Kozia Grań

Jagnięcy Szczyt i Kozia Grań z Doliny Białych Stawów

Widok z Doliny Zielonej Kieżmarskiej

Widok z Doliny Jagnięcej (Żółte Kopki, Kozia Kopka i Kozia Turnia)

Widok na Kozią Grań z Jagnięcego Szczytu. W tle Rakuska Czuba

Kozia Grań (słow. Kozí hrebeň, niem. Gemsengrat, węg. Zerge-gerinc^[1]) – długa boczna grań w Tatrach Wysokich, odchodząca od Jagnięcego Szczytu początkowo w południowo-wschodnim kierunku, a potem skręcająca na północny wschód. Grań ta oddziela Dolinę Białych Stawów od Doliny Jagnięcej^[2]. Kolejno od Jagnięcego Szczytu znajdują się w niej (słowackie nazwy według czterojęzycznego słownika^[1])^[3]:

• Zadnia Jagnięca Szczerbina (Zadná jahňacia štrbina, ok. 2080 m) – pierwsza od północnego zachodu przełączka w grani, łatwo dostępna od strony Doliny Białych Stawów,
• Zadnie Jagnięce Kopki (Zadné jahňacie kôpky),
• Skrajna Jagnięca Szczerbina (Predná jahňacia štrbina, ok. 2100 m) – ostre wcięcie w grani, trudno dostępne z obu stron,
• Skrajna Jagnięca Kopka (Predná jahňacia kôpka),
• Zadnia Żółta Szczerbina (Zadná žltá štrbina),
• Zadnia Żółta Kopka (Zadná žltá kôpka, 2080 m^[4]),
• Skrajna Żółta Szczerbina (Zadná žltá štrbina),
• Skrajna Żółta Kopka (Predná žltá kôpka),
• Zadnia Kozia Szczerbina (Zadná kozia štrbina) – jedna z najwybitniejszych przełączek w grani, przejście przez nią było od dawna (przed 1876) używane przez myśliwych jako jedno z najłatwiejszych połączeń Doliny Jagnięcej z Doliną Białych Stawów,
• Kozia Kopka (Kozia kôpka, 2091 m^[4]),
• Skrajna Kozia Szczerbina (Predná kozia štrbina) – podobnie jak Zadnia Kozia Szczerbina od dawna wykorzystywana jako dogodne przejście pomiędzy dolinami, pierwsze wejście turystyczne: Georg Buchholtz junior z uczniami i Jakob Buchholtz 8 lipca 1726 r.,
• Kozia Turnia (Kozí štít, 2111 m^[5]) – najwybitniejsza turnia w Koziej Grani, opadająca ku Dolinie Jagnięcej dwiema ścianami: południową, o wysokości względnej w prawej części do 250 m i południowo-zachodnią, wysoką na 50–150 m, o podstawie w żlebie zbiegającym ze Skrajnej Koziej Szczerbiny; w ścianie południowej wyodrębniają się trzy filary, z których w prawym wyróżnia się Kozią Basztę (Kozia bašta), a w lewym Koziego Mnicha (Kozí mních), oddzielonego od górnej części filara Kozim Karbem (Kozí zárez),
• Zadnia Rzeżuchowa Przełączka (Zadné žeruchové sedlo, ok. 2068 m) – szeroka, trawiasta przełęcz, łatwo dostępna z obu stron,
• Zadnia Rzeżuchowa Turnia (Zadná žeruchová veža),
• Skrajna Rzeżuchowa Przełączka (Predné žeruchové sedlo),
• Skrajna Rzeżuchowa Turnia (Predná žeruchová veža) – ostatnie wybitniejsze wzniesienie w grani; północna, północno-wschodnia i południowa ściana mierzą ok. 200 m wysokości,
• Zadni Rzeżuchowy Przechód (Zadná Žeruchová priehyba, ok. 1855 m),
• Zadnia Rzeżuchowa Kopa (Zadná Žeruchová kopa, 1856 m),
• Skrajny Rzeżuchowy Przechód (Žeruchová priehyba, ok. 1740 m),
• Skrajna Rzeżuchowa Kopa (Žeruchová kopa, 1744 m) – szeroka bula porośnięta całkowicie kosodrzewiną.

Po stronie Doliny Białych Stawów leżą u stóp Koziej Grani trzy kotliny: Żółta Kotlina, Wyżnia Rzeżuchowa Kotlina i Niżnia Rzeżuchowa Kotlina^[3][5]. W dole grań przekształca się w szeroki grzbiet pokryty kosodrzewiną, oddzielający od siebie Dolinę Białych Stawów i Dolinę Zieloną Kieżmarską^[6].

Dawniej na mniej urwistych stokach często polowano na kozice zwykle przebywające w tej okolicy, od nich też pochodzi nazwa grani^[7]. Najwybitniejszym szczytem jest Kozia Turnia, często wspinają się na niej taternicy. Dla turystów normalnie cała grań jest niedostępna, nie prowadzi przez nią żaden szlak turystyczny. Można jednak wejść na nią w towarzystwie uprawnionego przewodnika.

Przypisy