Królestwo Obojga Sycylii

Królestwo Obojga Sycylii

Regno delle Due Sicilie

1816–1861
Flaga Obojga Sycylii Godło Obojga Sycylii
Hymn: "Inno al Re" (Hymn dla Króla)
Język urzędowy	sycylijski, neapolitański
Stolica	Neapol
Ustrój polityczny	monarchia
Głowa państwa	król Obojga Sycylii Franciszek II
Powierzchnia  • całkowita	111 900 km²
Liczba ludności (1860)  • całkowita   • gęstość zaludnienia	8 703 000 77,8 osób/km²
Data powstania	12 grudnia 1816
Zjednoczenie Włoch	12 lutego 1861

Królestwo Obojga Sycylii – państwo istniejące w latach 1816–1860 na terenie Sycylii i południowej części Półwyspu Apenińskiego.

Państwo powstało z przekształcenia się Królestwa Neapolu po kongresie wiedeńskim. Koronę sycylijską otrzymał ród Burbonów, z którego później oddzieliła się cała gałąź – Burbonowie Sycylijscy. Niecodzienna nazwa państwa ma swój rodowód z XIII wieku – gdy w wyniku tzw. nieszporów sycylijskich doszło do podziału Królestwa Sycylii na część wyspiarską i kontynentalną ze stolicą w Neapolu – zaś władcy obu państw utrzymali i używali tytułu Królów Sycylii.

Kres państwa nadszedł w 1861 roku, kiedy Giuseppe Garibaldi zajął cały obszar królestwa i włączył je do zjednoczonych Włoch.

Królowie Obojga Sycylii

• Ferdynand I, 1816-1825
• Franciszek I, 1825-1830
• Ferdynand II, 1830-1859
• Franciszek II, 1859-1860

Gospodarka

Najlepiej rozwiniętą gałęzią gospodarki był przemysł. Jednym z najważniejszych kompleksów przemysłowych w królestwie była stocznia Castellammare di Stabia, która zatrudniała 1800 pracowników. Fabryka w Pietrarsie, w której wyrabiano m.in. lokomotywy, trakcję kolejową i armaty, była największym zakładem przemysłowym na Półwyspie Apenińskim. W skład kompleksu wchodziła także szkoła dla maszynistów i inżynierów marynarki wojennej, dzięki czemu królestwo mogło obejść się bez angielskiego personelu w branży kolejarskiej powszechnego w innych regionach włoskich. Dużym sukcesem inżynierii królestwa okazało się zbudowanie i zwodowanie pierwszego na świecie okrętu parowego z napędem śrubowym „Giglio delle Onde”. Podjął służbę 17 maja 1847 r., łącząc stolicę Neapolu z portami Kalabrii, Mesyny, Gallipoli i Tarentu.

W Kalabrii największą fabryką była odlewnia żeliwa Fonderia Ferdinandea. Żelazo w niej produkowane pozwalało m.in. na samodzielną produkcję broni w pobliskiej fabryce Mongiana zatrudniającej ponad 1600 pracowników. Na Sycylii (niedaleko Katanii i Agrigento) wydobywano siarkę w celu wytworzenia prochu. Sycylijskie kopalnie były w stanie zaspokoić większość światowego zapotrzebowania na siarkę. Produkcja jedwabnych tkanin koncentrowała się w San Leucio (niedaleko Caserty). W regionie Basilicata było także kilka młynów w Potenza i San Chirico Raparo, w których przetwarzano bawełnę, wełnę i jedwab. Przetwarzanie żywności było szeroko rozpowszechnione, szczególnie w pobliżu Neapolu (Torre Annunziata i Gragnano).

Łączna wartość kapitałów znajdujących się w obiegu wynosiła przed najazdem Garibaldiego 443,3 mln lirów w różnych walutach, głównie (424 mln lirów) srebrnych. Odpowiadało to niemal dwóm trzecim całego kapitału Półwyspu Apenińskiego^[1].

Podział terytorialny kraju

(c) Gennarous, CC BY-SA 3.0

Prowincje Królestwa Obojga Sycylii

Prowincja Stolica 1 Abruzzo Ultra L’Aquila 2 Abruzzo Citra Chieti 3 Terra di Lavoro Neapol 4 Contado di Molise Campobasso 5 Principato Ultra Benevento 6 Principato Citra Salerno 7 Capitanata Foggia 8 Basilicata Potenza 9 Terra di Bari Bari 10 Terra di Otranto Lecce 11 Calabria Citra Cosenza 12 Calabria Ultra Catanzaro 13 Sycylia Palermo

Głowy Królewskiej Rodziny Burbonów Sycylijskich

Po zajęciu Królestwa Obojga Sycylii wielu władców nadal utrzymywało stosunki dyplomatyczne z wygnanym sycylijskim dworem, byli to np.: cesarz Austrii, królowie Bawarii, Wirtembergii i Hanoweru, królowa Hiszpanii, car Rosji oraz papież. Potomkowie ostatniego króla Obojga Sycylii nadal roszczą sobie prawa do utraconego tronu.

• Franciszek II, 1861-1894
• Alfons, hrabia Caserty, 1894-1934
• Ferdynand Pius, książę Kalabrii, 1934-1960

Po śmierci Ferdynanda Piusa, dwóch członków rodziny uznało się za głowy rodziny i powstały dwie oddzielne linie.

Linia Kalabria

• Alfons, książę Kalabrii, infant Hiszpanii, 1960-1964
• Karol, książę Kalabrii, infant Hiszpanii, od 1964

Następcy:

1. Pedro, książę Noto (ur. 1968)
2. Jaime, książę Capui (ur. 1993), syn Pedro
3. Juan Sycylijski (ur. 2003), drugi syn Pedro
4. Pablo Sycylijski (ur. 2004), trzeci syn Pedro
5. Pedro Sycylijski (ur. 2007), czwarty syn Pedro
6. Karol, książę Castro (ur. 1963)
7. Antoni Sycylijski (ur. 1929), syn Gabriela Sycylijskiego
8. Franciszek Sycylijski (ur. 1960), syn Antoniego
9. Antoni Sycylijski (ur. 2003), syn Franciszka
10. Gennaro Sycylijski (ur. 1966), syn Antoniego
11. Kazimierz Sycylijski (ur. 1938), syn Gabriela
12. Ludwik Sycylijski (ur. 1970), syn Kazimierza
13. Aleksander Sycylijski (ur. 1974), syn Kazimierza

Linia Castro

• Rajner Sycylijski (książę Castro), 1960-1966
• Ferdynand Maria, książę Castro, 1966-2008
• Karol, książę Castro, od 2008

Następcy:

1. Antoni Sycylijski (ur. 1929), syn Gabriela Sycylijskiego
2. Franciszek Sycylijski (ur. 1960), syn Antoniego
3. Antoni Sycylijski (ur. 2003), syn Franciszka
4. Gennaro Sycylijski (ur. 1966), syn Antoniego
5. Kazimierz Sycylijski (ur. 1938), syn Gabriela
6. Ludwik Sycylijski (ur. 1970), syn Kazimierza
7. Aleksander Sycylijski (ur. 1974), syn Kazimierza

Zobacz też

• Królestwo Neapolu, Królestwo Sycylii,
• Pałac Królewski w Neapolu, Pałac Królewski w Casercie,
• Królowe Obojga Sycylii.

Przypisy