Krystyna Mazurówna

Krystyna Mazurówna

Krystyna Mazurówna (2011)
Prawdziwe imię i nazwisko	Krystyna Mazur
Data i miejsce urodzenia	20 stycznia 1939 Lwów
Zawód	tancerka, choreografka, pisarka, felietonistka
Współmałżonek	1. Tadeusz Pluciński (rozwód) 2. Jean Pierre Bluteau (rozwód)

Krystyna Teresa^[1] Mazurówna (ur. 20 stycznia 1939 we Lwowie) – polska tancerka, choreografka, pisarka, felietonistka i osobowość medialna pracująca we Francji. Solistka Casino de Paris.

Życiorys

Urodziła się 20 stycznia 1939 we Lwowie. Jest młodszą córką matematyka prof. Stanisława Mazura (1905–1981) i Bronisławy Wysockiej-Mazurowej, chemiczki^[2]. Ma starszą o siedem lat siostrę, Barbarę^[3], również tancerkę^[4]. Zainspirowana spektaklem baletowym obejrzanym w Teatrze Małych Form^[5][6], w wieku trzech lat zainteresowała się tańcem^[7]. W latach 1946–1949 mieszkała w Łodzi^[8], następnie w Warszawie^[9], gdzie uczęszczała do szkoły baletowej Zygmunta Dąbrowskiego i Teresy Dobrowolskiej^[10], a w 1957 ukończyła Państwową Średnią Szkołę Baletową^[11]; tańca klasycznego uczył ją Leon Wójcikowski^[12].

Jeszcze w okresie szkolnym debiutowała na scenie Opery Warszawskiej rolą łabędzia w Strasznym dworze^[13]. Jej pierwszym partnerem tanecznym był Dariusz Hochman^[14]. Po ukończeniu szkoły baletowej została zaangażowana do baletu Teatru Wielkiego, występowała też w stołecznym Teatrze Syrena, w którym była także choreografką^[15]. W 1959 zdobyła trzecią nagrodę na I Ogólnopolskim Konkursie Tańca Klasycznego w Warszawie^[16] oraz wyjechała z grupą baletową na swoje pierwsze występy zagraniczne – najpierw do Monte Carlo^[17], a następnie do Paryża^[18].

Na początku lat 60. zaczęła występować w Polskim Zespole Tańca Eugeniusza Paplińskiego^[19] – tańczyła w duecie z Witoldem Grucą^[20], ponadto została członkinią polskiej grupy estradowej, z którą odbyła m.in. trasę widowiskową po ZSRR^[21]. W 1961 została laureatką trzeciej nagrody na II Ogólnopolskim Konkursie Tańca Scenicznego w Warszawie^[22] oraz powróciła do występów w operze – tańczyła m.in. w „Zaczarowanej oberży”, „Kamiennym kwiecie” i „Don Kichocie”, w których partnerował jej Stanisław Szymański^[23]. W 1963 uczestniczyła z Grucą na Festiwalu Młodzieży w Helsinkach, a także zatańczyła w programach Tele-Batory Coctail i 25 minut z Mazurówną i Grucą^[24].

Tworzyła choreografie dla wielu teatrów, m.in. Żydowskiego^[25] i Współczesnego w Warszawie, Starego w Krakowie^[26] i Wielkiego w Łodzi, jak też paryskiego „Élysées Montmartre”^[22]. Ministerstwo Kultury i Sztuki dwukrotnie przyznało jej stypendium artystyczne, dzięki czemu kilkutygodniowe warsztaty z tańca współczesnego i baletu jazzowego w Paryżu u Géne’a Robinsona^[27][11]. W drugiej połowie lat 60. zaczęła tańczyć z Gerardem Wilkiem^[28], z którym wystąpiła m.in. w teledysku do utworu Piotra Szczepanika „Kochać”^[29]. W 1967 założyła zespół tańca jazzowego „Fantom”^[30], z którym wystąpiła m.in. na Międzynarodowym Festiwalu Jazzowym w Pradze^[28]. Pracowała przy filmie Stanisława Barei Przygoda z piosenką (1968) jako główna choreografka i dublerka Poli Raksy w scenach tańca^[31].

Krystyna Mazurówna, 1968

W 1968 została zmuszona przez ówczesne władze do rozwiązania grupy „Fantom” i do opuszczenia kraju^[32]. Po wyjeździe do Paryża została zaangażowana do występów w klubie „Bataclan” w Genewie^[33], ponadto dołączyła do zespołu Victorem Upshawem, który zaangażował ją do występów w spektaklach Teatru Mogador^[34], w prywatnym klubie Aristotelisa Onasisa w Atenach^[35] i uczynił pierwszą solistką w rewii wystawianej w paryskim Gaumont Palace^[36], a także w filmie Claude’a Leloucha Łobuz^[37]. Występowała też w paryskim klubie „Le Roi Lire”^[38], była pierwszą solistką w rewii Joséphine à Bobino 1975 z Josephiny Baker w roli głównej^[39] i była solistką Casino de Paris^[40]. Założyła zespół taneczny „Ballet Mazurowna”, z którym występowała po Francji^[41] i innych krajach Europy. W latach 80. równocześnie z karierą artystyczną podejmowała szereg prac dorywczych, m.in. bileterką i kasjerką w kinie^[42], barmanką w Casino de Paris^[43], ekspedientką^[7], kelnerką^[44] i szatniarką oraz pracowała w informacji metra^[45]. W latach 90. została felietonistką w nowojorskim tygodniku „Kurier Plus”, pisała też dla czasopism: „Moda Top”, „Sukces”, „Pani”, „Uroda”, „Fashion”, „On” i „Twój Styl”^[46].

