Kropka (znak diakrytyczny)

Kropka − znak diakrytyczny, stanowiący modyfikację liter, używany w systemach ortograficznych niektórych języków oraz w Międzynarodowym Alfabecie Fonetycznym do oznaczenia różnych dźwięków lub tonów.

Występowanie

Kropka pod literą wykorzystywana jest m.in. do oznaczenia:

• w języku wietnamskim: tonu opadającego glotalizowanego ạ ặ ậ ẹ ệ ị ọ ộ ợ ụ ự ỵ.
• w języku joruba: ẹ − samogłoski /ɛ/ oraz ọ − samogłoski /ɔ/; ṣ − spółgłoski /ʃ/

Kropka nad literą oznacza:

• w języku litewskim ė − samogłoskę /eː/
• w języku maltańskim ż − spółgłoskę /z/
• w języku polskim ż − spółgłoskę /ʒ/

Kropka po literze:

• w języku katalońskim występuje po literze l wyłącznie przed drugą literą l rozdzielając je ŀl, dla odróżnienia od digrafu ll. Kropka wraz z l daje literę ŀ.

Kodowanie

W Unikodzie kropka diakrytyczna występuje w wersjach:

Bibliografia

• African Phrasebook, Berlitz Publishing, Singapore 2005, ISBN 981-246-655-X
• Halik, Teresa, Hoang Thu Oanh: Język wietnamski, DIALOG, Warszawa 2009, ISBN 978-83-89899-99-6
• Monika Heyder, Język wietnamski - rozmówki Assimil ISBN 978-83-89876-42-3