Krystyna Pawłowicz

Krystyna Pawłowicz

Data i miejsce urodzenia	14 kwietnia 1952 Wojcieszów
Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: prawo gospodarcze publiczne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1986 – nauki prawne Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	2005 – nauki prawne Uniwersytet Warszawski
Profesor nadzwyczajny
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski
Okres zatrudn.	2007–2011
Poseł na Sejm RP VII i VIII kadencji
Okres spraw.	2011–2019
sędzia Trybunału Konstytucyjnego
Okres spraw.	od 5 grudnia 2019

Krystyna Pawłowicz w Sejmie RP

Krystyna Pawłowicz odbierająca z rąk przewodniczącego Państwowej Komisji Wyborczej Wojciecha Hermelińskiego zaświadczenie o wyborze na posła VIII kadencji Sejmu, 2015

Krystyna Pawłowicz (ur. 14 kwietnia 1952 w Wojcieszowie) – polska prawnik specjalizująca się w zakresie prawa gospodarczego publicznego, nauczycielka akademicka, doktor habilitowany nauk prawnych, w latach 2007–2011 członek Trybunału Stanu, poseł na Sejm VII i VIII kadencji, członek Krajowej Rady Sądownictwa w latach 2011–2019, sędzia Trybunału Konstytucyjnego z kadencją od 5 grudnia 2019.

Życiorys

W młodości uprawiała dyscypliny lekkoatletyczne, w tym biegi oraz rzuty oszczepem i dyskiem. W rzucie oszczepem zdobyła mistrzostwo Mazowsza młodzików. Osiągała dobre wyniki także w biegach sprinterskich^[1][2][3].

W 1976 ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[3]. Podczas studiów należała do Socjalistycznego Związku Studentów Polskich^[4].

Następnie została nauczycielką akademicką na uczelni. Przez dwa lata pracowała w Zakładzie Prawa Rolnego, po czym przez ponad 30 lat była pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Zakładzie Administracyjnego Prawa Gospodarczego i Bankowego Instytutu Nauk Administracyjno-Prawnych na WPiA UW^[5]. Przez kilka lat współpracowała w ramach Instytutu Nauk Prawnych PAN z Ludwikiem Barem^[5]. W 1979 ukończyła aplikację sędziowską^[5][3]. W 1986 uzyskała stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa administracyjnego, a w 2005 habilitowała się na podstawie dorobku naukowego oraz rozprawy zatytułowanej Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli. Studium publicznoprawne^[6].

W latach 2007–2011 była zatrudniona na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego, zaś w latach 2011–2012 na stanowisku profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie oraz kierownika Katedry Publicznego Prawa Gospodarczego na Wydziale Prawa i Administracji tej uczelni^[7]. W latach 2007–2018 była nauczycielem akademickim Wyższej Szkoły Administracji Publicznej w Ostrołęce^[8][9][10].

Od 1980 do 1981 była członkiem Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego^[11]. Brała udział w rozmowach Okrągłego Stołu po stronie solidarnościowej w ramach podzespołu ds. organizacji społecznych^[12], zajmującego się projektem ustawy o zgromadzeniach^[5], której była współautorką. Od 1989 była ekspertem Sejmu i Senatu w zakresie prac legislacyjnych. Współtworzyła działającą na zapleczu prezydenta Lecha Wałęsy Partię Victoria^[13]. W okresie rządu Jana Olszewskiego działała jako doradca prawny ministra i Biura Prasowego Rządu^[5]. Przygotowała ok. 50 opinii i ekspertyz prawnych na zlecenie Sejmu i Senatu, Kancelarii Prezydenta RP oraz centralnych i naczelnych organów państwowych^[3][5]. Jest autorką i współautorką ok. 90 publikacji naukowych, w tym książek i artykułów naukowych, a także współautorką podręcznika akademickiego Prawo gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne. Wydała Raport dla rządu o centralnych organach administracji rządowej, opublikowany przez Urząd Rady Ministrów w 10 zeszytach w latach 1995–1996^[5].

14 listopada 2007 Sejm wybrał ją na stanowisko członkini Trybunału Stanu na czteroletnią kadencję 2007–2011. Rekomendującym klubem parlamentarnym było Prawo i Sprawiedliwość. W 2008 publicznie zakwestionowała zgodność traktatu lizbońskiego z Konstytucją RP^[14]. Od września 2009 do marca 2010 zasiadała w radzie nadzorczej Telewizji Polskiej^[3].

