Królik miniaturowy

Ten artykuł od 2008-06 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Królik miniaturowy

Królik miniaturka

Królik miniaturowy – grupa ras udomowionego królika europejskiego, zajęczaka z rodziny zającowatych. Popularne zwierzę domowe. Nierasowe miniatury charakteryzują się wielkością i masą, dochodzącą do 3,5 kg. Mają też dłuższe i wyraźnie oddzielone od siebie uszy (do 11 cm). Wszystkie rasy miniatur pochodzą od dzikiego królika, zamieszkującego pierwotnie Hiszpanię. Pierwszą rasą królika miniaturowego był królik gronostajowy wyhodowany w Anglii, charakteryzujący się białym futerkiem^[1].

Historia

Prace nad królikami miniaturowymi rozpoczęto na początku XX wieku^[1]. Hodowcy chcieli uzyskać zwierzę niewielkie, przyjazne, będące dobrym towarzyszem dla człowieka. Królik miniaturowy odniósł sukces i obecnie jest jednym z najpopularniejszych zwierząt domowych, głównie z uwagi na niewielkie wymaganie hodowlane i przyjacielskość w stosunku do ludzi.

Charakterystyka

Długość ciała

35 cm do 40 cm plus 5,5 cm długości uszu (długość rasowych dorosłych miniaturek nie może przekraczać 5,5 cm^[2]).

Masa ciała

W zależności od rasy:

• gładkowłosy – między 800 a 1200 g
• lew – między 800 a 1200 g
• Mini Lop – między 1500 a 2000 g
• Rex – między 700 a 2000 g
• Angora – między 800 a 1400 g.

Barwa sierści

Bardzo zróżnicowana, od białej, przez kremową, brązową, niebiesko-białą i szarą, do czarnej. Występują także osobniki wielobarwne.

Barwa oczu

zazwyczaj ciemnobrązowa, zdarza się też niebieska, a u albinosów czerwona.

Długość życia miniaturek

Może osiągnąć wiek 10 lat (jednak przeciętnie żyje około 7 lat^[3]).

Długość ciąży

28-31 dni

Liczba młodych

Rasowe miniaturki około 4. Nierasowe małe króliki około 8, a większe do 12^[4].

Dojrzałość płciowa

Samice 7 miesięcy, samce 5 miesięcy.

Odżywianie

Roślinożerca. Jednymi z najważniejszych składników diety każdego królika jest woda i siano, a także zróżnicowane zioła (na przykład babka lancetowata i szerokolistna, chaber bławatek czy tymotka). Popularne sklepowe karmy i kolby są bardzo szkodliwe - zawierają zboża, które otłuszczają narządy. Nawet krótkotrwała głodówka może się zakończyć nieodwracalnymi zmianami w układzie pokarmowym królika.

Aktywność

Noc i wcześnie rano

Pielęgnacja królika

Króliki krótkowłose np. rasa Rex czesze się raz na tydzień, natomiast długowłose należy czesać codziennie.

Choroby królików

Rasy królików miniaturowych

Na przestrzeni lat zostało wyhodowanych blisko 100 różnych ras królików miniaturowych. Wśród nich można wyróżnić:

• rasy duże (np. belgijski olbrzym ważący do 10 kg i osiągający długość do 80 cm),
• rasy średnie (np. długowłosa angora ważąca do 5 kg),
• rasy małe (ważące średnio 2,5 kg),
• rasy zupełnie małe – tzw. karłowate (np. karzełek teddy dochodzący do max. 1,5-1,7 kg)^[5].

Do ras królików miniaturowych zalicza się m.in.:

• królik Mini Lop
• królik Dwarf Hotot
• królik Netherland Dwarf
• królik lwi
• królik Holenderski
• grzywacz Afrykański
• królik długowłosy
• królik gładkowłosy
• królik himalajski
• królik baranek.

Do ras królików karłowatych zalicza się m.in.:

• hermelin niebieskooki
• hermelin czerwonooki
• karzełek perski pluszowy teddy – rasa nieuznana oficjalnie
• baranek perski pluszowy teddy – rasa nieuznana oficjalnie.

Zobacz też

• Królik domowy

Przypisy