Krasnouralsk

Krasnouralsk
Красноуральск
Herb	Flaga
Państwo	Rosja
Obwód	swierdłowski
Populacja (2017); • liczba ludności	; 23 142
Nr kierunkowy	+7 34343
Kod pocztowy	624330
Tablice rejestracyjne	66
	Położenie na mapie obwodu swierdłowskiego Krasnouralsk
	Położenie na mapie Rosji Krasnouralsk
	58°21′N 60°03′E/58,350000 60,050000
	Strona internetowa
	Portal Rosja

Krasonuralsk (ros. Красноуральск) – miasto w Rosji, w obwodzie swierdłowskim, w Uralskim Okręgu Federalnym. Liczy około 23 tys. mieszkańców. Jest ośrodkiem górnictwa, hutnictwa, meblarstwa, przemysłów zbrojeniowego^[2] i chemicznego, o bardzo wysokim stopniu zanieczyszczenia środowiska naturalnego^[3]^[4]. Położony jest w sąsiedztwie trasy szybkiego ruchu w odległości ok. 70 km na północ od Niżnego Tagiłu. Miasto otaczają rozległe lasy. W 2017 r. informowano o podejmowanych próbach dekontaminacji terenu byłej fabryki chemicznej^[5].

Historia

Osadnictwo datowane od 1832 r. wiązało się z niewielkim pokładem złota. W 1925 r. rozpoczęto wydobycie rud miedzi. W 1932 r. osadę przekształcono w miasto, przyjmując obecną nazwę. W okresie II wojny światowej oraz w latach powojennych miasto i okolice stały się miejscem zsyłki licznych Polaków, deportowanych tu od 10 lutego 1940 r.^[6] z sowieckiej strefy okupacyjnej do pracy ponad siły, w nieludzkich warunkach, w pobliskich lasach i w kopalniach rud miedzi, co skutkowało bardzo wysoką śmiertelnością zesłańców, w tym małych dzieci, także śmiercią głodową. Zdarzały się mordy na więźniach^[7]^[8]^[9]^[10]. Prócz Polaków, wykorzystywano także niewolniczo jeńców fińskich.

Klimat

Zimny klimat, o średniej rocznej temperaturze 1,2 °C i wysokich każdego miesiąca opadach deszczu, 591 mm rocznie^[11].

Średnia temperatura i opady dla
Miesiąc	Sty	Lut	Mar	Kwi	Maj	Cze	Lip	Sie	Wrz	Paź	Lis	Gru	Roczna
Rekordy maksymalnej temperatury [°C]	-12	-9,5	-0,6	8,4	15,7	21,4	23,3	20,1	13,5	4	-4,2	-9,1	23,3
Średnie dobowe temperatury [°C]	-15,8	-13,9	-5,7	3,1	9,6	15,3	17,7	14,8	9,1	0,8	-7,6	-12,7	1,2
Rekordy minimalnej temperatury [°C]	-19,6	-18,3	-10,8	-2,1	3,5	9,2	12,2	9,5	4,7	-2,3	-10,9	-16,2	−19,6
Opady [mm]	31	21	21	37	47	69	99	79	63	50	41	33	78
Źródło: ^[11]

Gospodarka

W mieście rozwinął się przemysł chemiczny, materiałów budowlanych, lekki oraz hutniczy^[12]

