Krążowniki ciężkie typu Tone

Krążowniki ciężkie typu Tone

Kraj budowy	Japonia
Użytkownicy	Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby	1938
Zbudowane okręty	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 11 200 t pełna: 15 400 t
Długość	189 m
Szerokość	19,4 m
Zanurzenie	6,2 m
Napęd	4 turbiny parowe o mocy łącznej 130 000 KM, 12 kotłów, 4 śruby
Prędkość	35 węzłów
Zasięg	8000 Mm przy prędkości 18 w.
Załoga	874 osób
Uzbrojenie	8 dział 203 mm (4 x II) 8 dział 127 mm plot. (4 x II) 12 działek plot. 25 mm (4 x II) 12 wt 610 mm (4 x III)
Wyposażenie lotnicze	6 wodnosamolotów Aichi E13A

Krążowniki typu Tone – japońskie krążowniki ciężkie z okresu II wojny światowej. Dla Japońskiej Cesarskiej Marynarki Wojennej zbudowano dwa okręty tego typu, które zostały zatopione podczas walk na Pacyfiku.

Projekt i budowa

Początkowo okręty planowano zbudować jako kolejne jednostki typu Mogami. Środki na ich budowę zostały wydzielone z budżetu marynarki wojennej za rok 1932. Okręty miały powstać w stoczni Mitsubishi w Nagasaki. Wycofanie się Japonii z ograniczeń zbrojeniowych, które narzucał traktat londyński, spowodowało możliwość wprowadzenia znacznych zmian w projekcie. W stosunku do wcześniejszych konstrukcji zmianie uległo przeznaczenie nowych okrętów. Dzięki zwiększonej liczbie wodnosamolotów miały one prowadzić głównie dalekie rozpoznanie dla grup lotniskowców. W tej roli „Tone” i „Chikuma” operowały głównie w parze^[1].

Nowe okręty otrzymały jako główne uzbrojenie działa kalibru 203 mm, umieszczone w czterech dwudziałowych wieżach umieszczonych przed nadbudówką. Tylna część kadłuba za nadbudówką została wykorzystana jako miejsce do przechowywania i startów wodnosamolotów. Kadłub „Tone”, podobnie jak krążowników typu Mogami, został zbudowany z wykorzystaniem techniki spawania. Ponieważ była to jeszcze niedopracowana technologia, w „Chikumie” powrócono do sprawdzonej techniki budowy kadłuba za pomocą nitowania^[2].

Służba

Po wejściu do służby okręty tymczasowo weszły w skład 6. Dywizjonu Krążowników (6 Sentai), a następnie od listopada 1939 roku w skład 8. Dywizjonu Krążowników. Jednostka ta zapewniała dalekie rozpoznanie lotnicze zespołom lotniskowców i w tej roli okręty wzięły udział w większości dużych operacji z wykorzystaniem japońskich lotniskowców. Począwszy od ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku, przez bitwę pod Midway 4 czerwca 1942 roku, skończywszy na bitwie o Leyte w październiku 1944 roku, podczas której doznały poważnych uszkodzeń, w wyniku których zatonął „Chikuma”. „Tone” zatonął w lipcu 1945 w wyniku nalotu na Kure^[1].

Okręty

Przypisy

Bibliografia

• M.J Whitley: Cruisers of world war two- an international encyclopedia. London: Arms and amrour press, 1995. ISBN 1-85409-225-1.
• IJN Chikuma (ang.). combinedfleet com. [dostęp 2017-06-03].
• EricE. Lacroix EricE., Japanese Cruisers of the Pacific War, LintonL. Wells, London: Chatham Publ, 1997, ISBN 1-86176-058-2, OCLC 222107331  (ang.).
• Tone-Klasse. Gakken Pacific War Series, Nummer 47, Gakken, Tokyo 2004, ISBN 4-05-603653-5 (ang.)
• David C. Evans: Kaigun. Strategy, Tactics and Technology in the Imperial Japanese Navy, 1887–1941. US Naval Institute Press, 2003, ISBN 0-87021-192-7 (ang.)
• MarkM. Stille MarkM., Imperial Japanese Navy Heavy Cruisers 1941–45. PaulP. Wright, Oxford: Osprey Publishing, 2011, ISBN 978-1-84908-148-1, OCLC 630500683  (ang.).