Kryptosporydioza

Cryptosporidium muris

Kryptosporydioza (łac., ang. cryptosporidiosis) – choroba pasożytnicza zajmująca jelita ssaków, wywoływana przez pierwotniaka Cryptosporidium parvum należącego do typu apikompleksów.

Choroba szerzy się drogą fekalno-oralną, poprzez jamę ustną, ale możliwe jest także zarażenie drogą inhalacyjną, szczególnie u dzieci. Głównym objawem u ludzi ze sprawnym układem odpornościowym jest samoograniczająca się biegunka, występuje też podwyższona nieznacznie temperatura ciała, oraz wymioty. W wypadku dłuższego nieleczenia może spowodować utratę masy ciała. Postać oddechowa objawia się podwyższoną do ok. 39 stopni temperaturą, mogą wystąpić duszności, oraz kaszel. U osób z upośledzoną odpornością, np. chorych na AIDS, lub leczonych immunosupresyjnie zakażenie może być długotrwałe i zagrażające życiu. Kryptosporydiozę wykryto dopiero w 1976, pomimo tego, że jest to jedna z najczęstszych na świecie chorób przenoszonych wraz z wodą. Głównym wektorem zakażenia są gołębie i ich odchody.

Objawy

Okres wylęgania choroby wynosi 3-12 dni. Oprócz wodnistej biegunki często występują dolegliwości brzuszne oraz niska gorączka. Niektóre osoby nie mają objawów, lecz są zakażone. Po ustąpieniu objawów zakaźność utrzymuje się przez kilka tygodni.

Leczenie

U większości osób z prawidłową odpornością choroba trwa około 10 dni i jest samoograniczająca. Wymaga uzupełniania wody i elektrolitów. U chorych na AIDS należy zoptymalizować leczenie przeciwwirusowe.

Bibliografia

• Gerd Herold: Medycyna wewnętrzna. Repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Warszawa: PZWL, 2006. ISBN 83-200-3380-2.