Kozie Czuby
| ||
Od lewej: Zamarła Turnia, Kozia Przełęcz, Kozie Czuby, Kozi Wierch. Poniżej Pusta Dolinka. | ||
Państwo | Polska | |
Pasmo | Tatry, Karpaty | |
Wysokość | 2263 lub 2266 m n.p.m. | |
Pierwsze wejście | 18 czerwca 1904 r. ks. Walenty Gadowski, Klemens Bachleda i Jakub Gąsienica Wawrytko | |
49°13′07,35″N 20°01′37,69″E/49,218708 20,027136 |
Kozie Czuby (niem. Gemsenbastei, słow. Kozie čuby, węg. Zerge-bástya[1]) – szczyt o trzech wierzchołkach (od zachodu na wschód kolejno: 2239 m, 2256 m, 2263 m[2]) w długiej wschodniej grani Świnicy w polskich Tatrach Wysokich, w masywie Koziego Wierchu. Autorem nazwy Kozie Czuby jest ks. Walenty Gadowski[3]. Przez szczyt ten prowadzi najtrudniejszy tatrzański znakowany szlak turystyczny zwany Orlą Percią[4].
Kozie Czuby od Koziego Wierchu oddziela Kozia Przełęcz Wyżnia (2240 m), a od pobliskiej Zamarłej Turni wąska i głęboka Kozia Przełęcz (2137 m). Kozie Czuby opadają urwistymi ścianami o wysokości ok. 200 m w kierunku Dolinki Koziej i ok. 250 m w kierunku Dolinki Pustej. Przez ściany poprowadzonych jest kilka dróg wspinaczkowych, szczyt jest jednak mniej popularny niż sąsiednie Zamarła Turnia i Kozi Wierch[5].
Pierwsze odnotowane wejście:
- latem – ks. Walenty Gadowski, Klemens Bachleda i Jakub Gąsienica Wawrytko starszy, 18 czerwca 1904 r., a północną ścianą – Michał Beynarowicz w 1912[6]
- zimą – Jerzy Lande, Jan Małachowski, Mariusz Zaruski, 26 marca 1913 r.[7]
Przejście przez Kozie Czuby ułatwiają zamontowane łańcuchy i klamry. Do 2012 r. miało tutaj miejsce 9 wypadków śmiertelnych[4].
Fragment Orlej Perci przebiegający przez Kozi Wierch i Kozie Czuby został zbudowany w 1904 r. i wykończony rok później.
Szlaki turystyczne
- – znakowana czerwono Orla Perć z przełęczy Zawrat na Krzyżne (na odcinku Zawrat – Kozi Wierch od lipca 2007 r. ruch odbywa się wyłącznie w kierunku wschodnim z Zawratu w stronę Koziego Wierchu).
- Czas przejścia z Zawratu na Kozi Wierch: 2:50 h, w przeciwnym kierunku przejście zabronione
- Czas przejścia z Koziego Wierchu na Krzyżne: 3:30 h, z powrotem 3:35 h[8]
Przypisy
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [dostęp 2019-02-02] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24] .
- ↑ Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2009/10, ISBN 83-87873-36-5
- ↑ Józef Nyka, Tatry Polskie. Przewodnik, wyd. XIII, Latchorzew: |Wydawnictwo „Trawers”, 2006, ISBN 83-915859-1-3
- ↑ a b Dariusz Dyląg, Orla Perć, Pruszków: Oficyna Wydawnicza Rewasz, 2012, ISBN 978-83-62460-23-6
- ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska, Bedeker tatrzański, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, ISBN 83-01-13184-5
- ↑ Wycieczki członków Sekcyi turystycznej w r. 1912, „Taternik”, 7 (3), Kraków: Sekcya Turystyczna Towarzystwa Tatrzańskiego, 1 lipca 1913, s. 53 .
- ↑ Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część II. Zawrat – Żółta Turnia. Warszawa: Sport i Turystyka, 1951.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000. Warszawa: ExpressMap Polska, 2005. ISBN 83-88112-35-X.
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Tatry mapa 2.png: ToSter 2 września 2008
- Poland location map white.svg,
- Poland location map.svg: NordNordWest
- derivative work: Mareklug Mareklug
Mapa Tatr
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Czerwony szlak turystyczny.
Autor: Opioła Jerzy, Licencja: CC BY 2.5
Zamarła Turnia, Kozia Przełęcz, Kozie Czuby, Kozia Przełęcz Wyżnia, Kozi Wierch (Tatra Mountains)
Widok na Kozie Czuby z Koziego Wierchu
Fragment Orlej Perci. Zejście z Kozich Czub do Koziej Przełęczy Wyżniej