Krytyka językowa

Krytyka językowa – działalność metajęzykowa mająca na celu doskonalenie poziomu wypowiedzi językowych[1]; jedna z fundamentalnych koncepcji Praskiego Koła Lingwistycznego[2]. Polega na formułowaniu ideologicznych i estetycznych oczekiwań językowych oraz dążeniu do urzeczywistnienia tych oczekiwań w wypowiedziach językowych[3]. Przedmiotem krytyki językowej są wypowiedzi językowe, które odstępują od odczuwanych ideałów kulturalnych[4].

W krytyce językowej uczestniczą zarówno zwykli użytkownicy języka, jak i specjaliści[1]. Fachowa krytyka językowa opiera się na teoretycznych kryteriach oceny, tj. kryteriach kodyfikacji i kultury mowy[1]. Krytyka językowa może dążyć do purystycznej oceny komunikatów bądź do traktowania ich w sposób bardziej tolerancyjny[1]. Potoczna krytyka językowa skupia się często na wynajdywaniu odstępstw od przyjętej kodyfikacji językowej[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d jazyková kritika, Encyclopaedia Beliana, listopad 2013 [dostęp 2019-11-27] [zarchiwizowane z adresu 2019-11-27] (słow.).
  2. ↑ Jazyk a štýl modernej prózy. [1. vyd.], Vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, 1965, s. 160. (słow. • cz.).
  3. ↑ Jindřich Toman, Completion, Volume 2, Walter de Gruyter, 12 grudnia 2013, s. 127, ISBN 978-3-11-030737-5. (ang. • cz.).
  4. ↑ Jozef Mlacek, Prednášky XXXIV. letného seminára slovenského jazyka a kultúry, STIMUL, 1998, ISBN 978-80-85697-84-1 (słow.).
  5. ↑ „Novinářský sborník”, 10, 1965, s. 372 (cz.).