Krwiściąg lekarski
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | rośliny zielone | ||
Nadgromada | rośliny telomowe | ||
Gromada | rośliny naczyniowe | ||
Podgromada | rośliny nasienne | ||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | różopodobne | ||
Rząd | różowce | ||
Rodzina | różowate | ||
Rodzaj | krwiściąg | ||
Gatunek | krwiściąg lekarski | ||
Nazwa systematyczna | |||
Sanguisorba officinalis L. Sp. pl. 1:116. 1753 | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych (Rosaceae).
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje w stanie dzikim w prawie całej Europie, z wyjątkiem północy, także w Azji i Ameryce Północnej[3]. W Ameryce Północnej jest gatunkiem zawleczonym i zadomowionym[5]. W Polsce średnio pospolity.
Morfologia
- Pokrój
- Roślina półrozetkowa, do metra wysokości, naga.
- Łodyga
- Prosta, górą widlasto rozgałęziona i nieco ulistniona. Wewnątrz pusta, bruzdkowana i trochę błyszcząca.
- Organy podziemne
- Krótkie kłącze, z którego wyrastają wrzecionowate, dość grube korzenie[6].
- Liście
- Na długich ogonkach, z błoniastymi, częściowo przyrośniętymi przylistkami, z 3–7 parami listków, błyszczące. Na spodniej stronie sinozielone. Listki mają długość do 5 cm, są na ogonkach, jajowate, u nasady sercowate, z każdej strony przynajmniej z 12 ostro spiczastymi ząbkami. Liście łodygowe są mniejsze i mają 3–4 pary listków.
- Kwiaty
- Wszystkie kwiaty, w odróżnieniu od krwiściągu mniejszego, są przeważnie obupłciowe. Niepozorne, małe, zebrane w prosto wzniesione na długich szypułkach gęste, kuliste główki o długości 1–3 cm. Cztery działki kielicha są tępe, ciemnobrunatnoczerwone. Brak zewnętrznego kieliszka i płatków korony. Cztery pręciki mają czerwone, odstające nitki a pylniki małe i żółte. Słupek niższy od pręcików i ma znamię wielodzielne.
- Owoce
- Niełupka otoczona działkami kielicha.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Rośnie na suchych i wilgotnych łąkach. Kwitnie od czerwca do września. Najwcześniej zakwitają kwiaty w górze kwiatostanu. Roślina miododajna, nektar wytwarzany jest w pierścieniowatych miodnikach otaczających nasadę słupka. Zapylenie przeważnie krzyżowe za pośrednictwem motyli i muchówek, możliwe jest jednak również samozapylenie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia[7].
Krwiściąg lekarski stanowi roślinę pokarmową dla zagrożonego motyla nocnego błyszczki zosimi oraz dwóch gatunków myrmekofilnych motyli dziennych, modraszka telejusa i modraszka nausitousa, których gąsienice początkowo żerują w jego główkach kwiatostanowych, następnie kontynuują rozwój w gniazdach mrówek[8].
Zastosowanie
- Roślina lecznicza
- Surowiec zielarski: suszone kłącze (Radix Sanguisorbae), czasami także ziele (Herba Sanguisorbae). Zawierają garbniki, saponiny, flawonoidy i inne składniki[9]. Stosowana w stanie świeżym lub w postaci proszku ze zmielonych kłączy[5].
- Działanie: pod nazwą korzenia pimperneli był dawniej używany do tamowania krwi przy nieżytach układu pokarmowego[9].
- Roślina jadalna: młode liście i pędy zbierane przed kwitnieniem rośliny nadają się na jarzynę, sałatkę lub zupę ziołową.
- Krwiściąg należy też do dobrych roślin pastewnych.
- Bywa uprawiany jako roślina ozdobna.
Obecność w kulturze
W Alzacji wchodzi w skład wiązek ziół, poświęcanych w święto Wniebowzięcia.
Uprawa
W Polsce jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-9)[10]. Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych, ziemi średnio żyznej, wilgotnej i przepuszczalnej[10]. Podczas upałów w lecie konieczne jest podlewanie. Rozmnaża się z nasion lub przez podział bryły korzeniowej.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].
- ↑ R. Gentili i inni, Sanguisorba dodecandra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2014-03-06] (ang.).
- ↑ a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Władysław Szafer, Bogumił Pawłowski: Flora Polska. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955, s. 240.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Głowaciński Z. (red), Nowacki J. (red.). „Czerwona Księga Zwierząt Polski. Bezkręgowce.”, 2004. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie i Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu.Sprawdź autora:1.
- ↑ a b Jindřich Krejča, Jan Macků: Atlas roślin leczniczych. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-03281-3.
- ↑ a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .
- BioLib: 39776
- EoL: 635264
- EUNIS: 180139
- Flora of China: 200011628
- Flora of North America: 200011628
- FloraWeb: 5235
- GBIF: 3029627
- INaturalist: 64549
- IPNI: 741402-1
- ITIS: 25306
- NCBI: 137457
- Plant Finder: 286367
- The Plant List: rjp-1010
- Plants of the World: urn:lsid:ipni.org:names:741402-1
- Tela Botanica: 60315
- Tropicos: 27800186
- USDA PLANTS: SAOF3
Media użyte na tej stronie
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sanguisorba officinalis in Czerwieńsk near Zielona Góra, W Poland
Sanguisorba officinalis seeds
Autor: Dalgial, Licencja: CC BY 3.0
Sanguisorba officinalis in Mudeungsan, Korea
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Inflorescence of the great burnet