Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości

Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości - dokument rządowy, w randze rozporządzenia[1], wydawany na podstawie polskiego Prawa telekomunikacyjnego[2] określający przeznaczenie dla poszczególnych służb radiokomunikacyjnych częstotliwości lub zakresów częstotliwości oraz ich użytkowanie. Częstotliwości mogą być użytkowane jako:

  • cywilne;
  • rządowe;
  • cywilno-rządowe.

Krajową Tablicę Przeznaczeń Częstotliwości określa Rada Ministrów realizując politykę państwa w zakresie gospodarki zasobami częstotliwości, spełniania wymagań dotyczących kompatybilności elektromagnetycznej oraz telekomunikacji, z uwzględnieniem międzynarodowych przepisów radiokomunikacyjnych, oraz wymagań dotyczących:

  • zapewnienia warunków dla harmonijnego rozwoju służb radiokomunikacyjnych oraz dziedzin nauki i techniki, wykorzystujących zasoby częstotliwości,
  • wdrażania nowych, efektywnych technik radiokomunikacyjnych,
  • obronności, bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa i porządku publicznego

– kierując się koniecznością zachowania jej aktualności.

Polska Krajowa Tablica Przeznaczeń Częstotliwości spełnia wymagania wynikające z międzynarodowego Regulaminu Radiokomunikacyjnego, jak i z europejskich przeznaczeń częstotliwości ECA (European Common Allocation), opublikowanych w raportach CEPT/ECC. Jest uaktualniana przeważnie po opublikowaniu zmian wprowadzanych podczas kolejnych Światowych Konferencji Radiokomunikacyjnych (WRC).

Przypisy

  1. ↑ Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2013 r. w sprawie Krajowej Tablicy Przeznaczeń Częstotliwości (Dz.U. z 2022 r. poz. 1988)
  2. ↑ Art. 111 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. z 2022 r. poz. 1648)