Krystyna Kofta

Krystyna Kofta
Ilustracja
Krystyna Kofta (2015)
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1942
Poznań

Narodowość

polska

Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Dziedzina sztuki

pisarka, plastyczka

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Krystyna Bogumiła Kofta (ur. 23 grudnia 1942 w Poznaniu) – pisarka, polonistka, plastyczka i felietonistka.

Życiorys

Edukacja

Ukończyła Liceum Plastyczne im. Piotra Potworowskiego w Poznaniu. Przez rok studiowała malarstwo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Jest absolwentką filologii polskiej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Kariera

Debiutowała w 1976 opowiadaniem Lustro, które opublikowane zostało na łamach „Kultury”. Od tego czasu znana jest jako autorka powieści i opowiadań oraz książek publicystycznych, często dotyczących problematyki kobiecej i relacji damsko-męskich. Krystyna Kofta pisała również książki dla dzieci „Mój brat”, „Malowanie”, „Istota”. Tworzy również scenariusze filmowe oraz dramaty. Na podstawie Lewa, wspomnienie prawej, najbardziej osobistej z jej książek, powstał monodram w reżyserii Tomasza Obary, wystawiany przez Teatr im. Wilama Horzycy w Toruniu. wykonywany przez aktorkę Teresą Stępień-Nowicką. Grany m.in. w Centrum Onkologii w Warszawie a ostatnio wystawiany w Budapeszcie.

Za teatr radiowy Stare wiedźmy (z Danutą Szaflarską) otrzymała Grand Prix na Festiwalu „Dwa Teatry – Sopot 2008[1].

Współpracuje z czasopismami „Twój Styl” w którym publikuje swoje felietony. Pisuje o literaturze do pisma „Nowe Książki”.

Wystawiała swoje prace plastyczne w Poznaniu i Warszawie[2].

Publikuje też felietony na portalu Koduj24.pl[3][4].

Działalność społeczna

Maluje, rysuje, bloguje i pasjonuje się polityką. Feministka społeczna, broni kobiet chorych, pokrzywdzonych, doświadczających przemocy. Pomysłodawczyni Marszu Pand – akcji mającej na celu doprowadzenie do podpisania Konwencji Anytyprzemocowej. Wraz z grupą kobiet z Kongresu Kobiet uczestniczyła w rozmowach z min. Sikorskim.

Od wielu lat bierze aktywny udział w akcjach profilaktyki raka piersi. Współpracuje z fundacjami i organizacjami. Propaguje profilaktykę raka piersi m.in. w środowisku lekarzy. Mówi o trudnych relacjach lekarza i pacjenta.

Została członkiem kapituły ustanowionej w 2013 Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej[5].

Życie prywatne

Jest żoną profesora psychologii Mirosława Kofty (brata Jonasza Kofty), matką nauczyciela biologii Wawrzyńca. Od 1973 mieszka w Warszawie.

Twórczość

Powieści

  • Suki (2015)
  • Fausta (2010)
  • Chwała czarownicom (2002)
  • Krótka historia Iwony Tramp (2001)
  • Złodziejka pamięci (1998)
  • Sekretny dziennik Melanii R (1997)
  • Ciało niczyje (1988)
  • Pawilon małych drapieżców (1988)
  • Wióry (1980, wyd. zmienione 2006)
  • Wizjer (1978) DEBIUT

Opowiadania

  • Zachcianki. Dziesięć zmysłowych opowieści (opowiadanie, 2012)
  • Nocna koszula mojej matki [w] Autor przychodzi wieczorem [2012]
  • Kobieta z bagażem (2009)
  • Wakacje Pana Tuliszki [w] Wakacyjna miłość (2008)
  • Diabeł, stróż grzesznej dziewczynki [w] Pikanterie. Opowiadania miłosne (2006)
  • Królowa Fryzjerek [w] Wszystkie dni lata (2005)
  • Wielką miłość tanio sprzedam (2003)
  • Sezon na papierówki (2003)
  • Człowiek, który nie umarł (1990)

Książki dla dzieci

  • Mój brat (1973)
  • Istota
  • Malowanie (przedruk [w] Język polski. Między nami. podręcznik szkolny)

Utwory dramatyczne, scenariusze

Scenariusze filmowe

  • Lubię nietoperze reż. Grzegorz Warchoł (1985)
  • Femina reż. Piotr Szulkin (1990)
  • Pępowina reż. Piotr Szulkin; (1992) Teatr Telewizji, TVP2; w roli głównej Nina Andrycz.

Publicystyka

  • My czy ja i ty?, czyli moje na wierzchu (2020)
  • Gdyby zamilkły kobiety #Nigdy (2019)
  • W szczelinach czasu. Intymnie o Peerelu (2018)
  • Mała encyklopedia małżeńska (2012)
  • Lewa, wspomnienie prawej. Dziesięć lat później (2014)
  • Jak zdobyć i utrzymać mężczyznę. Nowe spojrzenie (2011)
  • Monografia grzechów: Z dziennika 1978–1989 (2006)
  • Gdyby zamilkły kobiety (2005)
  • Lewa, wspomnienie prawej (2003)
  • Wychowanie seksualne dla klasy wyższej, średniej i niższej (2000)
  • Harpie, piranie, anioły (z Małgorzatą Domagalik, 1997)
  • Jak zdobyć, utrzymać i porzucić mężczyznę (1992)

Publicystyka raka piersi

  • Na etacie „gwiazdy” raka piersi [w] Rozmowy o raku piersi red. Edyta Zierkiewicz
  • Mitologia raka piersi [w] Kobieta i (b)rak. Wizerunki raka piersi w kulturze red. Edyta Zierkiewicz, Alina Łysak

Odznaczenia

Przypisy

  1. Grand Prix „Dwa Teatry 2008”: Krystyna Kofta „Stare wiedźmy”. polskieradio.pl, 6 czerwca 2008. [dostęp 2013-01-01].
  2. Krystyna Kofta Autorka, www.krystynakofta.pl [dostęp 2019-01-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-01-06].
  3. Ruszył serwis informacyjny koduj24.pl (pol.). kodmalopolska.pl. [dostęp 2020-07-24].
  4. O nas (pol.). koduj24.pl. [dostęp 2020-07-24].
  5. Znamy nominowanych w konkursie o Nagrodę „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. fundacjatoranskiej.pl. [dostęp 2015-11-21].
  6. M.P. z 2003 r. nr 42, poz. 627.
  7. Medale Zasłużony Kulturze Gloria Artis. kultura.wp.pl, 14 maja 2009. [dostęp 2013-01-01].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Krystyna Kofta.JPG
Autor: Ja Fryta, Licencja: CC BY-SA 2.0
Krystyna Kofta podczas Warszawskich Targów Książki w 2015 r.