Królewska Marynarka Wojenna Omanu
| Państwo |  Oman |
|---|---|
| Data utworzenia | 1970 |
| Bandera |  |
| Najwyższe dowództwa | |
| Cywilne | (stan na 2016 r.) Sułtan Kabus ibn Sa’id (głównodowodzący oraz minister obrony)[1] Badr bin Saud bin Harin al Busaidi (minister odpowiedzialny za sprawy obronności)[2] |
| Wojskowe | (stan na 2016 r.) kadm. Abdullah Bin Khasim Bin Abdullah Al Rais[1] |
Oman ma bardzo długą (ok. 2900 km) linię brzegową oraz współdzieli z Iranem wody cieśniny Ormuz, jednej z najbardziej strategicznych dróg wodnych świata – przez którą przechodzi znaczna część ropy naftowej eksportowanej przez państwa Zatoki Perskiej. Zadaniem Królewskiej Marynarki Wojennej Omanu (arab. البحرية السلطانية العمانية) są: obrona wybrzeża, ochrona omańskiej strefy ekonomicznej (w szczególności łowisk ryb) i zapobieżenie próbom przerwania transportu przez cieśninę Ormuz. Marynarka omańska jest stosunkowo dobrze wyposażona i wyszkolona, ma znaczny potencjał bojowy, aczkolwiek nie jest w stanie samodzielnie pokonać najsilniejszych flot w regionie jak np. irańskiej. Może jednak liczyć na wsparcie Royal Navy i United States Navy, z którymi utrzymuje bliskie kontakty i często uczestniczy we wspólnych ćwiczeniach[3].
Historia
Oman ma długą tradycję morską, lecz w latach 60. XX wieku jego siły morskie zredukowane były do niewielkiej liczby pomocniczych jednostek typu dau, prowadzących przybrzeżne patrole antyprzemytnicze. W 1970 roku Królewska Marynarka Wojenna została oficjalnie powołana do życia, jako jeden z głównych rodzajów sił zbrojnych Omanu. Pierwszą jednostką zbudowaną dla floty był „Al Said”, przewidziany jako jacht królewski, ale wykorzystywany w czasie konfliktu w Zufarze[4].
W latach 70. nastąpiła szybka budowa floty: w 1973 roku pozyskano trzy szybkie okręty patrolowe („Al Bushra”, „Al Mansur” i „Al Najah”) oraz przeniesiono główną bazę floty do Chaur al-Mukalla w Maskacie. Dwa lata później do służby weszły dwa trałowce, przebudowane na patrolowce; kolejnymi jednostkami były trzy okręty desantowe („Sulhafat Al Bahr”, „Al Sansool” i „Al Doghs”). Pod koniec dekady, w 1978 roku w Sur zostało otworzone centrum treningowe marynarki[4]. Początkowo kadra oficerska składała się głównie z Brytyjczyków, a podoficerska – z Pakistańczyków, ale dzięki rozwojowi szkolenia morskiego, w latach 80. ograniczano obcy personel do specjalizacji technicznych[5].
W następnych dekadach marynarka szybko się rozwijała. Personel zwiększył się z 2000 w latach 80. do 3200 w 1992 i 4200 w 1995 roku[6]. Oprócz bazy w Maskacie, stworzono kolejne: na wyspie Al-Ghanam, w Mina Rajsut koło Salali, Wuzam Alwa i Chasab; główną bazą, zbudowaną w latach 1977–1988, stała się Al-Masna’a al-Wuzam[7].
W latach 80. podstawową siłą uderzeniową były cztery szybkie jednostki rakietowe typu Dhofar, zbudowane w Wielkiej Brytanii przez Vosper Thornycroft, wypierające ok. 400 ton, uzbrojone w armatę OTO Melara 76 mm, podwójne działo Breda kal. 40 mm i 6–8 pocisków rakietowych MM-40 Exocet. W latach 1996–1997 dołączyły do nich dwie pełnomorskie korwety typu Qahir, także produkcji Vosper Thornycroft. Były to odpowiednio „Qahir Al Amwaj” i „Al Mua’zzar”, o wyporności pełnej ok. 1500 ton, przenoszące oprócz pocisków Exocet także rakiety bliskiej obrony przeciwlotniczej Crotale i mające możliwość przyjęcia na pokład helikoptera. Ze względu na koszty remontu zrezygnowano natomiast z leasingu fregaty „Oliver Hazard Perry”[8].
