Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza

Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza – zawody lotnicze balonów wolnych, organizowane w Polsce w latach 1925–1939.

Aż do 1925 loty balonów wolnych w Polsce w celach sportowych miały miejsce sporadycznie, przede wszystkim z powodu trudności finansowych. Były prowadzone tylko przez załogi wojskowe. W miarę zwiększenia się kadry pilotów balonowych zaistniała możliwość zorganizowania zawodów sportowych. Rok 1925 był rokiem przełomowym. Z inicjatywy płk. pil. ster. Feliksa Bołsunowskiego, ówczesnego szefa Referatu Balonowego w Departamencie Aeronautyki MSWojsk oraz przy poparciu Okręgu Stołecznego LOPP zostały zorganizowane I Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza.

Zawody te były główną imprezą krajową, która odbywała się zazwyczaj co roku. Oprócz wojskowych pilotów i obserwatorów balonowych, których wybierano na podstawie losowania, udział w zawodach brali również piloci cywilni. Zawody, w zależności od uchwały komisji, były rozgrywane w następujących konkurencjach: lot na odległość, czas trwania lotu i lotu do celu. Dodatkowym utrudnieniem zawodów było wykonywanie lotów włącznie na terytorium kraju. Piloci, którzy przekroczyli granicę państwową, nie byli klasyfikowani.

Krajowe Zawody Balonów Wolnych o Puchar im. płk. Aleksandra Wańkowicza odegrały ważną rolę w rozwoju sportu balonowego w Polsce. W sumie odbyło się 11 zawodów. Miejscem startu pierwszych kolejnych pięciu zawodów była Warszawa, trzy razy zawody odbyły się w Toruniu, dwa razy w Mościcach i raz w Jabłonnie. W pierwszych zawodach, które miały miejsce 25 października 1925 wzięły udział zaledwie 3 balony, natomiast w ostatnich – aż 14. w pierwszych zawodach zwyciężyła załoga w składzie por. Jan Zakrzewski i por. Antoni Janusz, która przeleciała balonem „Poznań” 142 km, docierając w okolice Janowa. W 1935 załoga por. Stanisław Łojasiewicz i inż. Franciszek Janik ustanowiła rekord czasu lotu 20:35 h oraz długości lotu balonem 609,7 km. W ostatnich zawodach załoga balonu „Lublin” kpt. Władysław Pomaski i ppor. Kajetan Kalisz poprawiła rekord czasu lotu na 22:35 h.

Zwycięzcy

Nr zawodówDataMiejsce zawodówLiczba balonówZałogaBalonCzas lotu [h]Odległość [km]
I25.10.1925Warszawa3por. Jan Zakrzewski, por. Antoni JanuszPoznań2:47142,00
II19.10.1926Warszawa3por. Stanisław Brenk, por. Jerzy KowalskiPoznań7:18234,00
III30.10.1928Warszawa4por. Franciszek Hynek, por. Zbigniew BurzyńskiLwów12:58380,00
IV5.10.1930Warszawa6por. Władysław Pomaski, por. Jan ZakrzewskiWarszawa10:59400,00
V27.09.1931Warszawa8por. Władysław Pomaski, por. Antoni StencelKraków6:23325,00
VI25.09.1933Legionowo7por. Jan Zakrzewski (solo)Gniezno4:20121,80
VII26.05.1935Toruń11por. Stanisław Łojasiewicz, inż. Franciszek JanikSyrena20:35609,70
VIII17.05.1936Toruń12por. Bronisław Koblański, Władysław KubicaSanoklot docelowy0,9 do celu
IX30.05.1937Toruń12por. Bronisław Koblański, Władysław KubicaSanoklot ograniczonydo 100
X8.05.1938Mościce12por. Stanisław Kotowski, ppor. Kazimierz SiemaszkiewiczKatowicebrak danych380,00
XI28.05.1939Mościce14kpt. Władysław Pomaski, ppor. Kajetan KaliszLublin22:35164,30

Bibliografia

  • Tomasz Matuszak, Udział żołnierzy Wojsk Balonowych w imprezach sportowych w latach 1921–1939, „Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej” 2000, nr 23.

Linki zewnętrzne