W 2010 była choreografką w programie rozrywkowym TVN You Can Dance – Po prostu tańcz^[47] i wydała swoją pierwszą książkę autobiograficzną pt. Burzliwe życie tancerki. W 2012 była jurorką dwóch pierwszych edycji programu rozrywkowego Polsatu Got to Dance. Tylko taniec^[48], za co w lutym 2013 była nominowana do nagrody Wiktory 2012 w kategorii „osobowość telewizyjna”^[49]. Jeszcze w 2012 gościła w programach telewizyjnych Kuba Wojewódzki i Jaka ona jest oraz wydała kolejną autobiografię pt. Moje noce z mężczyznami^[50]. W 2016 wydała trzecią książkę autobiograficzną pt. Ach, ci faceci!. W 2017 została nagrodzona Złotą Sową Polonii za twórczość teatralną^[51]. W 2019 wydała książkę pt. Jak nie teraz, to kiedy?, wcześniej zapowiedziała także wydanie książki pt. Romans wirtualny^[52][53].

Wizerunek medialny

Krystyna Mazurówna (2012)

Znana z ekscentycznego wizerunku^[54], m.in. występowania w krzykliwych kreacjach oraz noszenia mocnego makijażu i kolorowych włosów^[55][45][30]. Ze względu na publiczne wyznania m.in. o kilkukrotnym poddaniu się zabiegowi aborcji media czasem określają ją mianem skandalistki^[45].

Życie prywatne

Z nieformalnego związku z Krzysztofem Teodorem Toeplitzem ma syna, Kaspra Teodora (ur. 1960)^[56][57]. Następnie spotykała się ze Sławomirem Mrożkiem^[57]. Jej pierwszym mężem był Tadeusz Pluciński^[58], z którym rozstała się po trzech miesiącach małżeństwa^[59], a rozwiodła – trzy lata po ślubie^[60]. W latach 60. była zaręczona z Wacławem Kisielewskim^[60], z którym rozstała się po siedmiu latach związku^[61]. Następnie przez 13 lat pozostawała w związku małżeńskim z Jean Pierre’em Bluteau^[59], z którym ma dwoje dzieci, Balthazara (ur. 1983) i Ernestine (ur. 1986)^[60].

Jest właścicielką kilkunastu mieszkań w Paryżu^[60].

Filmografia

Film

• 1962: Estrada 62, taniec
• 1966: Sublokator – dziewczyna ukazująca się z duchem pułkownika
• 1966: Małżeństwo z rozsądku – tancerka
• 1967: Maskarada, taniec
• 1967: Fantomy, taniec
• 1968: Przygoda z piosenką – tancerka (nie wymieniona w czołówce)
• 2014: Dzień dobry, kocham cię! – babcia Pauli

Teledyski

• Piotr Szczepanik – „Kochać”

Spektakle

Krystyna Mazurówna podczas występu w 1968

Jako tancerka

• 1956: „Faust” – Opera Warszawa
• 1958: „Don Juan” – Opera Warszawa
• 1958: „Wieczór baletowy” – Opera Warszawa
• 1959: „Pan Twardowski” – Opera Warszawa
• 1962: „Judith” – Teatr Wielki Warszawa
• 1962: „Święto wiosny” – Teatr Wielki Warszawa
• 1962: „Cztery temperamenty” – Opera Warszawa
• 1962: „Trójkątny kapelusz” (Falla Manuel de) – Teatr Wielki Warszawa
• 1962: „Białowłosa” – Teatr Wielki Warszawa
• 1963: „Gdy w ogrodzie botanicznym” – Sala Kongresowa PKiN Warszawa

Jako choreografka

• 1963: „Sonety miłosne” – Filharmonia Narodowa Warszawa
• 1963: „Dafnis i Chloe” – Teatr Wielki Warszawa
• 1966: „Inne czasy, czyli 20 lat ... Program jubileuszowy” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
• 1966: „Sprzężenie zwrotne” – Teatr Polski Warszawa
• 1966: „Emil i detektywi” – Teatr Buffo „Syrena” Warszawa
• 1966: „Trzy białe strzały” – Teatr Ziemi Mazowieckiej Warszawa
• 1967: „Trębacze” – Teatr im. Juliusza Osterwy Gorzów Wielkopolski
• 1968: „Nie zapomnisz owych dni” – Teatr im. Stefana Jaracza Łódź
• 1968: „Moja córeczka” – Stary Teatr im. Heleny Modrzejewskiej Kraków
• 1988: „Błękitny zamek” – Teatr Wielki Łódź
• 1988: „Balet, balet, balet” – Teatr Muzyczny Gdynia
• 2010: „Chopin inaczej”^[62]

Przypisy

Bibliografia

• Krystyna Mazurówna: Burzliwe życie tancerki. Warszawa: Marginesy, 2010. ISBN 978-83-928431-5-3.
• Krystyna Mazurówna: Moje noce z mężczyznami. Warszawa: Agora, 2012. ISBN 978-832-681-167-8.
• Krystyna Mazurówna: Ach, ci faceci!. Warszawa: Latarnik, 2016. ISBN 978-832-681-167-8.
• Marta Sztokfisz: Na huśtawce (biografie) „Historia i Życie”, ISBN 978-83-919068-4-2.
• Krzysztof Pająk: Krystyna Mazurówna miesięcznik „Ty i Ja”, Warszawa, nr 8 (100)/1968, s. 2–6.

Linki zewnętrzne

• Krystyna Mazurówna w bazie IMDb (ang.)
• Krystyna Mazurówna w bazie Filmweb
• Krystyna Mazurówna w bazie filmpolski.pl
• Krystyna Mazurówna, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .