Krzysztof Bizio

Krzysztof Bizio
Data i miejsce urodzenia29 maja 1970
Sosnowiec
Dziedzina sztukidramat, opowiadanie, słuchowisko radiowe, powieść
Epokawspółczesność

Krzysztof Bizio (ur. 29 maja 1970 w Sosnowcu[1]) – dramatopisarz, doktor habilitowany nauk technicznych, architekt. Absolwent VII Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie oraz Politechniki Szczecińskiej, zamieszkały i związany ze Szczecinem.

Dramaturgia, twórczość literacka i filmowa

Debiutował w 2000 r. publikując swój pierwszy dramat „Porozmawiajmy o życiu i śmierci” (Dialog 12/2000), który miał sceniczną prapremierę w 2001 r. w Teatrze Współczesnym w Szczecinie[2].

Beata Popczyk-Szczęsna w następujący sposób scharakteryzowała twórczość Krzysztofa Bizio: „Sztuki Krzysztofa Bizio podzielić można na dwa warianty wypowiedzi dramatycznej – obie w jakieś mierze podobne w sposobie podpatrywania kameralnych relacji międzyludzkich, a jednak zdecydowanie różniące się kompozycją i pomysłem zobrazowania konfliktu. Pierwszy to sceny z życia codziennego małej grupy osób spokrewnionych bądź od siebie uzależnionych (na przykład Porozmawiajmy o życiu i śmierci, Śmieci, Komety), drugi to utwory zdecydowanie bardziej ascetyczne w formie, sztuki złożone z kilku epizodów, pokazujących bohaterów w pełnym napięcia starciu (Toksyny, Front).”[3] Jego dramaty poza Polską wystawiane były m.in. w moskiewskim Teatrze Praktika[4], belgradzkim Teatrze Bitef[5], estońskim Endla Teater[6]. Jest także autorem scenariuszy dla teatru Telewizji, Teatru Polskiego Radia i scenarzystą filmowym. Posiada w swoim dorobku zbiory opowiadań.

Dramaty sceniczne

Według noty biograficznej w „Dialogu”[7]:

  • Porozmawiajmy o życiu i śmierci (2000)
  • Toksyny (2001)
  • Lament (2002)
  • Śmieci (2004)
  • Gabloty (2005)
  • Celebracje (2006)
  • Sedinum, prochy i rock’ and roll (2012)
  • W Starym Yorku (2017)
  • Front (2017)

Teatr telewizji

Za serwisem Film Polski[8]:

Film

Za serwisem Film Polski[8]:

  • Katyń – współpraca scenariuszowa (2007), reż. Andrzej Wajda
  • 0_1_0 – współautor scenariusza (2008), reż. Piotr Łazarkiewicz
  • Wszystkie małe kłamstwa Anny – scenariusz, reżyseria (2009)

Proza

  • Zresztą latem wszystkie kwiaty są takie piękne, Świat Literacki, Izabelin 2004 (​ISBN 83-88612-75-1​)
  • Sierpień, Świat Literacki, Izabelin 2006 (​ISBN 83-60318-20-4​)
  • Maniakalni uliczni kaznodzieje, Czuły Barbarzyńca Press, Warszawa 2011 (​ISBN 978-83-60318-88-1​)

Praca naukowa i dydaktyczna w charakterze architekta

W 1994 ukończył studia na Wydziale Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej.

W roku 2003 r. obronił na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej pracę doktorską pt. „Rewaloryzacja wielorodzinnej czynszowej zabudowy mieszkaniowej z drugiej połowy XIX wieku (w oparciu o wybrane przykłady)”. W 2018 r. na podstawie dorobku, oraz monografii „Od kamienicy czynszowej do spółdzielczego osiedla mieszkaniowego. Ewolucja idei w szczecińskiej wielorodzinnej architekturze mieszkaniowej od połowy XIX w. do II wojny światowej” uzyskał stopień doktora habilitowanego (specjalność: teoria i projektowanie urbanistyczno-architektoniczne) nadany także przez Wydział Architektury Politechniki Krakowskiej[9].

W pracy naukowej zajmuje się dwoma podstawowymi obszarami badawczymi: teorią architektury współczesnej i aktywizacją miast. Pracownik Wydziału Budownictwa i Architektury Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie, od 2018 r. kierownik Katedry Architektury Współczesnej Teorii i Metodologii Projektowania[10].

Twórczość architektoniczna

Od 1997 r. po uzyskaniu uprawnień projektowych[11] prowadzi autorską pracownię projektową. Współautor około 120 opracowań projektowych o różnej skali, z których około 60 zostało zrealizowanych. Najliczniejszą część dorobku projektowego stanowią projekty rewitalizacji przestrzeni miejskich i budynków z przełomu XIX i XX w. W swoim dorobku posiada także projekty z obszaru architektury mieszkaniowej (m.in. projekt wielorodzinnego budynku przy ul. Lutnianej 38 w Szczecinie), oraz usług publicznych (m.in. projekt Teatru Małego w Szczecinie). Od 2011 r. posiada uprawnienia rzeczoznawcy budowlanego[12].

Przypisy

  1. ↑ Encyklopedia Szczecina [dostęp 2019-03-28].
  2. ↑ Porozmawiajmy o życiu i śmierci, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (przedstawienia). [online] [dostęp 2019-03-28].
  3. ↑ Beata Popczyk – Szczęsna, Homo agresor?, w: Dialog 3/2018, s. 117.
  4. ↑ Dziennik teatralny [dostęp 2019-03-27].
  5. ↑ Portal e-teatr.pl [dostęp 2019-03-27].
  6. ↑ Strona internetowa Endla Teater [dostęp 2019-03-27].
  7. ↑ Nota biograficzna w: Dialog 3/2018, s. 114.
  8. ↑ a b Film Polski [dostęp 2019-03-27].
  9. ↑ Dr hab. Krzysztof Bizio, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-03-27].
  10. ↑ Struktura Katedry Architektury Współczesnej Teorii i Metodologii Projektowania [dostęp 2019-03-28].
  11. ↑ Członek Izby Architektów Rzeczypospolitej – numer członkowski ZP-0139 [dostęp 2019-03-28].
  12. ↑ Rzeczoznawca Izby Architektów Rzeczypospolitej – numer wpisu 10/11/R/C [dostęp 2019-03-28].

Bibliografia

  • Polscy pisarze i badacze literatury przełomu XX i XXI wieku. Słownik biobibliograficzny. Alicja Szałagan (redaktor). T. 1. Warszawa: Fundacja Akademia Humanistyczna; Instytut Badań Literackich PAN, 2011, s. 41–44. ISBN 978-83-61750-11-6.