Krak II

Krak II (łac. Gracchus) – według Wincentego Kadłubka młodszy z dwóch synów i następca legendarnego Kraka.

Wincenty Kadłubek, przytaczając legendę o Smoku Wawelskim, pisze w kronice o potworze, którego zwano "całożercą" (holophagus). Potwór wymagał od poddanych Kraka, aby co tydzień dostarczali mu bydło, które potem zjadał. Jeżeli bydło nie zostało dostarczone, "całożerca" miał pożerać tylu ludzi, ile mu się należało ofiary. W takiej sytuacji Krak postanowił nasłać na potwora swoich dwóch synów, którzy po niepowodzeniach w otwartej walce uciekli się do podstępu. Podali "całożercy" jako zwyczajową ofiarę skóry bydlęce wypchane siarką, czym udusili potwora. Po zabiciu bestii młodszy z braci rzucił się na starszego i go zabił, ojcu natomiast skłamał, że to potwór jest odpowiedzialny za śmierć brata. W zakończeniu do tejże historii Kadłubek pisze: "Tak oto młodszy Grakch przejmuje władzę po ojcu", po czym następują słowa o odkryciu mrocznego sekretu władcy i wygnaniu go, a władzę obejmuje córka Kraka, Wanda. W taki sposób wygasa ród Kraka. Całość podsumowana jest morałem: Wszak prawem jest najsprawiedliwszym, gdy sprawców zbrodni ich własna zbrodnia zabija, który mistrz Wincenty zapożyczył od Owidiusza.

Według późniejszej wersji legendy, przytoczonej przez Jana Długosza, to Krak II był starszy i zginął zamordowany przez swojego młodszego brata, Lecha. Całe wydarzenie miało mieć już miejsce po śmierci ojca, a smoka według Długosza zgładził sam Krak.

Bibliografia

• Mistrz Wincenty Kadłubek: Kronika Polska. Wrocław: Rebis, 2003, s. 13-15. ISBN 83-04-04613-X.Sprawdź autora:1.
• Jerzy Strzelczyk: Mity, podania i wierzenia dawnych Słowian. Poznań: Rebis, 2007. ISBN 978-83-7301-973-7.