Krystyna Bierut-Maminajszwili

Krystyna Bierut-Maminajszwili
Data urodzenia

12 lutego 1923

Data śmierci

21 grudnia 2003

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

architekt

Narodowość

polska

Alma Mater

Politechnika Warszawska

Rodzice

Bolesław Bierut, Janina Górzyńska-Bierut

Małżeństwo

Bidzinie Maminajszwili

Krewni i powinowaci

brat Jan Chyliński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Krzyż Partyzancki Warszawski Krzyż Powstańczy Medal za Warszawę 1939–1945 Złota Odznaka im. Janka Krasickiego
Grób Janiny Górzyńskiej-Bierut oraz Krystyny Bierut-Maminajszwili na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Krystyna Bierut-Maminajszwili (ur. 12 lutego 1923[1], zm. 21 grudnia 2003[2]) – polska inżynier architekt mieszkająca w Gruzji, córka Bolesława Bieruta.

Życiorys

Ukończyła szkołę średnią Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na Żoliborzu oraz Szkołę Żeńską Architektury im. Noakowskiego. W czasie okupacji studiowała architekturę na tajnych kompletach Politechniki Warszawskiej. Od wiosny 1943 działała w Związku Walki Młodych na Żoliborzu. Pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Walczyła w powstaniu warszawskim, będąc łączniczką i sanitariuszką (w połowie sierpnia ciężko ranna, przebywała w szpitalu powstańczym). Na przełomie 1944 i 1945 przebywała w obozie w Pruszkowie, a później znalazła się w Końskich.

W 1945 podjęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w 1951 uzyskała dyplom magistra inżyniera). Była uczennicą i pracownikiem prof. Szymona Syrkusa. W 1951 zdała egzamin na studia aspiranckie w Instytucie Architektury w Moskwie, gdzie poznała przyszłego męża Bidzinę Maminajszwilego. Po przyjeździe do Gruzji zatrudniona w Gruzińskiej Akademii Nauk Architektonicznych w charakterze projektanta i pracownika naukowego oraz w Instytucie Estetyki (jako projektant wnętrz i małych form architektonicznych).

W 2000 wróciła do Warszawy (wraz z mężem). W 2001 awansowana na stopień podporucznika przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939–1945 oraz Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego.

Była córką Bolesława Bieruta i Janiny Górzyńskiej, siostrą Jana Chylińskiego, wysokiego szczebla urzędnika PRL. Z Bidziną Maminajszwilim miała dwie córki, które posiadają obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 4DII-1-9)[3].

Przypisy

Bibliografia

  • Zdzisława Demner, Krystyna Bierut-Maminajszwili, „Gazeta Stołeczna” nr 184, 7 sierpnia 2004, s. 10.
  • Henryk Rechowicz, Bolesław Bierut. 1892-1956, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977.
  • Jan Chyliński, Jaki był Bolesław Bierut: wspomnienia syna, Oficyna Drukarska, Warszawa 1999.

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Walecznych (1920) BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
POL Warszawski Krzyż Powstańczy BAR.svg
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Janina Górzyńska-Bierut, Krystyna Bierut-Maminajszwili (grób).JPG
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Janiny Górzyńskiej-Bierut (1890-1985) - pierwszej damy, żony Bolesława Bieruta oraz architekta Krystyny Bierut-Maminajszwili (1923-2003) - córki JAniny i Bolesława Bieruta na Wojskowych Powązkach w Warszawie
POL Złota Odznaka im. Janka Krasickiego BAR.png
Baretka Złotej Odznaki im. Janka Krasickiego
POL Za Warszawę 1939-1945 BAR.svg
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945