Kozi Grzbiet (Tatry Zachodnie)
Kozi Grzbiet – grzbiet w Czerwonych Wierchach, w polskich Tatrach Zachodnich (około 1870–2122 m n.p.m.). Odbiega on od Krzesanicy w północno-zachodnim kierunku i oddziela dwie dolinki znajdujące się pod nią: Dolinę Mułową i Dolinę Litworową. Zwornik dla Koziego Grzbietu znajduje się kilkadziesiąt metrów po wschodniej stronie szczytu Krzesanicy[1]. Grzbiet górą jest dość szeroki, dołem coraz węższy. Porasta go niska murawa, miejscami jest skalisty. Na jego dolnym końcu znajduje się rozszerzenie – niemal poziomy i równy trawnik. Jest to tzw. Machajówka. W północno-zachodnim końcu Machajówki znajduje się kopka Machajowej Czuby, a poniżej grzbiet zaczyna opadać w północnym kierunku i kończy się Ratuszem Mułowym, który niemal pionową ścianą opada do Wielkiej Świstówki. Odcinek grzbietu pomiędzy Machajową Czubą a Ratuszem Mułowym ma nazwę Mułowego Grzbietu. Są w nim dwa uskoki o wysokości około 15 m. Uskoki są skaliste, pozostała część Mułowego Grzbietu jest trawiasta[2].
Za umowną dolną granicę Koziego Grzbietu przyjmuje się górną część Machajówki. Przedłużenie tego grzbietu ciągnie się jeszcze nieco w dół poniżej Machajówki. Tworzące jedną całość wschodnie stoki Machajówki, Mułowego Grzbietu i Ratusza Mułowego są najbardziej stromym miejscem tego grzbietu. Mają wysokość około 200 m i opadają do dolnej części Doliny Litworowej. Zimą zwykle tworzy się na nich lodospad o wysokości około 80 m. Jednak od Litworowej Równi przez całą ścianę prowadzi łatwy do przejścia zachód zwany Litworowym Zachodem. Wyprowadza on około 50 m poniżej Machajowej Czuby[2].
W literaturze Kozi Grzbiet czasami bywa nazywany Kozim Grzybkiem. Jest to nazwa błędna, powstała w wyniku przekręcenia nazwy ludowej. We wnętrzu Koziego Grzbietu znajduje się Jaskinia Kozia mająca otwór wylotowy poniżej Machajówki, we wschodnich stokach Koziego Grzbietu[3].
Z rzadkich roślin występuje na Kozim Grzbiecie traganek wytrzymały – gatunek w Polsce występujący tylko w Tatrach i to na nielicznych stanowiskach[4].
Przypisy
- ↑ Tatry polskie. Mapa turystyczna 1:20 000. Piwniczna: Agencja Wyd. „Wit” S.c., 2006. ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ a b Władysław Cywiński: Czerwone Wierchy, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy, tom 3. Poronin: Wyd. Górskie, 1996. ISBN 83-7104-011-3.
- ↑ Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
|
Media użyte na tej stronie