Kozia Strażnica

Kozia Strażnica
Ilustracja
Kozia Strażnica widoczna na tle Zachodniego Szczytu Żelaznych Wrót (drugi od lewej)
Państwo Słowacja
PasmoTatry, Karpaty
Wysokość2235 m n.p.m.
Pierwsze wejście17 września 1903
Ernst Dubke i Johann Franz (senior)
Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, na dole nieco na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Kozia Strażnica”
Ziemia49°10′00″N 20°06′29″E/49,166667 20,108056

Kozia Strażnica (słow. Kozia stráž, niem. Gemsenwartenturm, węg. Zerge-őrtorony) – turnia o wysokości 2235 m w słowackich Tatrach Wysokich. Leży w grani, którą na południowy zachód wysyła Zachodni Żelazny Szczyt, i stanowi jej kulminację. Od tegoż szczytu oddzielona jest Przełęczą pod Kozią Strażnicą.

Południowo-zachodnia ściana Koziej Strażnicy ma wysokość około 200 m i opada do Zmarzłej Kotliny. Ściana zachodnia opada do depresji spod Przełęczy pod Kozią Strażnicą i do Koziego Żlebu. Ma ukośną podstawę i wysokość od 40 do 150 m. Pomiędzy nią a ścianą południowo-zachodnią jest żebro o wysokości około 120 m. Na wschodnią stronę do Żelaznej Kotliny z turni opada łatwy do przejścia, częściowo piarżysty, częściowo trawiasty stok z niewielkimi ściankami[1].

Nieco na południowy zachód od niej, w Zmarzłej Kotlinie znajduje się Zmarzły Staw Mięguszowiecki[2].

Taternictwo

Pierwsze wejścia turystyczne
Drogi wspinaczkowe
  1. Z Przełęczy pod Kozią Strażnicą północno-wschodnią granią; 0 w skali tatrzańskiej, czas przejścia 10 min
  2. Z Żelaznej Kotliny południowo-wschodnim zboczem; 0-, 20 min
  3. Prawą częścią południowo-zachodniej ściany (Płytową Depresją); IV, 1 godz. 30 min
  4. Południowo-zachodnią ścianą ze Zmarzłej Kotliny; IV, 1 godz. 30 min
  5. Zachodnim żebrem, drogą Schramm-Wilczkowski; IV, miejsce V, 1 godz.
  6. Zachodnim żebrem, drogą poznańską; III, miejsce IV, 1 godz.[1]
Widok z podejścia na Przełęcz pod Osterwą

Przypisy

  1. ↑ a b Władysław Cywiński, Tatry. Przewodnik szczegółowy. Rumanowy. Żłobisty, t. 17, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2012, ISBN 978-83-7104-042-9.
  2. ↑ a b Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Rumanowa Przełęcz – Wschodnie Żelazne Wrota, t. 9, Warszawa: Sport i Turystyka, 1962.

Media użyte na tej stronie

U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Żelazne Wrota a1.JPG
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok na grań główną Tatr i Dolinę Złomisk z podejścia na przełęcz pod Osterwą
Zelazne.jpg
Autor: Adrian Tync, Licencja: CC BY-SA 3.0
Żelazne wrota z Tępej