Urodzeni w Krasnouralsku

Witalij Siewastjanow – radziecki kosmonauta

Przypisy

↑ Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2017 года.
↑ Odtajniony raport CIA, fabryka granatów.
↑ Transparent frogs-mutants found in Krasnouralsk.
↑ Air Pollution in the Ural Mountains: Environmental, Health and Policy Aspects pod redakcją: Igor Linkov, R. Wilson.
↑ wydanie wiadomości Красноуральск Новости Четвертого канала.
↑ Deportacja 10.02.40 z rodzicami i 3 braćmi do obw. Swierdłowsk, rejon Krasnouralsk, vposiołek Nowolewiński. Zamieszkali w barakach w tajdze... Praca w kopalni rudy miedzi, głód, epidemia tyfusu. Po amnestii władze nie chciały ich zwolnić z kopalni... – Wspomnienia Sybiraków – bibliografia komentowana zbiorów Archiwum Naukowego przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu, opracowanie Małgorzaty Ruchniewicz.
↑ Ludobójstwo Ludności Polskiej na Kresach, fragmentaryczne spisy nazwisk, często wymieniające Krasnouralsk jako miejsce śmierci zesłańca, z pracy zbiorowej w kolejnych publikacjach „My Sybiracy”, wydawanych przez Związek Sybiraków, oddział w Łodzi, autorzy: Stanisław Jacoń, Anna Jacoń, Grzegorz Jacoń, Jerzy Rossowski.
↑ „...10 lutego 1940 r. została wywieziona wraz z ciotecznymi siostrami na Ural, gdzie pracowała jako robotnica w kopalni miedzi w Krasnouralsku. W roku 1942, wobec niesłychanie ciężkich warunków życia i pracy, wręcz głodu panującego wśród deportowanych Polaków... – źródło: Maria Wójcik. Kobiety-żołnierze 1. i 2. Armii WP: biografie i wspomnienia. Lublin, 2010. s. 61–63.
↑ Po kilku tygodniach jazdy zatrzymaliśmy się na jakiejś stacji. Nie wiadomo było gdzie jesteśmy. Jak się później dowiedzieliśmy, był to Krasnouralsk w rejonie Uralskim. Stąd, przy temperaturze około –40 stopni rozwożono nas odkrytymi samochodami do różnych miejsc odległych od Krasnouralska o jakieś 60 kilometrów – Zofia Kunysz – „Moje Wspomnienia z Syberii”, fragmenty publikacji Fundacji Moje Dzieciństwo.
↑ Archiwum Wschodnie, Zeszyt 2. karta.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)]. – odniesione do Krasnouralska świadectwa zesłańców przywołują także lata powojenne.
↑ ^a ^b Climate: Krasnouralsk. [dostęp 2018-02-11]. (ang.).
↑ Krasnouralsk, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-18] .

Linki zewnętrzne

Ilustrowany reportaż A Red Ural City – Krasnouralsk (ang.). halfdayaround.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-11)].
historyk IPN dr Witold Wasilewski. salon24.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-02-12)].

[1] Численность населения Российской Федерации по муниципальным образованиям на 1 января 2017 года.

[2] Odtajniony raport CIA, fabryka granatów.

[3] Transparent frogs-mutants found in Krasnouralsk.

[4] Air Pollution in the Ural Mountains: Environmental, Health and Policy Aspects pod redakcją: Igor Linkov, R. Wilson.

[5] wydanie wiadomości Красноуральск Новости Четвертого канала.

[6] Deportacja 10.02.40 z rodzicami i 3 braćmi do obw. Swierdłowsk, rejon Krasnouralsk, vposiołek Nowolewiński. Zamieszkali w barakach w tajdze... Praca w kopalni rudy miedzi, głód, epidemia tyfusu. Po amnestii władze nie chciały ich zwolnić z kopalni... – Wspomnienia Sybiraków – bibliografia komentowana zbiorów Archiwum Naukowego przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego we Wrocławiu, opracowanie Małgorzaty Ruchniewicz.

[7] Ludobójstwo Ludności Polskiej na Kresach, fragmentaryczne spisy nazwisk, często wymieniające Krasnouralsk jako miejsce śmierci zesłańca, z pracy zbiorowej w kolejnych publikacjach „My Sybiracy”, wydawanych przez Związek Sybiraków, oddział w Łodzi, autorzy: Stanisław Jacoń, Anna Jacoń, Grzegorz Jacoń, Jerzy Rossowski.

[8] „...10 lutego 1940 r. została wywieziona wraz z ciotecznymi siostrami na Ural, gdzie pracowała jako robotnica w kopalni miedzi w Krasnouralsku. W roku 1942, wobec niesłychanie ciężkich warunków życia i pracy, wręcz głodu panującego wśród deportowanych Polaków... – źródło: Maria Wójcik. Kobiety-żołnierze 1. i 2. Armii WP: biografie i wspomnienia. Lublin, 2010. s. 61–63.

[9] Po kilku tygodniach jazdy zatrzymaliśmy się na jakiejś stacji. Nie wiadomo było gdzie jesteśmy. Jak się później dowiedzieliśmy, był to Krasnouralsk w rejonie Uralskim. Stąd, przy temperaturze około –40 stopni rozwożono nas odkrytymi samochodami do różnych miejsc odległych od Krasnouralska o jakieś 60 kilometrów – Zofia Kunysz – „Moje Wspomnienia z Syberii”, fragmenty publikacji Fundacji Moje Dzieciństwo.

[10] Archiwum Wschodnie, Zeszyt 2. karta.org.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-01-29)]. – odniesione do Krasnouralska świadectwa zesłańców przywołują także lata powojenne.

[klimat-11] Climate: Krasnouralsk. [dostęp 2018-02-11]. (ang.).

[PWN-12] Krasnouralsk, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-07-18] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne