Krajowa Izba Syndyków

(c) Mejdrzer z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0

Szyld na budynku siedziby Krajowej Izby Syndyków

Krajowa Izba Syndyków – pierwszy polski samorząd zawodowy syndyków licencjonowanych. Powołany w dniu 28 listopada 2009 r. na podstawie ustawy o samorządzie zawodowym niektórych przedsiębiorców. Samorząd był niezależny w wykonywaniu zadań i podlega tylko ustawom. Członkami Izby mogli być wyłącznie syndycy licencjonowani. Każdy syndyk licencjonowany wpisany był na listę prowadzoną przez ministra sprawiedliwości. Izba, podobnie do samorządu innych wolnych zawodów, posiadała osobowość prawną. Jej siedzibą była Warszawa. Wobec wejścia w życie w 2016 r. Prawa restrukturyzacyjnego Izba przestała funkcjonować pod dotychczasową nazwą.

Krajowa Izba Syndyków działała w oparciu statut^[1].

Zadania Izby

Do zadań statutowych Izby należało w szczególności:

• reprezentowanie członków Izby w tym udział w postępowaniach sądowych i administracyjnych jako upoważniony przedstawiciel społeczny,
• kształtowanie zawodu syndyka oraz społecznego wizerunku syndyka jako osoby zaufania publicznego,
• kształtowanie wizerunku i etosu Krajowej Izby Syndyków.
• dbanie o bezpieczeństwo prawne i ekonomiczne wykonywania zawodu,
• dążenie do rozszerzenia zakresu uprawnień wynikających z licencji syndyka w obrocie gospodarczym i prawnym,
• opiniowanie aktów prawnych pozostających w związku z zawodem syndyka,
• przedstawianie wniosków właściwym władzom i organom w zakresie stanowienia i stosowania prawa,
• integracja środowiska syndyków,
• standaryzacja sposobu wykonywania czynności zawodu syndyka oraz metod ich oceny,
• popieranie działań mających na celu zwiększenie efektywności i sprawności czynności zawodowych syndyka poprzez zastosowanie technik informatycznych i środków komunikacji elektronicznej w prowadzonych postępowaniach,
• doskonalenie zawodowe członków Izby,
• sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem zawodu przez członków Izby i przestrzeganiem przez nich zasad etyki zawodowej,
• udzielanie w szczególnie uzasadnionych przypadkach pomocy członkom Izby,
• współdziałanie z innymi organizacjami zawodowymi a w szczególności z samorządami zawodowymi innych wolnych zawodów,
• utrzymywanie kontaktów z instytucjami międzynarodowymi i organizacjami zagranicznymi związanymi z celami statutowymi Izby.

Organy Krajowej Izby Syndyków

Organami Izby były:

• Krajowy Zjazd Delegatów (organ stanowiący)
• Konwent Dziekanów Krajowej Izby Syndyków / Konwent (organ wykonawczy)
• Komisja Rewizyjna (organ kontroli finansowej)
• Niższy Sąd Dyscyplinarny (orzekający organ dyscyplinarny I instancji)
• Wyższy Sąd Dyscyplinarny (orzekający organ dyscyplinarny II instancji)
• Rzecznik Dyscypliny (oskarżycielski organ dyscyplinarny).

Na terenie okręgów Sądów Upadłościowych mogły ponadto działać Okręgowe Izby Syndyków. Były to jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.

Ciałami funkcyjnymi (pseudoorganami) Okręgowej Izby Syndyków były:

• Okręgowy Zjazd Członków Izby (pseudoorgan elekcyjny)
• Okręgowa Rada Syndyków (pseudoorgan stanowiący)
• Prezes Okręgowej Rady Syndyków (pseudoorgan wykonawczy).