W latach 90. większość personelu floty składała się z Omańczyków, aczkolwiek marynarka wciąż była uzależniona od brytyjskich specjalistów ds. technicznych. Oprócz współpracy z Brytyjczykami, Oman zawarł też porozumienia o współpracy z Francją w 1989 roku i w następnych latach zamówił tam serię trzech szybkich, 450-tonowych patrolowców (pierwsze, „Al-Bushra” i „Al-Mansour”, dostarczono w 1995 roku), które miały zastąpić używane dotąd cztery przybrzeżne patrolowce typu Al Wafji. Dwa z tych ostatnich, dostarczonych z końcem lat 70. przez stocznię Brooke Marine, przenosiły pociski Exocet[9].
W pierwszej dekadzie XXI w. Oman nie zakupił większych jednostek[3], złożył jednak zamówienia[10], które poskutkowały dostarczeniem w latach 2013–2014 dużych korwet typu Khareef, zbudowanych w Wielkiej Brytanii[11], oraz czterech pełnomorskich okrętów patrolowych, zbudowanych w Singapurze w latach 2014–2016[12]. W tym ostatnim roku do marynarki Omanu dołączyły też dwa szybkie katamarany transportowe[13].
Okręty[a]
| Numer taktyczny | Nazwa[b] | Typ | Stocznia, kraj pochodzenia | Klasa | Wyporność | Wejście do służby | Wyposażenie | Uwagi, grafika |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Korwety | ||||||||
| Q40 | Al Shamikh (Asz-Szamich) | Khareef (Charif) | BAE Systems | korweta | 2660 ton | 2013 | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm, 8 MM-40 Exocet, 12 VLS MBDA MICA |  |
| Q41 | Al Rahmani (Ar-Rahmani) | Khareef (Charif) | BAE Systems | korweta | 2660 ton | 2014 | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm, 8 MM-40 Exocet, 12 VLS MBDA MICA |  |
| Q42 | Al Rasikh (Ar-Rasich) | Khareef (Charif) | BAE Systems | korweta | 2660 ton | 2014 | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm, 8 MM-40 Exocet, 12 VLS MBDA MICA | _underway_in_the_Arabian_Gulf_on_6_February_2018_(180206-N-TB177-0896).JPG) |
| Q31 | Qahir Al Amwaj (Kahir al-Amwadż) | Qahir (Kahir) | Vosper Thornycroft | korweta | 1185 ton | 1996 | 1 × 76 mm plot., 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet, 1 × 8 Crotale plot., 6 × 324 mm wt | |
| Q32 | Al Mua’zzar (Al-Mu’azzar) | Qahir (Kahir) | Vosper Thornycroft | korweta | 1185 ton | 1996 | 1 × 76 mm plot., 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet, 1 × 8 Crotale plot., 6 × 324 mm wt | |
| Okręty patrolowe | ||||||||
| Q30 | Al Mubrukah (Al-Mabruka) | Brooke Marine | okręt patrolowy | 785 ton | 1971 | 1 × 40 mm, 2 × 20 mm, lądowisko dla helikoptera | Dawny jacht królewski, przebudowany na okręt szkolny | |
| B10 | Dhofar (Zufar) | Dhofar (Zufar) | Vosper Thornycroft | mały okręt rakietowy | 390 ton | 1982 | 1 × 76 mm plot., 2 × 40 mm, 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet | |
| B11 | Al Sharquiyah (Asz-Szarkijja) | Dhofar (Zufar) | Vosper Thornycroft | mały okręt rakietowy | 390 ton | 1983 | 1 × 76 mm plot., 2 × 40 mm, 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet | |
| B12 | Al Bat’nah (Al-Batina) | Dhofar (Zufar) | Vosper Thornycroft | mały okręt rakietowy | 390 ton | 1984 | 1 × 76 mm plot., 2 × 40 mm, 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet | |
| B14 | Mussandam (Musandam) | Dhofar (Zufar) | Vosper Thornycroft | mały okręt rakietowy | 390 ton | 1989 | 1 × 76 mm plot., 2 × 40 mm, 2 × 20 mm, 8 MM-40 Exocet | |
| Z1 | Al Bushra (Al-Buszra) | Al Bushra (Al-Buszra) | Francja | patrolowiec | 450 ton | 1995 | 1 × 76 mm plot., 2 × 20 mm | |
| Z2 | Al Mansoor (Al-Mansur) | Al Bushra (Al-Buszra) | Francja | patrolowiec | 450 ton | 1995 | 1 × 76 mm plot., 2 × 20 mm | |
| Z3 | Al Najah (An-Nadżah) | Al Bushra (Al-Buszra) | Francja | patrolowiec | 450 ton | 1996 | 1 × 76 mm plot., 2 × 20 mm | |
| Z20 | Al-Seeb (As-Sib) | Al-Ofouq (Ufuk) | ST Marine, Singapur | okręt patrolowy | 1100 ton | 2015 | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm |  |
| Z21 | Al-Shinas (Szinas) | Al-Ofouq (Ufuk) | ST Marine | okręt patrolowy | 1100 ton | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm | Duże okręty patrolowe do ochrony strefy ekonomicznej, oparte o powiększony projekt singapurskich patrolowców typu Fearless | |
| Z22 | Sadh (Sadh) | Al-Ofouq (Ufuk) | ST Marine | okręt patrolowy | 1100 ton | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm | ||
| Z23 | Khassab (Chasab) | Al-Ofouq (Ufuk) | ST Marine | okręt patrolowy | 1100 ton | 2016 | 1 × 76 mm plot., 2 × 30 mm | |
| Okręty desantowe | ||||||||
| L3 | Fulk al Salamah (Fulk as-Salama) | Bremer Vulkan | okręt desantowy | 10 864 ton | 1987 | Wielozadaniowy okręt desantowy i logistyczny, mogący pomieścić 270 żołnierzy. Przydzielony do jednostki morskiej Gwardii Królewskiej | ||
| L2 | Nasr al Bahr (Nasr al-Bahr) | Brooke Marine | okręt desantowy | 2500 ton pełna | 1985 | 4 × 40 mm plot., 2 × 20 mm, 2 × 12,7 mm km | Okręt desantowy z pokładem dla śmigłowca, możliwy przewóz 7 czołgów lub 400 t zaopatrzenia, 240 żołnierzy | |
| Jednostki pomocnicze | ||||||||
| A2 | Al Sultana | Conoship, Holandia | 1380 ton | 1975 | ||||
| S11 | Al Mubshir (Al-Mubaszszir) | Al Mubshir (Al-Mubaszszir) | Austal | szybki okręt transportowy | 325 ton | 2016 | Szybki (ponad 35 węzłów) katamaran mogący przewieźć 260 żołnierzy | |
| S12 | Al Naasir (An-Nasir) | Al Mubshir (Al-Mubaszszir) | Austal | szybki okręt transportowy | 325 ton | 2016 | ||
Uwagi
- ↑ Kompilacja wg stanu z 2016 roku na podstawie: Royal Navy of Oman (RNO) Equipment, GlobalSecurity.org, 2016, https://www.globalsecurity.org/military/world/gulf/oman-navy-equip.htm; Oman, The Institute for National Security Studies, 2016; R. Ridzwan, ST Marine delivers Oman’s final Al-Ofouq patrol vessel, 2016; Austal delivers second High Speed Support Vessel to Royal Navy of Oman, 2016.
- ↑ Nazwy podane są w angielskiej transkrypcji języka arabskiego, z transkrypcją polską w nawiasach pod spodem, ze względu na bardzo częste stosowanie transkrypcji angielskiej w literaturze, także polskojęzycznej.
Przypisy
- ↑ a b Oman (ang.). The Institute for National Security Studies, 2016-03-01. [dostęp 2017-03-17].
- ↑ Denise Youngblood Coleman. Political Overview. „Oman Country Review”, s. 60–63. CountryWatch, Inc.. ISSN 1-60523-893-5. OCLC 2016 (ang.).
- ↑ a b Anthony Cordesman: Gulf military forces in an era of asymmetric wars. Westport, Conn: Praeger Security International, 2007, s. 132–134. ISBN 0-275-99399-X. (ang.)
- ↑ a b About Royal Navy of Oman (ang.). Ministry of Defence Oman, 2014. [dostęp 2017-03-17].
- ↑ John Pike: Royal Navy of Oman (RNO) (ang.). GlobalSecurity.org, 2013-01-11. [dostęp 2017-03-17].
- ↑ Cordesman 1997 ↓, s. 186.
- ↑ Cordesman 1997 ↓, s. 186–187.
- ↑ Cordesman 1997 ↓, s. 187.
- ↑ Cordesman 1997 ↓, s. 190.
- ↑ Tomasz Grotnik: Projekt Khareef – korwety dla Omanu. W: Nowa Technika Wojskowa [on-line]. Magnum-X, 2011-12. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ New Warship Handed Over To The Royal Navy Of Oman (ang.). BAE Systems, 2014-05-28. [dostęp 2017-03-17].
- ↑ Ridzwan Rahmat: ST Marine delivers Oman’s final Al-Ofouq patrol vessel (ang.). IHS Jane’s Defence Weekly, 2016-06-27. [dostęp 2017-04-05].
- ↑ Austal delivers second High Speed Support Vessel to Royal Navy of Oman (ang.). Austal, 2016-08-16. [dostęp 2017-04-05].
Bibliografia
- Anthony Cordesman: Bahrain, Oman, Qatar, and the UAE: challenges of security. Boulder, Colorado: Westview Press, 1997. ISBN 978-0-7867-4235-6. (ang.)
- John Pike: Royal Navy of Oman (RNO) Equipment (ang.). GlobalSecurity.org, 2013-04-22. [dostęp 2017-03-17].
- Oman (ang.). The Institute for National Security Studies, 2016-03-01. [dostęp 2017-03-17].
Media użyte na tej stronie
Autor: Indian Navy, Licencja: GODL-India
The Indian Navy and the Royal Navy of Oman is conducting a bilateral maritime exercise NASEEM-AL-BAHR in the Arabian Sea from 22-27 Jan 16 off Goa. The primary aim of this exercise is to increase interoperability amongst the two navies and develop common understanding and procedures for maritime security operations. The scope of NASEEM-AL-BAHR 16 includes wide-ranging professional interactions during the Harbour Phase at Goa and a diverse canvas of operational activities at sea across the spectrum of maritime operations.
Autor: Paul Hermans, Licencja: CC BY-SA 3.0
corvette Al-Shamikh, Oman in the harbour of Portsmouth, England
The Royal Navy of Oman corvette Al-Rasikh (Q42) maneuvers in open water during exercise "Khunjar Haad" in the Arabian Gulf on 6 February 2018. "Khunjar Haad" was a multilateral, surface, air and explosive ordnance disposal exercise with the U.S. Navy, U.S. Coast Guard, Royal Navy of Oman, France's Marine Nationale and United Kingdom's Royal Navy in order to enhance interoperability, mutual capability and support long-term regional cooperation of forces in the Arabian Gulf.
Autor:
|
To see his entire portfolio, click here. Permission to upload photographs by Brian Burnell is archived in the OTRS system as shown below each image.  This image is protected by copyright! If you would like to use it outside Wikipedia, please read THIS first. 
|
 |
Właściciel autorskich praw majątkowych do tego pliku zezwala każdemu wykorzystać go w dowolnym celu, pod warunkiem, że wykorzystujący wyraźnie wskaże autora. Redystrybucja, wykonywanie prac pochodnych, użycie komercyjne oraz każde inne są dozwolone. |
|
|
An Omani Navy corvette ONS Al Rahmani outward bound from Portsmouth Naval Base, UK, 27 June 2013 and still in builder's hands and flying the British Merchant Navy Red Ensign. A Khareef class corvette built by BAe Systems in Portsmouth.
Wikipedia editors are reminded that the copyright remains with the photographer, and that the terms of the
Creative Commons (CC), Attribution (BY), Share Alike (SA) CC-BY-SA-3.0 that allow editors to reuse this image apply to
Wikipedia editors also, as they do to other re-users of this image. Breaches of the licence terms are not only unlawful, but are also antisocial, in that breaches discourage
photographers from making their images freely available to everyone without payment. Wikipedia re-users are also reminded of the license terms that derivatives of this image
should not imply that the adaptation is endorsed or approved by the author or copyright holder. Neither should derivatives be presented as the creation of the author or copyright
holder, while clearly stating that the adaptation is a derivative of the original.