne pod wierzchołkiem Jaworzyńskiego Wierchu

Kotoń – masyw górski w Beskidzie Makowskim[1], wchodzący w skład Pasma Koskowej Góry. Najwyższym szczytem jest Solnisko (857 m)[2], zwane również Kotoniem. W niektórych opracowaniach masyw Kotonia nazywany jest Kotuniem[3].

Topografia pasma Kotoń

Masyw Kotonia (Kotunia) tworzy pasmo o długości 18 km, szerokości około 10 km[3]. Ciągnie się od przełęczy Dział (601 m) na zachodzie, po dolinę Raby na wschodzie. Północne, krótkie i strome stoki opadają do doliny Trzebuńki, południowe, dłuższe i bardziej łagodne, do doliny Krzczonówki. W stokach tych, zwłaszcza południowych występują boczne grzbiety, oddzielone dolinami potoków. Najdłuższy z bocznych grzbietów opada w południowo-wschodnim kierunku poprzez Ostrysz (701 m) i Góreckowo (519 m) do Pcimia. Grzbiet główny jest wyrównany. a jego najwyższa część ma wysokość około 750 m n.p.m. Jest w nim kilka mało wybitnych wierzchołków. Od zachodu na wschód są to[4][2]:

Opis pasma

Całe pasmo znajduje się w zlewni Raby. Grzbiety zbudowane są z dość odpornych na wietrzenie piaskowców magurskich. Miejscami jednak, np. po południowej stronie Jaworzyńskiego Wierchu, występują miękkie łupki. W miejscach tych powstały przełęcze. Najwyższy wierzchołek – Solnisko (zwane też Kotoniem) jest trzecim pod względem wysokości w Paśmie Koskowej Góry – 857 m. Pasmo Kotonia jest zalesione, ale od południowej i wschodniej strony wysoko, w niektórych miejscach niemal pod same wierzchołki, podchodzą pola i zabudowania miejscowości Tokarnia, Zawadka, Krzczonów i Pcim. Tuż pod wierzchołkiem Gronika znajduje się duża polana Pękalówka[4]. Dawniej polan było znacznie więcej, jednak z powodu nieopłacalności zaprzestano ich użytkowania i stopniowo zarastają lasem, zaś wiele dawniej ornych pól zamienia się na łąki i pastwiska[3].

Na północno-wschodnich stokach Kotonia, na Słowiakowej Górze, znajduje się duży głaz zwany Diabelskim Kamieniem[2].

Szlaki turystyczne

Głównym grzbietem biegnie szlak żółty. Odchodzą od niego dwa szlaki łącznikowe[2]:

szlak turystyczny żółty Pcim – Kotoń – Koskowa GóraMaków Podhalański
szlak turystyczny czarny ZębalowaTokarniaZawadkaDłużyca
szlak turystyczny zielony Groń – dolina Trzebuńki – Pasmo Babicy

Przypisy

  1. Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
  2. a b c d Beskid Wyspowy 1:50 000. Mapa turystyczna. Kraków: Compass, 2006. ISBN 83-89165-86-4.
  3. a b c Dariusz Dyląg, Piotr Sadowski: Beskid Myślenicki. Pruszków: Rewasz, 2005. ISBN 83-89188-41-4.
  4. a b Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna. [dostęp 2012-01-10].
Pękalówka pod szczytem Gronik i panorama widokowa na południową stronę
Pękalówka pod szczytem Gronik i panorama widokowa na południową stronę

Media użyte na tej stronie

POL Szlak żółty.svg
Żółty szlak turystyczny.
POL Szlak czarny.svg
Czarny szlak turystyczny.
POL Szlak zielony.svg
Zielony szlak turystyczny.
Jaworzyński wierch panorama BM2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Panorama z Jaworzyńskiego Wierchu w Beskidzie Makowskim
Beskid Makowski 2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Polana Pękalówka w Beskidzie Makowskim i panorama widokowa
Jaworzyński Wierch BM2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Jaworzyński Wierch w Beskidzie Makowskim
Mogiła partyzancka BM2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Mogiła partyzancka na grzbiecie Kotonia w Beskidzie Makowskim (między Groniem a Dłużycą)
Kapliczka Groń BM2.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Kapliczka w Tokarni na osiedlu Jaworzyny pod Jaworzyńskim Wierchem