Zjazd Delegatów

Zjazd Delegatów był najwyższym organem Izby. Zwyczajny Zjazd Delegatów odbywał się dorocznie (Konwent był uprawniony do zwołania w terminie wcześniejszym zjazdu nadzwyczajnego). Brali w nim udział delegaci wyłonieni przez zgromadzenia regionalnych oddziałów Izby. Do kompetencji Zjazdu należał wybór pozostałych organów Izby. Pozostałe kompetencje można było podzielić na uchwałodawcze (uchwalenie statutu, programu, zasad etyki, zasad gospodarki finansowej, ustalenie wysokości składki członkowskiej) i kontrolne (rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań innych organów oraz udzielanie absolutorium). Uchwały Zjazdu zapadały zwykłą większością głosów w obecności wymaganego quorum.

Konwent Dziekanów Krajowej Izby Syndyków

Konwent to organ kierujący bieżącymi sprawami samorządu w okresie między kolejnymi Zjazdami. Do zadań Konwentu należało reprezentacja syndyków licencjonowanych w stosunkach zewnętrznych (wobec organów władzy i administracji państwowej oraz innych podmiotów krajowych i międzynarodowych) i wewnętrznych. Ważnym elementem zewnętrznej reprezentacji było opiniowanie projektów ustaw i rozporządzeń dotyczących prawa. Najważniejszą kompetencją wewnętrzną było zaś podejmowanie uchwał w sprawie przyjęcia syndyków licencjonowanych do samorządu zawodowego i usunięcia z niego. Do kompetencji Konwentu należało także: zwoływanie Zjazdu i zapewnienie wykonywania jego uchwał. Uchwały Konwentu zapadały zwykłą większością głosów (przy równej ilości głosów decydował głos Dziekana), w obecności co najmniej połowy członków Konwentu. Sposób składania oświadczeń woli przez Konwent określał statut Krajowej Izby Syndyków. W skład Konwentu wchodziło od trzech do siedmiu osób. Konwentowi przewodniczył Dziekan, zaś pozostałe funkcje spełniali Prodziekani.

Komisja Rewizyjna

Do zadań Komisji Rewizyjnej należała kontrola działalności finansowej i majątkowej innych organów Izby. Tryb działania Komisji określał statut. Komisja przedstawiała Zjazdowi Delegatów sprawozdanie ze swej działalności oraz wnioski dotyczące działalności finansowej i majątkowej innych organów. Komisja opiniowała wniosek o udzielenie przez Zjazd absolutorium Konwentowi. Członkowie Komisji Rewizyjnej nie mogli być członkami innych organów samorządu.

Sąd Dyscyplinarny i Wyższy Sąd Dyscyplinarny

Syndycy licencjonowani podlegali odpowiedzialności dyscyplinarnej za niewykonanie lub nienależyte wykonanie obowiązków zawodowych określonych prawem oraz za czyny sprzeczne z zasadami etyki zawodowej. Postępowanie sądowe było dwuinstancyjne. Pierwszą instancją był Niższy Sąd Dyscyplinarny, zaś drugą instancją Wyższy Sąd Dyscyplinarny. Sędziowie w zakresie orzekania byli niezawiśli i podlegali tylko ustawom i zasadom etyki zawodowej. Sądy orzekały w składach trzyosobowych, które wyznacza przewodniczący.

Rzecznik Dyscypliny

Rzecznik Dyscypliny składał wniosek o ukaranie syndyka do Sądu Dyscyplinarnego. Postępowanie sądowe musiało być poprzedzane postępowaniem wyjaśniającym, którego celem było ustalenie okoliczności czynu oraz wysłuchanie obwinionego. Postępowanie wyjaśniające może wszcząć Rzecznik samodzielnie w wyniku powzięcia wiadomości o popełnieniu czynu rodzącego odpowiedzialność dyscyplinarna, jak również na żądanie Konwentu i ministra sprawiedliwości. Rzecznik pełnił przed sądem rolę oskarżyciela.

Dziekani Krajowej Izby Syndyków

• Maciej Roch Pietrzak (2009-2011),
• Jerzy Sławek (2011–2013).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Krajowej Izby Syndyków