Krwiściąg lekarski

Krwiściąg lekarski
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domenaeukarionty
Królestworośliny
Podkrólestworośliny zielone
Nadgromadarośliny telomowe
Gromadarośliny naczyniowe
Podgromadarośliny nasienne
Nadklasaokrytonasienne
KlasaMagnoliopsida
Nadrządróżopodobne
Rządróżowce
Rodzinaróżowate
Rodzajkrwiściąg
Gatunekkrwiściąg lekarski
Nazwa systematyczna
Sanguisorba officinalis L.
Sp. pl. 1:116. 1753
Synonimy
  • Poterium officinale (L.) A. Gray
  • Sanguisorba carnea Fisch. ex Link Sanguisorba polygama F. Nyl.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
Status iucn3.1 LC pl.svg
Pokrój

Krwiściąg lekarski (Sanguisorba officinalis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny różowatych (Rosaceae).

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje w stanie dzikim w prawie całej Europie, z wyjątkiem północy, także w Azji i Ameryce Północnej[3]. W Ameryce Północnej jest gatunkiem zawleczonym i zadomowionym[5]. W Polsce średnio pospolity.

Morfologia

Pokrój
Roślina półrozetkowa, do metra wysokości, naga.
Łodyga
Prosta, górą widlasto rozgałęziona i nieco ulistniona. Wewnątrz pusta, bruzdkowana i trochę błyszcząca.
Organy podziemne
Krótkie kłącze, z którego wyrastają wrzecionowate, dość grube korzenie[6].
Liście
Na długich ogonkach, z błoniastymi, częściowo przyrośniętymi przylistkami, z 3–7 parami listków, błyszczące. Na spodniej stronie sinozielone. Listki mają długość do 5 cm, są na ogonkach, jajowate, u nasady sercowate, z każdej strony przynajmniej z 12 ostro spiczastymi ząbkami. Liście łodygowe są mniejsze i mają 3–4 pary listków.
Kwiaty
Wszystkie kwiaty, w odróżnieniu od krwiściągu mniejszego, są przeważnie obupłciowe. Niepozorne, małe, zebrane w prosto wzniesione na długich szypułkach gęste, kuliste główki o długości 1–3 cm. Cztery działki kielicha są tępe, ciemnobrunatnoczerwone. Brak zewnętrznego kieliszka i płatków korony. Cztery pręciki mają czerwone, odstające nitki a pylniki małe i żółte. Słupek niższy od pręcików i ma znamię wielodzielne.
Owoce
Niełupka otoczona działkami kielicha.

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Rośnie na suchych i wilgotnych łąkach. Kwitnie od czerwca do września. Najwcześniej zakwitają kwiaty w górze kwiatostanu. Roślina miododajna, nektar wytwarzany jest w pierścieniowatych miodnikach otaczających nasadę słupka. Zapylenie przeważnie krzyżowe za pośrednictwem motyli i muchówek, możliwe jest jednak również samozapylenie. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Molinietalia[7].

Krwiściąg lekarski stanowi roślinę pokarmową dla zagrożonego motyla nocnego błyszczki zosimi oraz dwóch gatunków myrmekofilnych motyli dziennych, modraszka telejusa i modraszka nausitousa, których gąsienice początkowo żerują w jego główkach kwiatostanowych, następnie kontynuują rozwój w gniazdach mrówek[8].

Zastosowanie

  • Roślina lecznicza
    • Surowiec zielarski: suszone kłącze (Radix Sanguisorbae), czasami także ziele (Herba Sanguisorbae). Zawierają garbniki, saponiny, flawonoidy i inne składniki[9]. Stosowana w stanie świeżym lub w postaci proszku ze zmielonych kłączy[5].
    • Działanie: pod nazwą korzenia pimperneli był dawniej używany do tamowania krwi przy nieżytach układu pokarmowego[9].
  • Roślina jadalna: młode liście i pędy zbierane przed kwitnieniem rośliny nadają się na jarzynę, sałatkę lub zupę ziołową.
  • Krwiściąg należy też do dobrych roślin pastewnych.
  • Bywa uprawiany jako roślina ozdobna.

Obecność w kulturze

W Alzacji wchodzi w skład wiązek ziół, poświęcanych w święto Wniebowzięcia.

Uprawa

W Polsce jest całkowicie mrozoodporny (strefy mrozoodporności 4-9)[10]. Wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych, ziemi średnio żyznej, wilgotnej i przepuszczalnej[10]. Podczas upałów w lecie konieczne jest podlewanie. Rozmnaża się z nasion lub przez podział bryły korzeniowej.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-01-23] (ang.).
  3. a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-04-28].
  4. R. Gentili i inni, Sanguisorba dodecandra, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2014-03-06] (ang.).
  5. a b Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003. ISBN 83-214-1305-6.
  6. Władysław Szafer, Bogumił Pawłowski: Flora Polska. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1955, s. 240.
  7. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  8. Głowaciński Z. (red), Nowacki J. (red.). „Czerwona Księga Zwierząt Polski. Bezkręgowce.”, 2004. Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie i Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu. Sprawdź autora:1.
  9. a b Jindřich Krejča, Jan Macků: Atlas roślin leczniczych. Warszawa: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1989. ISBN 83-04-03281-3.
  10. a b Geoffrey Burnie i inni, Botanica : ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134.

Media użyte na tej stronie

Status iucn3.1 LC pl.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY 2.5
Sanguisorba officinalis kz01.jpg
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Sanguisorba officinalis in Czerwieńsk near Zielona Góra, W Poland
Sanguisorba officinalisseeds.jpg
Sanguisorba officinalis seeds
Sanguisorba officinalis 1.JPG
Autor: Dalgial, Licencja: CC BY 3.0
Sanguisorba officinalis in Mudeungsan, Korea
Sanguisorba officinalis Sturm58.jpg

Sanguisorba officinalis L.

Original Description
Wiesenknopf, Sanguisorba officinalis
Sanguisorba officinalis inflorescence - Niitvälja.jpg
Autor: , Licencja: CC BY-SA 4.0
Inflorescence of the great burnet