Królestwo Szkocji
| 843–1649 1660–1707 | |||||
| |||||
| Dewiza: (łacina) Nemo me impune lacessit (Nikt nie prowokuje mnie bezkarnie) | |||||
 | |||||
| Język urzędowy | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Stolica | |||||
| Ustrój polityczny | |||||
| Głowa państwa | |||||
| Liczba ludności (1700) • całkowita |
| ||||
| Waluta | |||||
| Data powstania | 843 | ||||
| Akt unii | 1 maja 1707 | ||||
.svg)
Królestwo Szkocji (gaelicki: Rìoghachd na h-Alba, scots: Kinrick o Scotland) – było państwem w północno-zachodniej Europie, które istniało od 843 do 1707 roku. Zajmowało północną, trzecią część wyspy Wielka Brytania, i graniczyło z Królestwem Anglii od południa, z którym zostało zjednoczone jako Królestwo Wielkiej Brytanii na mocy warunków aktu unii z 1707 roku. Od 1482 roku, kiedy to Anglia przejęła kontrolę nad miastem Berwick, terytorium Królestwa Szkocji pokrywa się z granicami współczesnej Szkocji. Poza głównym obszarem na wyspie Wielkiej Brytanii, w skład Królestwa Szkocji wchodziło ponad 790 wysp.
Największym miastem w królestwie i stolicą zarazem był Edynburg. Funkcję stołeczną pełniły wcześniej takie miasta jak Scone, Dunfermline oraz Stirling. Liczba ludności Królestwa Szkocji w 1700 roku wynosiła w przybliżeniu 1,1 miliona.
Zobacz też
|
