Krzysztof Baranowski (żeglarz)

Krzysztof Baranowski

Krzysztof Baranowski na STS Fryderyk Chopin (2011)
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1938 Lwów
Zawód, zajęcie	inżynier elektronik, dziennikarz, kapitan jachtowy
Narodowość	polska
Edukacja	Politechnika Wrocławska, Uniwersytet Warszawski
Małżeństwo	Bogumiła Wander
Odznaczenia

Krzysztof Baranowski (lata 60. XX w.)

Na kiermaszu w dniu święta „Trybuny Ludu” w Warszawie (1973)

Z premierem Piotrem Jaroszewiczem po opłynięciu kuli ziemskiej (1973)

Krzysztof Tadeusz Baranowski (ur. 26 czerwca 1938 we Lwowie) – żeglarz, kapitan jachtowy, dziennikarz, prezenter telewizyjny, nauczyciel, krótkofalowiec SP5ATV. Jako pierwszy Polak dwukrotnie opłynął samotnie kulę ziemską^[1].

Życiorys

Absolwent Politechniki Wrocławskiej (inżynier elektronik) i Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 60. XX wieku był redaktorem w „Trybunie Ludu”, gdzie zajmował się popularyzacją nauki. Od 1969 roku należał do PZPR^[2]. W latach 1965–1966 brał udział w wyprawie naukowo-żeglarskiej jachtu Śmiały wokół Ameryki Południowej (kpt. Bolesław Kowalski). Wielokrotnie występował w różnorakich programach TVP dla młodzieży (Ekran z bratkiem, Teleranek, Latający Holender), propagując żeglarstwo. Od roku 1977 był komentatorem TVP^[1].

17 czerwca 1972 zajął 12. miejsce w transatlantyckich regatach samotnych żeglarzy OSTAR z Plymouth (Wielka Brytania) do Newport (Stany Zjednoczone) na jachcie Polonez, po czym odbył dalszą samotną drogę dookoła świata drogą na Horn. Był pierwszym Polakiem, który przebył tę trasę samotnie. Władysław Wagner, czyli pierwszy Polak, który opłynął świat także drogą na Horn, nie płynął samotnie^[3]. Natomiast Leonid Teliga płynął samotnie, ale trasą łatwiejszą, przez Kanał Panamski^[4]. Baranowski w ciągu 272 dni pokonał 35 424 mil morskich na trasie Newport – Kapsztad – Hobart (Tasmania) – Stanley (Falklandy) – Plymouth. Opłynął m.in. przylądki Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn. Rejs zakończył się 24 czerwca 1973 roku^[5].

Jako jedyny dotychczas Polak odbył rejs dookoła świata po raz drugi, również samotnie, ale w przeciwnym kierunku^[1]. Dokonał tego od 2 października 1999 do 30 sierpnia 2000 na jachcie Lady B. Rozpoczął i zakończył rejs w portugalskim porcie Villamoura, przepłynął 24 tys. mil morskich trasą równikową, zawijając do 20 portów. Szlak podróży prowadził m.in. przez Wyspy Kanaryjskie, Karaiby, Kanał Panamski, Tahiti, Australię, Seszele, Morze Czerwone i Śródziemne^[5].

Był inicjatorem budowy Poloneza oraz dwóch żaglowców rejowych: STS „Pogoria” oraz STS „Fryderyk Chopin”.

Drugi kapitan polskiego prototypowego żaglowca – barkentyny STS „Pogoria”. Prowadził „Pogorię” w regatach „Tall Ships’ Races 80” i w rejsie z naukowcami PAN na Antarktydę. Pomysłodawca i założyciel Szkoły pod Żaglami, którą jako kapitan poprowadził w latach 1983–1984 na żaglowcu STS „Pogoria”, a w 1992 na żaglowcu STS „Fryderyk Chopin”, który zbudowała jego Fundacja – Międzynarodowa Szkoła Pod Żaglami.

W 1981 na skutek błędnego odczytu wskazań radaru doprowadził do kolizji STS „Pogoria” z MS Generał Stanisław Popławski, Izba Morska w orzeczeniu obciążyła winą za spowodowanie kolizji kapitana „Pogorii” w 80%^[6].

Był redaktorem naczelnym czasopisma „Jachting”. Od 2009 prowadzi Fundację „Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego” opartą o wolontariat młodzieży niosącej innym pomoc.

