Krasiłów

Krasiłów
Красилів
Herb	Flaga
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Powierzchnia	28 km²
Populacja (2018); • liczba ludności	; 19 104
Nr kierunkowy	+380-3855
Kod pocztowy	31000-31010
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Krasiłów
	Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Krasiłów
	49°39′N 26°58′E/49,650000 26,966667
	Strona internetowa
	Portal Ukraina

Miasto na mapie Wacława Grodeckiego, Poloniae finitimarumgue locarum descriptio^[2]

Krasiłów (ukr. Красилів) – miasto w obwodzie chmielnickim Ukrainy, siedziba władz rejonu krasiłowskiego.

Historia

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1444^[3].

Prywatne miasto szlacheckie, położone w województwie wołyńskim, w 1739 roku należało do klucza Krasiłów Lubomirskich^[4]. Niegdyś własność rodu Sapiehów herbu Lis, linii różańskiej: wojewody smoleńskiego Franciszka Ksawerego^[5], a następnie po jego śmierci w 1808 - jego syna Mikołaja - polskiego ziemianina i wojskowego.

Od 1842 mieściła się tu duża cukrownia.

Status miasta posiada od 1964^[3]^[6].

Demografia

W 1959 liczyło 10 522 mieszkańców^[7].

W 1971 liczyło 13,5 tys. mieszkańców^[6].

W 1989 liczyło 21 196 mieszkańców^[3]^[8].

W 2013 liczyło 19 743 mieszkańców^[9].

Urodzeni w Krasiłowie

Włodzimierz Dzwonkowski - polski historyk
Jan Ksawery Kaniewski - polski malarz
Zygmunt Milewicz - cichociemny
Ludwik Sendek - polski dowódca wojskowy, żołnierz Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
Wacław Weker - polski inżynier architekt

Przypisy

↑ Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.74
↑ (fragment), 1571, wyd. 2Biblioteka Narodowa, syg. ZZK 18611, domena publiczna
↑ ^a ^b ^c Красилов // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.645
↑ Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.
↑ Krasiłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 615 .
↑ ^a ^b Красилов // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 13. М., «Советская энциклопедия», 1973. стр.324
↑ Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу
↑ Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.104

Linki zewnętrzne

Krasiłów, mko, pow. starokonstantynowski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 615 .

[1] Чисельність наявного населення України на 1 січня 2018 року. Державна служба статистики України. Київ, 2018. стор.74

[2] (fragment), 1571, wyd. 2Biblioteka Narodowa, syg. ZZK 18611, domena publiczna

[autogenerated2-3] Красилов // Большой энциклопедический словарь (в 2-х тт.). / редколл., гл. ред. А. М. Прохоров. том 1. М., "Советская энциклопедия", 1991. стр.645

[4] Adam Homecki, Rozwój terytorialny latyfundium Lubomirskich (starszej gałęzi rodu) w latach 1581-1754, w: Studia Historyczne, rok V, zeszyt 3 (58), 1972, s. 437.

[5] Krasiłów, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 615 .

[autogenerated1-6] Красилов // Большая Советская Энциклопедия. / под ред. А. М. Прохорова. 3-е изд. том 13. М., «Советская энциклопедия», 1973. стр.324

[7] Всесоюзная перепись населения 1959 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[8] Всесоюзная перепись населения 1989 г. Численность городского населения союзных республик, их территориальных единиц, городских поселений и городских районов по полу

[9] Чисельність наявного населёння України на 1 січня 2013 року. Державна служба статистики України. Київ, 2013. стор.104

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne