Krioablacja

Ten artykuł od 2010-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Animowany GIF pokazujący krioablacje tkanki w prawym płacie wątroby, z wykorzystaniem dwóch końcówek. Czas trwania zabiegu to około 30 minut.

Krioablacja - nieinwazyjny zabieg chirurgiczny, który polega na wprowadzeniu w ciało pacjenta specjalnej elektrody w postaci cewnika. Końcówka cewnika jest precyzyjnie sterowana, a jej ruchy są śledzone przez lekarza na monitorze. Końcówka cewnika wybiórczo zamraża i niszczy niewielkie ogniska komórek odpowiedzialnych za dane schorzenie przy czym nie narusza sąsiadujących zdrowych tkanek. Sposób osiągnięcia niskiej temperatury jest podobny jak w osiąganiu jej w sprzęcie chłodniczym używanym w domu. Przez cewnik przepływa pod ciśnieniem mieszanina gazów, która ulega rozprężeniu w końcu cewnika wywołując temperaturę rzędu minus 70 °C. Zabieg ten jest uznawany za bezpieczniejszy w przeciwieństwie do nieodwracalnej w skutkach termoablacji. Przy użyciu krioablacji lekarz, zanim definitywnie zmrozi wybraną tkankę może ją schłodzić aby wpierw uzyskać stan hibernacji w celu sprawdzenia czy przynosi to pożądany skutek. Po kilku sekundach zahibernowana tkanka ulega bez szkody rozmrożeniu. Operacja krioablacji w Polsce została przeprowadzona po raz pierwszy w Klinice Kardiochirurgii i Chorób Wewnętrznych Szpitala Uniwersyteckiego w Bydgoszczy u pacjenta cierpiącego na ciężką arytmię serca.

Zobacz też

• ablacja przezskórna