Krzysztof Biegański

Krzysztof Biegański
Data i miejsce urodzenia

16 grudnia 1936
Warszawa

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1967
Warszawa

Zawód

muzykolog, dyrygent, wykładowca

Krzysztof Biegański (ur. 16 grudnia 1936 w Warszawie, zm. 20 listopada 1967 tamże) – polski muzykolog, dyrygent[1][2][3].

Życiorys

Syn Piotra Biegańskiego i Ireny Szperl. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1953)[4]. Dyplom z muzykologii uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim w 1959 pod kierunkiem ks. prof. Hieronima Feichta. Edukację kontynuował na Uniwersytecie w Poitiers. Następnie podjął studia dyrygenckie pod kierunkiem Stanisława Wisłockiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, uzyskując dyplom z wyróżnieniem w 1963. Studia dyrygenckie kontynuował pod kierunkiem Sergiu Celibidache’a w Accademia Chigiana w Sienie oraz na kursach „Vacanze Musicali” u Franco Ferrary w Wenecji[2][3]. W 1967 obronił doktorat, pod kierunkiem Hieronima Feichta na Uniwersytecie Warszawskim, poświęcony polskim zabytkom monodii cheironomicznej[1].

Od 1957 był zaangażowany w działania na rzecz inwentaryzacji muzyki dawnej w Polsce[2][3]. W latach 1959–1967 pracował w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, najpierw na stanowisku asystenta, następnie jako adiunkt. Ponadto wykładał dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie i kierował tamtejszą orkiestrą. Od 1960 pełnił funkcję sekretarza naukowego serii wydawnictw źródłowych „Antiquitates musicae in Polonia” pod kierunkiem Hieronima Feichta[1].

Zajmował się badaniami nad chorałem gregoriańskim. Dokonał pierwszego opracowania i wydania najcenniejszego z zachowanych w Polsce zabytków monodii cheironomicznej – gnieźnieńskiego Missale Plenarium. Zajmował się również studiami nad muzyką Fryderyka Chopina oraz zagadnieniami współczesnej kultury muzycznej[1][2][3], m.in. dokonaniami Karola Szymanowskiego i Aleksandra Tansmana. Był autorem jednego z pierwszych po 1945 tekstów przywracających pamięć o postaci i dorobku Aleksandra Tansmana w kraju[5]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 114-VI-14)[6].

Wybrane publikacje

  • [rec.] Traité d'harmonie tonale, atonale et totale, Nicolas Obouhow, José David, Lucien Garban, Paris 1956, „Muzyka” 1957, nr 2, s. 89–94
  • Technika dźwiękowa w „Metopach” i „Maskach” Karola Szymanowskiego, „Muzyka” 1957, nr 4, s. 45–66
  • The National Philharmonic Warsaw, Kraków 1959
  • Filharmonia Narodowa, Warszawa 1960
  • Chopin w literaturze i muzyce światowej, „Problemy Polonii Zagranicznej” 1960, t. 1, s. 205–234
  • Elementy skalowości ludowej w mazurkach Chopina i ich konsekwencje harmoniczne [w:] F. F. Chopin, red. Z. Lissa, „Prace Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego”, Warszawa 1960, s. 79–123
  • Aleksander Tansman, kompozytor, pianista, dyrygent, „Ruch Muzyczny” 1960, nr 10–11, s. 8–9
  • Koncert na orkiestrę Aleksandra Tansmana, „Ruch Muzyczny” 1960, nr 21, s. 14
  • Sabbataj C'wi, nowa opera A. Tansmana, „Ruch Muzyczny” 1961, nr 9, s. 2–3
  • Évolution de l'attitude de Chopin a l'égard du folklore (suivant ses mazurkas) [w:] The Book of the First International Musicological Congress devoted to the Works of F. Chopin: 16–22 II 1960, red. Z. Lissa, Warszawa 1963, s. 95–99.
  • [rec.] Musica Medii Aevi, t. I, pod red. Jerzego Morawskiego, Kraków 1965, „Muzyka” 1966, nr 2, s. 156–162
  • Gnieźnieńskie „Missale plenarium” jako przykład zabytku izolowanego, „Muzyka” 1966, nr 3–4, s. 75–81
  • Muzyka staropolska. Wybór nie publikowanych utworów z XII–XVIII wieku, red. H. Feicht, oprac. K. Biegański, Kraków 1966.
  • Biblioteka muzyczna Zamku w Łańcucie, Łańcut-Kraków 1968
  • Missale Plenarium. Bibl. Capit. Gnesnensis MS 149, „Antiquitates musicae in Polonia”, vol. 11–12, red. H. Feicht, Warszawa 1970–1972 (współpraca Jerzy Woronczak)

Przypisy

  1. ↑ a b c d Andrzej Chodkowski: Krzysztof Biegański. W: Encyklopedia muzyczna PWM. E. Dziębowska (red.). Kraków: 1979, s. 315.
  2. ↑ a b c d Krzysztof Biegański. Encyklopedia muzyki RMF Classic, rmfclassic.pl [dostęp 2021-05-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-15].
  3. ↑ a b c d Krzysztof Biegański. W: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: 1979, s. 103.
  4. ↑ Absolwenci Reytana 1953. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2020-08-17].
  5. ↑ Krzysztof Biegański. Aleksander Tansman, kompozytor, pianista, dyrygent. „„Ruch Muzyczny”. 10–11, s. 8–9, 1960. Kraków: Instytut Książki. ISSN 0035-9610. 
  6. ↑ Cmentarz Stare Powązki: KRZYSZTOF BIEGAŃSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-02-10].

Bibliografia

  • Andrzej Chodkowski: Krzysztof Biegański. W: Encyklopedia muzyczna PWM. E. Dziębowska (red.). Kraków: 1979.
  • Krzysztof Biegański. W: Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: 1979.
  • Z. Helman, Korespondencja Aleksandra Tansmana z Krzysztofem Biegańskim w świetle recepcji jego muzyki w Polsce w latach międzywojennych, „Muzyka” 2017, nr 3, s. 71–96.

Linki zewnętrzne