Krzysztof Czapla

Krzysztof Czapla
Data urodzenia1956
Konsul Generalny RP w Benghazi
Okresod 1995
do 1998
PoprzednikKrzysztof Smyk
NastępcaJarosław Wojtara
Konsul Generalny RP w Vancouver
Okresod 2001
do 2005
PoprzednikKrzysztof Smyk
NastępcaMaciej Krych
Konsul Generalny RP w Vancouver
Okresod 2009
do 2013
PoprzednikTomasz Lis
NastępcaKrzysztof Olendzki
Chargé d’affaires RP w Syrii
Okresod kwietnia 2016
do 2021
PoprzednikMichał Murkociński

Krzysztof Andrzej Czapla[1] (ur. 1956) – polski dyplomata w stopniu ambasadora tytularnego[2].

Życiorys

Rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. Po roku został skierowany na studia w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych. Po jego ukończeniu został wysłany w charakterze stażysty do konsulatu PRL w Benghazi w Libii, po czym rozpoczął pracę w centrali Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Po roku pracy, w 1985, został zmuszony do opuszczenia MSZ za odmowę wstąpienia do PZPR[3]. Przez kilka lat pracował poza strukturami rządowymi, był m.in. tłumaczem w firmie Mostostalu Zabrze w Libii[4].

Do MSZ powrócił w 1991 jako ekspert w Departamencie Afryki, Azji, Australii i Oceanii. W 1995 został powołany na Konsula Generalnego RP w Benghazi. W 1998 został koordynatorem w pionie konsularnym centrali MSZ. W 1999 doprowadził do uwolnienia polskich pielęgniarek aresztowanych w Libii pod pretekstem wywołania epidemii wirusem HIV[3]. Od 2001 do 2005 był konsulem generalnym w Vancouver[4]. Następnie pracował w pionach kontrolno-audytorskim i konsularno-polonijnym MSZ. Jako audytor doprowadził do wykrycia licznych nieprawidłowości[3]. Ponownie kierował Konsulatem w Vancouver w latach 2009–2013[5]. Okres ten przypadł na czas organizowanych tam Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 2010. Od października 2015 ambasador tytularny. Od kwietnia 2016 do 2021 pełnił funkcję chargé d’affaires RP w reaktywowanej ambasadzie RP w Syrii (rezydując w Bejrucie)[2]. W grudniu 2017 doprowadził do zwolnienia z syryjskiego więzienia dziennikarza Witolda Repetowicza[6]. W 2021 przeszedł na emeryturę.

Zna języki: angielski, arabski i rosyjski[4].

Żona Anna, córka Edyta.

Przypisy

  1. ↑ Diplomatic, Consular & Other Representatives in Canada, qspace.library.queensu.ca, maj 2010, s. 107 [dostęp 2019-06-20] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-19] (ang.).
  2. ↑ a b Struktura i personel, bejrut.msz.gov.pl, 6 kwietnia 2017 [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2017-04-06].
  3. ↑ a b c Wojciech Lorenz, Nieznany sukces naszej dyplomacji, rp.pl, 20 kwietnia 2009 [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-19].
  4. ↑ a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Łączności z Polakami za Granicą /nr 35/, orka.sejm.gov.pl, 2 kwietnia 2009 [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-09].
  5. ↑ Interpelacja nr 14329 - tekst, sejm.gov.pl, 8 lutego 2013 [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-19].
  6. ↑ "Do Rzeczy": Witold Repetowicz o swoim uwięzieniu w Syrii, Onet Wiadomości, 8 stycznia 2018 [dostęp 2019-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-19].