Krótki odrzut lufy

Krótki odrzut lufy – sposób działania automatyki broni palnej gazodynamicznej. Wykorzystuje odrzut lufy w czasie strzału w celu uruchomienia automatyki broni, tj. jej przeładowania (usunięcia łuski, wprowadzenia nowego naboju do komory nabojowej oraz napięcia sprężyny iglicznej)^[1]. W momencie wystrzału zamek jest połączony z lufą systemem ryglowym realizowanym na różny sposób:

• przez wykorzystanie ruchomych elementów ryglujących, np. Borchardt C93, Mauser C96, Luger P08 Parabellum, Walther P38, Walther P5, Beretta 92
• przez wykorzystanie przesunięcia zamka (przekoszenia) z osi lufy, np. Bergmann No 5, Bergmann-Bayard
• przez wykorzystanie występów ryglujących, np. Colt M1911, Browning HP (występy grzebieniowe w górnej części lufy), Pistolet TT (pierścieniowe - na całym obwodzie lufy), Vis, CZ 75
• przez wykorzystanie elementów lufy i okna wylotowego łusek, np. SIG-Sauer serii P220 i P320, pistolety Glock 17 i pochodne, H&K USP i SFP, FN FNX i FNS, CZ P-07 i P-09, Beretta APX, VIS 100
• przez obrót lufy, np. Steyr M1912, Colt 2000, Beretta 8000 Cougar, Beretta PX4 Storm, Grand Power P1, P11, GP6, K100, Glock 46

Po opuszczeniu przez pocisk przewodu lufy odrzut powoduje cofanie się zespołu lufa-zamek. W tym czasie (i na drodze kilku-kilkunastu milimetrów) następuje odryglowanie, czyli rozłączenie zamka od lufy, zatrzymanie lufy i dalszej drogi zamka do tyłu. Wtedy zostaje usunięta łuska i napięta sprężyna igliczna lub kurek. Po zatrzymaniu (chwilowym) zamka w tylnym położeniu zostaje on pod działaniem sprężyny powrotnej popchnięty do przodu, wykonując wtedy dwie czynności – wprowadza z magazynka nowy nabój do lufy i rygluje się ponownie z lufą.

Przypisy

Bibliografia

• Paweł Wilniewczyc, Broń samoczynna, Wydawnictwo MON, Warszawa 1958.
• Michał Kochański, Współczesna broń strzelecka, Wydawnictwo MON, Warszawa 1963.
• Michał Kochański, Broń strzelecka wojsk lądowych, Wydawnictwo MON, Warszawa 1966.