Krystyna Kurczab-Redlich
 Krystyna Kurczab-Redlich podczas festiwalu książki w Opolu (2022) | |
| Data i miejsce urodzenia | 6 grudnia 1954 |
|---|---|
| Narodowość | |
| Język | polski |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Ważne dzieła | |
| |
Krystyna Kurczab-Redlich (ur. 6 grudnia 1954 w Zabrzu) – polska dziennikarka i reportażystka, wieloletnia korespondentka w Rosji, autorka filmów dokumentalnych o Czeczenii. Ze względu na poruszane tematy nazywana bywa „polską Politkowską”[1][2].
Życiorys
Córka krakowskiego pisarza Jana Kurczaba[3] i Janiny z d. Liebling (1908–2008). Siostra Aleksandry Kurczab-Pomianowskiej.
Absolwentka Wydziału Prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Chociaż z wykształcenia jest prawnikiem, to zajmuje się głównie reportażem i dziennikarstwem. Pierwszą redakcją, w której pracowała przez dziewięć lat była redakcja „Przekroju”. Przez pewien czas pracowała w redakcji Panoramy w Katowicach, a po przeprowadzce do Warszawy związana była z redakcją „Szpilek”. W 1990 jako „wolny strzelec” wyjechała wraz z drugim mężem – korespondentem Telewizji Polskiej – Jerzym Redlichem do Rosji (z pierwszym mężem Andrzejem Kądziołką, dziennikarzem, rozwiodła się w 1980). Twierdzi że spotykała się z SB pod przymusem, natomiast dokumenty SB i wywiadu potwierdzają jej współpracę[4].
W latach 1990–2004 była korespondentką polskich mediów w Rosji, a od II wojny czeczeńskiej także autorką filmów dokumentalnych o Czeczenii, w których przedstawiła wstrząsające przypadki łamania praw człowieka: Czeczenia – widmo śmierci, Czeczenia – zabójstwo za zgodą świata, S.O.S. dla Czeczenii, Czeczeni po Biesłanie.
Jej artykuły pojawiły się w takich gazetach lub czasopismach jak „Dziennik Polski”, „Gazeta Wyborcza”, „Newsweek”, „Polityka”, „Przekrój”, „Rzeczpospolita”, „Szpilki”, „Wprost”, „Życie Warszawy” i in. Przez pewien czas związana była z kanałem telewizyjnym Polsat[5][6].
W 2000 wydała książkę pt. Pandrioszka, w której zawarła obraz przemian obyczajowych, społecznych i politycznych w Rosji lat 90. XX wieku. Książka została wznowiona w 2008, 2011[7] i 2022 roku[8].
W 2007 wydała książkę pt. Głową o mur Kremla[9], w której opisała bardzo szczegółowo wydarzenia w Rosji od końca lat 80. XX wieku. Po jej ukazaniu się otrzymała w Rosji pseudonim „polska Politkowska”, jako że najobszerniejszy rozdział Ludobójstwo i oklaski traktuje o Czeczenii. Autorka opisuje działania władz rosyjskich w Czeczenii, przyczyny współczesnych wojen czeczeńskich, a także tło i przygotowania do ataków terrorystycznych, m.in. atak na moskiewski teatr na Dubrowce w 2002 i atak terrorystyczny na szkołę w Biesłanie w 2004. W ostatnim rozdziale książki zatytułowanym Fenomen Putina podaje mało znane fakty z biografii prezydenta Rosji. W 2012 ukazało się zaktualizowane i poszerzone o 200 stron drugie wydanie tej książki, zatytułowane Głową o mur Kremla. Nowe fakty[10]. W 2016 ukazała się napisana przez nią obszerna biografia Władimira Putina Wowa, Wołodia, Władimir. Tajemnice Rosji Putina, ujawniająca nieznane fakty z jego życia oraz nieznane fakty związane z wybuchem II wojny czeczeńskiej i z wieloma aktami terrorystycznymi w Rosji.
Zwolennik Putina Jan Engelgard zarzuca autorce "obsesję na punkcie Putina"[11]. Artykuły Engelgarda wykorzystał Sputnik Polska[12].
Nagrody
Jest laureatką nagród w świecie dziennikarskim: im. Kazimierza Dziewanowskiego dla korespondenta zagranicznego, Amnesty International za publikacje o łamaniu praw człowieka w Czeczenii, im. Melchiora Wańkowicza za reportaże z Czeczenii, im. ks. Józefa Tischnera za książkę Głową o mur Kremla. W 2005 na wniosek czeczeńskiej organizacji Echo wojny, Amnesty International i Helsińską Fundacją Praw Człowieka jej kandydatura została zgłoszona do Pokojowej Nagrody Nobla[5][6].
Publikacje książkowe
- 2000 – Pandrioszka, Dom Wydawniczy Rebis
- 2007 – Głową o mur Kremla, Wydawnictwo W.A.B.
- 2012 – Głową o mur Kremla. Nowe fakty, Wydawnictwo W.A.B., seria Terra Incognita
- 2016 – Wowa, Wołodia, Władimir. Tajemnice Rosji Putina, Wydawnictwo W.A.B.
Przypisy
- ↑ Krystyną Kurczab-Redlich rozmawia Marcin Żyła, Katarzyna Syska, Putin się nie czerwieni, Miesięcznik Znak, 20 stycznia 2010 [dostęp 2022-04-05] (pol.).
- ↑ Już czas na Porę Reportażu, wyborcza.pl [dostęp 2022-04-05] (pol.).
- ↑ Kraków. Protestują przeciwko zmianie nazwy ul. Jana Kurczaba. [dostęp 2022-04-09].
- ↑ Będzie autolustracja znanej dziennikarki zarejestrowanej przez SB jako KO „Violetta”
- ↑ a b Krystyna Kurczab-Redlich: Pandrioszka. rebis.com.pl. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
- ↑ a b Andriy Kyslov: Krystyna Kurczab-Redlich Russian romance. kyivweekly.com.ua, 2010-10-25. [dostęp 2013-06-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-14)]. (ang.).
- ↑ Krystyna Kurczab-Redlich: Pandrioszka. Poznań: Dom Wydawniczy Rebis, 2000. ISBN 978-83-7510-230-7.
- ↑ Pandrioszka. Rosja. Nic tutaj nie jest podobne do tego samego gdzie indziej, www.empik.com [dostęp 2022-07-28] (pol.).
- ↑ Krystyna Kurczab-Redlich: Głową o mur Kremla. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2007. ISBN 978-83-7414-323-3.
- ↑ Krystyna Kurczab-Redlich: Głową o mur Kremla. Nowe fakty. Warszawa: Wydawnictwo W.A.B., 2012. ISBN 978-83-7747-711-3.
- ↑ Pani Kurczab obsesja na punkcie Putina
- ↑ Znany putinofil kieruje... Muzeum Niepodległości! Placówka podlega marszałkowi Struzikowi z PSL
Media użyte na tej stronie
Autor: Margoz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Krystyna Kurczab-Redlich podczas festiwalu książki w Opolu