Krzysztof Baldwin Ossoliński

Krzysztof Baldwin Ossoliński herbu Topór (ur. po 1616, zm. 15 sierpnia 1649 roku[1] pod Zborowem) – starosta wiślicki w 1649 roku[2], starosta stopnicki i ropczycki, dziedzic Ślesina (1646 r.), rotmistrz królewski, poseł na sejmy elekcyjne i do Rzymu oraz Lizbony.

Życiorys

Jego ojcem był Krzysztof Ossoliński, (fundator zamku Krzyżtopór) a matką Zofia Cikowska z Wojsławic, herbu Radwan, (zamężna od 1615 r.), córka Stanisława, podkomorzówna krakowska, (zm. 1638), arianka. Krzysztof był ich jedynym synem. Nadano mu jako drugie imię Baldwin, które w XII w. nosił kanonik w Stopnicy, potem biskup krakowski.

Nauki pobierał zapewne, jak jego ojciec, u jezuitów i na dworach magnackich. Studiował na Akademii Krakowskiej, po czym odbył podróż edukacyjną po Europie. Po powrocie do Polski, objął po rodzinie starostwa; stopnickie, ropczyckie, wiślickie.

W latach 1632 i 1648, był posłem na sejmy elekcyjne. Poseł sejmiku opatowskiego na sejm ekstraordynaryjny 1642 roku[3]. Poseł na sejm 1645 roku, sejm 1647 roku[4]. W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa sandomierskiego[5]. Został rotmistrzem królewskim. Ze stryjem Jerzym Ossolińskim (1595-1650) odbył poselstwo do Rzymu i Ratyzbony, gdzie wraz ze swym stryjecznym bratem Franciszkiem Ossolińskim, poznawał tajemnice polityki.

W 1644 roku ożenił się z Teresą Tarło, kasztelanówną wiślicką, (córką Jana Karola Tarły – starosty zwolińskiego, i Marianny Ligęzianki), zmarłą przy porodzie w 1648 roku. Następnie, w 1649 r. poślubił Annę Zebrzydowską (zm. 1655).

Po śmierci ojca, i rok po swoim ślubie, w 1645 r. odziedziczył, jako jedynak zamek Krzyżtopór i wszystkie dobra Krzysztofa Ossolińskiego.

Latem 1649 roku, u boku stryja Jerzego Ossolińskiego – kanclerza wielkiego koronnego i głównodowodzącego armią koronną, udał się na wyprawę przeciwko powstaniu Chmielnickiego i Tatarom. Podczas marszu wojsk na południe kraju, doszło do bitwy pod Zborowem, gdzie armia koronna została otoczona. Krzysztof Baldwin poległ z rąk Tatarów, podczas przeprawy 16 sierpnia 1649 roku pod Zborowem. Nie pozostawił potomków.

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 143.
  2. ↑ wraz z Anną Zebrzydowską, Krzysztof Chłapowski, Starostowie niegrodowi w Koronie 1565-1795 Materiały źródłowe, Warszawa, Bellerive-sur-Allier 2017, s. 143.
  3. ↑ Przemysław Paradowski, W obliczu "nagłych potrzeb Rzeczypospolitej". Sejmy ekstraordynaryjne za panowania Władysława IV Wazy, Toruń 2005, s. 253.
  4. ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 175.
  5. ↑ Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s]

Bibliografia

  • S. K. Kossakowski, Monografie historyczno-genelogiczne niektórych rodzin polskich, Warszawa 1862, t. 2;
  • Dworzaczek, Genealogia, tablica t. 144;(N. 226 k.222),759.
  • T. Żychliński, Herbarz 23;