Publikowała artykuły prawne i publicystyczno-naukowe w „Rzeczpospolitej”, „Życiu Gospodarczym”^[5][3]. Została także publicystką „Naszego Dziennika”, Radia Maryja (m.in. w ramach audycji Myśląc Ojczyzna^[15]) i „Rzeczy Wspólnych”.

W wyborach parlamentarnych w 2011 była kandydatką bezpartyjną i liderem listy PiS do Sejmu w okręgu siedleckim. Uzyskała mandat poselski, otrzymując 20 681 głosów^[16]. Została przedstawicielką Sejmu VII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa^[17]. W toku kadencji zyskała rozgłos medialny, m.in. przedstawiając w styczniu 2013 stanowisko Klubu Parlamentarnego PiS w sprawie poselskich projektów ustaw dotyczących związków partnerskich^[18]. W 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (dostała 18 070 głosów)^[19]. Zasiadła w prezydium klubu PiS, a także została przedstawicielką Sejmu VIII kadencji w Krajowej Radzie Sądownictwa^[17].

Pod koniec 2018 ogłosiła na swoim profilu na Twitterze, że jesienią 2019 z końcem kadencji parlamentu wycofa się z życia politycznego, co było szeroko komentowane w mediach^[20]. Nie kandydowała w wyborach parlamentarnych w 2019. W październiku 2019 posłowie Prawa i Sprawiedliwości zgłosili jej kandydaturę na sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[21]. Kandydaturę tę ponowiono w Sejmie IX kadencji. 21 listopada 2019 została wybrana głosami posłów klubu Prawa i Sprawiedliwości na stanowisko sędziego Trybunału Konstytucyjnego^[22]. 5 grudnia złożyła ślubowanie, rozpoczynając dziewięcioletnią kadencję^[23].

22 października 2020 była w składzie orzekającym Trybunału Konstytucyjnego, w którym TK wydał wyrok o niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej wykonywania aborcji z powodu ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu^[24]. Wyrok Trybunału doprowadził do licznych protestów przeciwko zmianie przepisów aborcyjnych na ogólnokrajową skalę^[25][26][27].

Wyniki wyborcze

Wybory	Komitet wyborczy		Organ	Okręg	Wynik
2011		Prawo i Sprawiedliwość	Sejm VII kadencji	nr 18	20 681 (6,04%) [28]
2015			Sejm VIII kadencji		18 070 (4,82%) [29]

Życie prywatne

Jest niezamężna i bezdzietna^[30]. Przez wiele lat opiekowała się swoimi ciężko chorymi na nowotwory rodzicami. Mieszka w Warszawie.

Kontrowersje

Krystyna Pawłowicz zyskała popularność ze względu na ekscentryczny wizerunek i kontrowersyjne wypowiedzi, które przez wielu komentatorów były uznawane za mowę nienawiści^{[31][32][33][34][35][36]}. W latach 2012–2018 Komisja Etyki Poselskiej wielokrotnie zwracała Pawłowicz uwagę^{[37][38][39][40][41]}, a także udzielała upomnienia^[42][43][44] oraz nagany za naruszenie zasady dbałości o dobre imię Sejmu^[45][46][47].

Wybrane publikacje

• Przedsiębiorca wobec Najwyższej Izby Kontroli: studium publicznoprawne, Liber, Warszawa 2005, ISBN 83-7206-114-9.
• Wolność gospodarcza, [w:] Prawo Gospodarcze. Zagadnienia administracyjnoprawne, Wydawnictwa Prawnicze PWN, Warszawa 1998, s. 53–80.
• Bez cenzury. O prawie i Unii Europejskiej [rozmawiał Łukasz Żygadło], Bollinari Publishing House – Polska Księgarnia Narodowa, Warszawa 2015, ISBN 978-83-63865-97-9.

Przypisy

Bibliografia

• Druk sejmowy nr 3 z biogramami kandydatów do Trybunału Stanu z 7 listopada 2007. [dostęp 2012-03-01].
• Dr hab. Krystyna Pawłowicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2012-03-01] .
• Bibliografia Uniwersytetu Warszawskiego – Wyszukiwarka publikacji. icm.edu.pl. [dostęp 2013-02-23].
• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-09-25].

Linki zewnętrzne

• Krystyna Pawłowicz – strona prywatna. [dostęp 2013-05-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-15)].
• Wykaz publikacji i innych prac naukowych. Krystyna Pawłowicz, ur. 14 kwietnia 1952. docplayer.pl, grudzień 2009. [dostęp 2017-04-21].