Krystyna Bierut-Maminajszwili
Data urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | architekt |
Narodowość | polska |
Alma Mater | |
Rodzice | |
Małżeństwo | Bidzinie Maminajszwili |
Krewni i powinowaci | brat Jan Chyliński |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Krystyna Bierut-Maminajszwili (ur. 12 lutego 1923[1], zm. 21 grudnia 2003[2]) – polska inżynier architekt mieszkająca w Gruzji, córka Bolesława Bieruta.
Życiorys
Ukończyła szkołę średnią Robotniczego Towarzystwa Przyjaciół Dzieci na Żoliborzu oraz Szkołę Żeńską Architektury im. Noakowskiego. W czasie okupacji studiowała architekturę na tajnych kompletach Politechniki Warszawskiej. Od wiosny 1943 działała w Związku Walki Młodych na Żoliborzu. Pracowała w Społecznym Przedsiębiorstwie Budowlanym. Walczyła w powstaniu warszawskim, będąc łączniczką i sanitariuszką (w połowie sierpnia ciężko ranna, przebywała w szpitalu powstańczym). Na przełomie 1944 i 1945 przebywała w obozie w Pruszkowie, a później znalazła się w Końskich.
W 1945 podjęła studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej (w 1951 uzyskała dyplom magistra inżyniera). Była uczennicą i pracownikiem prof. Szymona Syrkusa. W 1951 zdała egzamin na studia aspiranckie w Instytucie Architektury w Moskwie, gdzie poznała przyszłego męża Bidzinę Maminajszwilego. Po przyjeździe do Gruzji zatrudniona w Gruzińskiej Akademii Nauk Architektonicznych w charakterze projektanta i pracownika naukowego oraz w Instytucie Estetyki (jako projektant wnętrz i małych form architektonicznych).
W 2000 wróciła do Warszawy (wraz z mężem). W 2001 awansowana na stopień podporucznika przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych, Krzyżem Partyzanckim, Warszawskim Krzyżem Powstańczym, Medalem za Warszawę 1939–1945 oraz Złotym Odznaczeniem im. Janka Krasickiego.
Była córką Bolesława Bieruta i Janiny Górzyńskiej, siostrą Jana Chylińskiego, wysokiego szczebla urzędnika PRL. Z Bidziną Maminajszwilim miała dwie córki, które posiadają obywatelstwo Rzeczypospolitej Polskiej. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 4DII-1-9)[3].
Przypisy
- ↑ Krystyna Bierut-Maminajszwili. archiwum.wyborcza.pl. [dostęp 2014-11-23].
- ↑ Baza nekrologów.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.
Bibliografia
- Zdzisława Demner, Krystyna Bierut-Maminajszwili, „Gazeta Stołeczna” nr 184, 7 sierpnia 2004, s. 10.
- Henryk Rechowicz, Bolesław Bierut. 1892-1956, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1977.
- Jan Chyliński, Jaki był Bolesław Bierut: wspomnienia syna, Oficyna Drukarska, Warszawa 1999.
Media użyte na tej stronie
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Baretka: Medal za Warszawę 1939-1945
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grób Janiny Górzyńskiej-Bierut (1890-1985) - pierwszej damy, żony Bolesława Bieruta oraz architekta Krystyny Bierut-Maminajszwili (1923-2003) - córki JAniny i Bolesława Bieruta na Wojskowych Powązkach w Warszawie
Baretka Złotej Odznaki im. Janka Krasickiego