Kalendarium dokonań

• 1965–1966 – rejs dookoła Ameryki Płd. na „Śmiałym” (jako kuk)
• 1972 – regaty samotnych żeglarzy przez Atlantyk na s/y Polonez (OSTAR)
• 1972/1973 – rejs dookoła świata wokół Hornu na Polonezie (samotnie)
• 1976/1977 – rodzinny rejs po Ameryce i przez Atlantyk na „Polonezie”
• 1980/1981 – wyprawa antarktyczna na „Pogorii”
• 1983/1984 – do Indii i wokół Afryki na „Pogorii” Szkoła pod Żaglami
• 1985 – Szkoła pod Żaglami dziewcząt do Kanady na „Pogorii”
• 1985 – Kanadyjska „Class Afloat” na „Pogorii”
• 1986/1987 – dowodzenie niemieckim żaglowcem pasażerskim „Atlantis”
• 1988/1989 – z załogą z USA, ZSRR, i Polski na „Pogorii” wokół Ameryki Płd.
• 1992 – Grand Regatta Columbus '92 przez Atlantyk na „Fryderyku Chopinie”
• 1994 – przez Płd. Atlantyk na „Fryderyku Chopinie”
• 1999–2000 – drugi samotny rejs dookoła świata przez Panamę i Suez na „Lady B.” (samotnie)
• 2015 – Polsko-rosyjska Szkoła pod Żaglami na „Pogorii” z Amsterdamu przez Szetlandy i Porto Santo

Książki

• Hobo, Warszawa, Iskry, 1965 (seria „Naokoło świata”), 1974 ISBN 978-83-62039-09-8 wyd. 3 z 2013 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego)
• Kapitan kuk, Warszawa, Iskry, 1968, 1973 (seria „Naokoło świata”) ISBN 978-83-62039-07-4 wyd. 3 z 2012 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego)
• Polonezem dookoła świata, Warszawa, Książka i Wiedza, 1973, 1974
• Droga na Horn, Warszawa, Iskry, 1974, 1975, 1981, Muza 1995 (seria „Naokoło świata”) ISBN 83-207-0327-1 wyd. 3.
• Wyścig do Newport, Warszawa, Iskry, 1976 (seria „Naokoło świata”) ISBN 978-83-62039-08-1 wyd. 2. z 2013 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego)
• Polonez, Warszawa, Sport i Turystyka, 1977
• Żaglem po Ameryce, Warszawa, Wydawnictwo RTV, 1978
• Dom pod żaglami, Warszawa, Iskry, 1980 (seria „Naokoło świata”)
• Praktyka oceaniczna, Warszawa, Sport i Turystyka, 1984
• Szkoła pod żaglami, Warszawa, Iskry, 1987 (seria „Naokoło świata”) ISBN 978-83-62039-00-5 wyd. 2. z 2009
• Zaczynam żeglować, Warszawa, Almapress, 1988, 2002
• Zapiski najemnego żeglarza, Warszawa, Iskry, 1989 (seria: „Naokoło świata”) ISBN 83-207-1156-8
• Samotny żeglarz, IPS, 1995 ISBN 83-904058-0-6
• Drugi raz dookoła świata, Warszawa, Świat Książki, 2003 ISBN 83-7311-972-8
• Zostań Opti-mistrzem, Warszawa, Almapress, 2004
• Regaty, Warszawa, Almapress, 2007
• Jachting morski, Fundacja Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2011
• Bujanie w morskiej pianie, Fundacja Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2014^[7]
• Kapitan jachtowy 2015 Szkoła Żeglarska Jacek Wójcik^[8]
• Uczucia oceaniczne 2016 Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego^[9]
• Żegluga oceaniczna 2017 Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego
• Żagle na sztalugach, album z komentarzami do malarstwa marynistycznego, Fundacja Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2020

Filmy dokumentalne

Niektóre z ponad 50:

• Jaś i Małgosia na oceanie, 1977 (TeleAR – Brązowa Fregata)
• Czekanie na wieloryba, 1978 (Poltel – Nagroda Telewidzów)
• Zmiana wachty, 1982 (I nagroda Festiwalu Filmów Morskich w Cartagenie)
• Szkoła pod żaglami, 1984 (Grand Prix Yachtfilm '84)
• Sztorm, 1989 (Grand Prix Yachtfilm '90)
• serial Królowie mórz (11 odc.), 1985 (Poltel)
• serial Listy w butelce (6 odc.), 1991 (Maritime Films)
• serial Poszukiwanie Atlantydy (11 odc.), 1991 (Maritime Films)

Odznaczenia i nagrody

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Medal „Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”
• Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego
• Złota Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Morza”
• Złota Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego
• Rejs Roku – Srebrny Sekstant 1973
• Nagroda im. Leonida Teligi za wybitne zasługi w popularyzacji żeglarstwa w Polsce – dwukrotnie: 1980 za cykl programów telewizyjnych propagujących żeglarstwo i za książkę Dom pod żaglami^[10]; 1984 za książkę Praktyka oceaniczna
• Nagroda Conrada 2000
• Super Kolos 2007

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Prywatna strona Krzysztofa Baranowskiego
• Kto jest kim: Krzysztof Baranowski. Portal Żeglujmy Razem, zeglujmyrazem.com [zarchiwizowane z adresu 2014-08-19] .