Krzysztof Cugowski

Krzysztof Cugowski

Krzysztof Cugowski (2022)
Imię i nazwisko	Krzysztof Piotr Cugowski
Data i miejsce urodzenia	30 maja 1950 Lublin
Gatunki	rock
Zawód	piosenkarz
Aktywność	od 1969
Wydawnictwo	Pomaton EMI, RockersPro
Zespoły
Budka Suflera (1974–1978, 1983–2014) Cross (1980–1983) Cugowscy (2014–2018)
Odznaczenia

Krzysztof Cugowski podczas koncertu

Krzysztof Piotr Cugowski (ur. 30 maja 1950 w Lublinie) – polski piosenkarz, senator VI kadencji.

Współzałożyciel i wieloletni wokalista rockowego zespołu Budka Suflera. Nagrał z nim dwanaście albumów studyjnych, wśród nich płytę Nic nie boli, tak jak życie, której sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. Z zespołem koncertował m.in. w Carnegie Hall w Nowym Jorku. Nagrywał także albumy solowe, w tym płytę Integralnie z coverami przebojów polskiego i światowego rocka. Współpracował z Rayem Wilsonem, Garym Brookerem i Garou. Występował także wspólnie z synami Wojciechem i Piotrem w ramach rodzinnego zespołu Cugowscy.

Życiorys

Wczesne lata

W młodości trenował kulturystykę i boks^[1].

Uczył się w Państwowej Szkole Muzycznej w Lublinie. Ukończył naukę w lubelskim I Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica^[1]. Studiował prawo na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[1], jednakże studiów tych nie ukończył^[2].

Działalność artystyczna

W 1969 wraz ze znajomymi współtworzył zespół rockowy pod nazwą Prompter’s Box, wkrótce spolszczoną na Budkę Suflera^[3]. Grupa ta uległa rozwiązaniu pod koniec 1970, a sam muzyk podjął współpracę z zespołem Romualda Lipki – Stowarzyszenie Cnót Wszelakich^[2][3]. Grupa ta przyjęła później nazwę Budka Suflera. W 1975 piosenkarz znalazł się na drugim miejscu w notowaniu „wokaliści roku” czasopisma „Non Stop”. 1 stycznia 1978^[4] opuścił Budkę Suflera, pracował następnie z zespołami Spisek i Cross. Do Budki Suflera powrócił w 1984^[2].

W drugiej połowie lat 80. koncertował w Stanach Zjednoczonych. Budka Suflera wróciła do kraju w 1992 na nagranie płyty pt. Cisza, która przyniosła formacji sukces artystyczny i komercyjny, prowadzący do podjęcia decyzji o powrocie na stałe na polski rynek muzyczny. Największy sukces w karierze zespołu osiągnął album pt. Nic nie boli, tak jak życie, którego sprzedaż przekroczyła milion egzemplarzy. W listopadzie 1999 grupa wystąpiła w Carnegie Hall w Nowym Jorku.

W 2001 Krzysztof Cugowski wydał solową płytę z coverami polskich i zagranicznych standardów rockowych. W tym samym roku z Lidią Stanisławską wykonał utwór „Już nie ma dzikich plaż”, który ukazał się na jej drugim albumie studyjnym pt. Inna twarz^[5]. W 2005 wziął udział w nagraniu piosenki „Moja mała nostalgia” Grażyny Łobaszewskiej^[6]. W 2007 wystąpił jako gość w programie Jak oni śpiewają, gdzie w duecie z Nataszą Urbańską zaśpiewał przebój „Jest taki samotny dom”^[2]. W 2014 wystąpił gościnnie w utworze „Zbyt wiele” producenta muzycznego Rozbójnika Alibaby oraz rapera VNM^[7].

W styczniu 2014 Budka Suflera poinformowała, że z końcem roku zespół zakończy działalność^[8]. Pożegnalny koncert pt. „Memu miastu na do widzenia” odbył się 18 września 2014 w Lublinie. Muzycy zagrali ostatnie duże koncerty w Toruniu 6 grudnia 2014^[9] i w Krakowie 14 grudnia 2014^[10]. Ostatnie (nieoficjalne) pożegnanie nastąpiło w ramach występu w Warszawie 31 grudnia 2014. W 2019 Budka Suflera reaktywowała działalność z Robertem Żarczyńskim jako wokalistą. Krzysztof Cugowski odciął się wówczas od zespołu, nie chcąc, by łączono go z tą działalnością. W wywiadzie dla „Super Expressu” wskazał, że grupa ma chroniony w urzędzie patentowym znak i nazwę, do czego doszło w trakcie jego występów w zespole. Początkowo nie wykluczał podjęcia kroków prawnych przeciwko członkom reaktywowanej grupy, którzy według niego bezprawnie użyli nazwy i loga Budki Suflera^[11]. Ostatecznie jednak z tych planów zrezygnował.

W 2014 wraz z Piotrem i Wojciechem Cugowskimi stworzył zespół Cugowscy. Grupa nagrała dwa albumy: Zaklęty krąg i Ostatni raz, który ukazał się również w formacie filmu DVD z nagraniem pożegnalnego koncertu rodzinnego zespołu z 14 maja 2018 w Lublinie^[12]. W 2015 zagrał wspólny koncert ze śpiewaczką operową Aleksandrą Kurzak^[13]. W 2018 wyruszył w trasę koncertową z okazji pięćdziesięciolecia kariery scenicznej, a z Piotrem Cugowskim nagrał piosenkę „Pani ze snów”, która została stworzona na potrzeby serialu TVP1 Drogi wolności. W 2019 wystąpił w Opolu z recitalem, śpiewając m.in. z Edytą Górniak i Ryszardem Rynkowskim^[14].

W 2017 zaczął koncertować z Zespołem Mistrzów, który utworzyli Jacek Królik (gitara), Robert Kubiszyn (gitara basowa), Tomasz Kałwak (instrumenty klawiszowe) oraz Cezary Konrad (perkusja)^[15]. W 2020 nagrał z nimi dwupłytowy album zatytułowany 50/70 Moje najważniejsze – na pierwszej płycie znalazły się utwory solowe i nagrane wcześniej z Budką Suflera, drugą płytę stanowił zapis koncertu, który odbył się w studiu Polskiego Radia Lublin w 2018^[16].

W 2022 był jurorem jednej z edycji programu Twoja twarz brzmi znajomo w Polsacie^[17].

Działalność polityczna

W 2005 był członkiem Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich^[2]. W tym samym roku w wyborach parlamentarnych uzyskał mandat senatora VI kadencji z ramienia Prawa i Sprawiedliwości w okręgu lubelskim^[2]. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 nie ubiegał się o reelekcję.

W wyborach parlamentarnych w 2015 kandydował do Senatu z własnego komitetu, zajmując 2. miejsce spośród 3 kandydatów^[18] (poparło go Polskie Stronnictwo Ludowe^[19] oraz Prawica Rzeczypospolitej^[20], a nieoficjalnie także Platforma Obywatelska, która nie wystawiła przeciw niemu kontrkandydata).

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2014, za wybitne zasługi dla polskiej kultury, za osiągnięcia w pracy artystycznej i twórczej)^[21]
• złoty medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2020)^[22]
• srebrny medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2015)^[23]
• tytuł honorowego profesora Collegium Humanum (2022)^[24]

Życie prywatne

Dwukrotnie żonaty. Z małżeństwa z Małgorzatą ma dwóch synów: Piotra i Wojciecha, którzy również zostali muzykami. W połowie lat 90. rozwiódł się z żoną, po czym zawarł związek małżeński z Joanną, z którą ma syna Krzysztofa^[2].

Dyskografia

Krzysztof Cugowski podczas koncertu Budki Suflera w Gdańsku (2005)

(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl

Krzysztof Cugowski jako senator (2005)

Krzysztof Cugowski w Stalowej Woli (2018)

Portret Krzysztofa Cugowskiego autorstwa Zbigniewa Kotyłły (2020)

Albumy studyjne

Albumy kompilacyjne

Albumy świąteczne

Single

Z gościnnym udziałem

Inne notowane utwory

Filmografia

• Przepraszam, czy tu biją? (1976, jako piosenkarz)^[47]
• Atrakcyjny pozna panią… (2004, jako proboszcz)^[47]
• Historia polskiego rocka (2008, film dokumentalny)

Przypisy

Bibliografia

• Biogram na stronie Senatu (VI kadencja). [dostęp 2014-10-28].
• Krzysztof Cugowski w bazie Archiwum Polskiego Rocka. [dostęp 2014-10-28].

Linki zewnętrzne

• Wojciech Przylipiak: Krzysztof Cugowski: Czuję się spełniony, prawie (wywiad). gazetaprawna.pl, 19 maja 2020. [dostęp 2020-06-05].