Krzysztof Berbeka
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | |
Dzieci |
Krzysztof Berbeka (ur. 11 kwietnia 1930 w Pińsku, zm. 1 kwietnia 1964 w Zurychu) – polski alpinista i taternik, ratownik górski, przewodnik tatrzański. W latach 1960–1971 należał do niego wysokościowy rekord Polski[a].
Życiorys
Od czwartego roku życia mieszkał w Mszanie Dolnej, uczył się w liceum ogólnokształcącym w Rabce. Po maturze przeniósł się do Zakopanego i aktywnie zaczął uprawiać wspinaczkę górską. W 1952 r. po złożeniu przyrzeczenia został ratownikiem tatrzańskim, brał udział w ponad 200 wyprawach ratunkowych i przetransportował ok. 200 poszkodowanych osób[1]. Był też licencjonowanym przewodnikiem tatrzańskim, instruktorem taternictwa, narciarstwa i ratownictwa górskiego.
Krzysztof Berbeka uczestniczył w wielu wyprawach w Alpy (1957 brał udział w słynnej akcji ratunkowej na Eigerze, 1964), Hindukusz (1960) i Kaukaz (1958, 1961). Zmarł na skutek urazów i odmrożeń, jakich doznał podczas wypadku 18 marca 1964, w czasie zejścia z Dent d’Hérens[2].
Pochowany został na nowym cmentarzu w Zakopanem przy ulicy Nowotarskiej (kw. K3-B-8)[3].
W 1965 Krzysztof Berbeka został wybrany patronem Grupy Podhalańskiej GOPR.
Ojciec himalaistów: Macieja Berbeki (ur. 1954, zaginął 6 marca 2013 na Broad Peak) oraz Jacka Berbeki (ur. 1959). Jego brat, Ryszard, jest przewodnikiem tatrzańskim[1].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Apoloniusz Rajwa, Wspomnienie Krzysztofa Berbeki, e-gory.pl
- ↑ śp. Krzysztof Berbeka
Bibliografia
- „Taternik” nr 1–2/1965.
- Jerzy Hajdukiewicz, Sygnały z gór, Warszawa 1973.