Krystyna Kofta

Krystyna Kofta

Krystyna Kofta (2015)
Data i miejsce urodzenia	23 grudnia 1942 Poznań
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Dziedzina sztuki	pisarka, plastyczka
Odznaczenia
Strona internetowa

Krystyna Bogumiła Kofta (ur. 23 grudnia 1942 w Poznaniu) – pisarka, polonistka, plastyczka i felietonistka.

Życiorys

Edukacja

Ukończyła Liceum Plastyczne im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Przez rok studiowała malarstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Kariera

Debiutowała w 1976 opowiadaniem Lustro, które opublikowane zostało na łamach „Kultury”. Od tego czasu znana jest jako autorka powieści i opowiadań oraz książek publicystycznych, często dotyczących problematyki kobiecej i relacji damsko-męskich. Krystyna Kofta pisała również książki dla dzieci „Mój brat”, „Malowanie”, „Istota”. Tworzy również scenariusze filmowe oraz dramaty. Na podstawie Lewa, wspomnienie prawej, najbardziej osobistej z jej książek, powstał monodram w reżyserii Tomasza Obary, wystawiany przez Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu. wykonywany przez aktorkę Teresą Stępień-Nowicką. Grany m.in. w Centrum Onkologii w Warszawie a ostatnio wystawiany w Budapeszcie.

Za teatr radiowy Stare wiedźmy (z Danutą Szaflarską) otrzymała Grand Prix na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2008”^[1].

Współpracuje z czasopismami „Twój Styl” w którym publikuje swoje felietony. Pisuje o literaturze do pisma „Nowe Książki”.

Wystawiała swoje prace plastyczne w Poznaniu i Warszawie^[2].

Publikuje też felietony na portalu Koduj24.pl^[3][4].

Działalność społeczna

Maluje, rysuje, bloguje i pasjonuje się polityką. Feministka społeczna, broni kobiet chorych, pokrzywdzonych, doświadczających przemocy. Pomysłodawczyni Marszu Pand – akcji mającej na celu doprowadzenie do podpisania Konwencji Anytyprzemocowej. Wraz z grupą kobiet z Kongresu Kobiet uczestniczyła w rozmowach z min. Sikorskim.

Od wielu lat bierze aktywny udział w akcjach profilaktyki raka piersi. Współpracuje z fundacjami i organizacjami. Propaguje profilaktykę raka piersi m.in. w środowisku lekarzy. Mówi o trudnych relacjach lekarza i pacjenta.

Została członkiem kapituły ustanowionej w 2013 Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej^[5].

Życie prywatne

Jest żoną profesora psychologii Mirosława Kofty (brata Jonasza Kofty), matką nauczyciela biologii Wawrzyńca. Od 1973 mieszka w Warszawie.

Twórczość

Powieści

• Suki (2015)
• Fausta (2010)
• Chwała czarownicom (2002)
• Krótka historia Iwony Tramp (2001)
• Złodziejka pamięci (1998)
• Sekretny dziennik Melanii R (1997)
• Ciało niczyje (1988)
• Pawilon małych drapieżców (1988)
• Wióry (1980, wyd. zmienione 2006)
• Wizjer (1978) DEBIUT

Opowiadania

• Zachcianki. Dziesięć zmysłowych opowieści (opowiadanie, 2012)
• Nocna koszula mojej matki [w] Autor przychodzi wieczorem [2012]
• Kobieta z bagażem (2009)
• Wakacje Pana Tuliszki [w] Wakacyjna miłość (2008)
• Diabeł, stróż grzesznej dziewczynki [w] Pikanterie. Opowiadania miłosne (2006)
• Królowa Fryzjerek [w] Wszystkie dni lata (2005)
• Wielką miłość tanio sprzedam (2003)
• Sezon na papierówki (2003)
• Człowiek, który nie umarł (1990)

Książki dla dzieci

• Mój brat (1973)
• Istota
• Malowanie (przedruk [w] Język polski. Między nami. podręcznik szkolny)

Utwory dramatyczne, scenariusze

• Stare wiedźmy (2007) (słuchowisko radiowe)
• Pępowina (1999) wystawiany m.in. w Teatrze Ateneum w Warszawie, Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi; wyróżnienie na Festiwalu we Wrocławiu
• Salon profesora Mefisto (1993) wystawiany w Teatrze we Frankfurcie nad Odrą

Scenariusze filmowe

• Lubię nietoperze reż. Grzegorz Warchoł (1985)
• Femina reż. Piotr Szulkin (1990)
• Pępowina reż. Piotr Szulkin; (1992) Teatr Telewizji, TVP2; w roli głównej Nina Andrycz.

Publicystyka

• My czy ja i ty?, czyli moje na wierzchu (2020)
• Gdyby zamilkły kobiety #Nigdy (2019)
• W szczelinach czasu. Intymnie o Peerelu (2018)
• Mała encyklopedia małżeńska (2012)
• Lewa, wspomnienie prawej. Dziesięć lat później (2014)
• Jak zdobyć i utrzymać mężczyznę. Nowe spojrzenie (2011)
• Monografia grzechów: Z dziennika 1978–1989 (2006)
• Gdyby zamilkły kobiety (2005)
• Lewa, wspomnienie prawej (2003)
• Wychowanie seksualne dla klasy wyższej, średniej i niższej (2000)
• Harpie, piranie, anioły (z Małgorzatą Domagalik, 1997)
• Jak zdobyć, utrzymać i porzucić mężczyznę (1992)

Publicystyka raka piersi

• Na etacie „gwiazdy” raka piersi [w] Rozmowy o raku piersi red. Edyta Zierkiewicz
• Mitologia raka piersi [w] Kobieta i (b)rak. Wizerunki raka piersi w kulturze red. Edyta Zierkiewicz, Alina Łysak

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2003)^[6]
• Bursztynowy Łuk Amazonek (2007)
• Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2009)^[7]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Strona oficjalna. krystynakofta.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-09)].
• Pisarki – Krystyna Kofta
• Krystyna Kofta w bazie filmpolski.pl