Krzysztof Dębnicki
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 31 stycznia 1950 Warszawa |
|---|---|
| Ambasador RP w Mongolii | |
| Okres | od 2001 do 2005 |
| Poprzednik | Stanisław Godziński |
| Następca | Zbigniew Kulak |
| Ambasador RP w Pakistanie | |
| Okres | od 2007 do 2010 |
| Poprzednik | Bogdan Marczewski |
| Następca | Andrzej Ananicz |
| Ambasador RP w Malezji | |
| Okres | od 5 września 2018 |
| Poprzednik | Marcin Kubiak |
Krzysztof Dębnicki (ur. 31 stycznia 1950 w Warszawie[1]) – polski historyk, podróżnik, orientalista, afrykanista, indolog, dyplomata. Ambasador w Mongolii (2001–2005) i Pakistanie (2007–2010) i w Malezji (od 2018).
Życiorys
W latach 1968–1970 studiował historię, antropologię Afryki i nauki polityczne na Uniwersytecie w Ghanie, a w 1975 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1984 uzyskał stopień doktora na podstawie rozprawy o przemianach politycznych w Nepalu w latach 1950–1980. W 2008 otrzymał na UW stopień doktora habilitowanego na podstawie pracy Przemoc i konflikt w systemie politycznym niepodległych Indii. Wypromował co najmniej jeden doktorat.
W 1975 rozpoczął pracę w Studium Afrykanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1977 był pracownikiem naukowym Zakładu Współczesnych Zagadnień Azji Instytutu Orientalistycznego UW. W latach 1985/1986 był stypendystą Uniwersytetu w Nowym Delhi w Indiach, a w latach 1990/1991 stypendystą Uniwersytetu w Nowym Jorku.
W latach 70. odbył kilka podróży drogą lądową przez Azję Centralną do Pakistanu, Indii, Nepalu i Sikkimu. W 1986 w drodze powrotnej ze stypendium w Indiach przejechał przez Tybet, Chiny, Mongolię i Związek Radziecki, a w 1988 przez Sinciang[2][3].
Jako naukowiec specjalizuje się w tematyce historycznej, społecznej i politycznej regionu Azji Środkowej i Południowej. Prowadził zajęcia i wykładu w kraju oraz za granicą. Jest autorem wielu publikacji naukowych i popularnonaukowych, współpracował m.in. z „Gazetą Wyborczą”, „Rzeczpospolitą” i „Tygodnikiem Powszechnym”.
W 1993 podjął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie zajmował się tematyką irańską oraz krajów Zatoki Perskiej. W latach 1995–1999 pełnił funkcję radcy ds. politycznych w ambasadzie RP w Nowym Delhi, w tym przez 9 miesięcy jako chargé d’affaires. Z placówki powrócił na motocyklu, jadąc przez Azję Centralną i Rosję. Następnie pracował w Departamencie Azji, Australii i Ameryki Łacińskiej MSZ. W 2001 objął kierownictwo polskiej placówki dyplomatycznej w Ułan Bator. Funkcję ambasadora sprawował do 2005. Po powrocie pracował jedynie jako wykładowca na UW i w Collegium Civitas[3].
W 2007 otrzymał nominację na stanowisko ambasadora RP w Pakistanie. Odwołany został 1 września 2010[4]. 5 września 2018 objął funkcję ambasadora w Malezji.
Publikacje
- Nepal, królestwo wśród chmur, Warszawa 1981
- Współczesna historia Królestwa Nepalu, Warszawa 2005
- Konflikt i przemoc w systemie politycznym niepodległych Indii, Warszawa 2000
Przypisy
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945-2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 412
- ↑ Zapis przebiegu Komisji Spraw Zagranicznych /nr 89/ Biuletyn nr 2250/V, sejm.gov.pl, 10 lipca 2007 [dostęp 2019-04-24] (pol.).
- ↑ a b Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych, www.sejm.gov.pl, 7 grudnia 2017 [dostęp 2018-09-10] (pol.).
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 70, poz. 870
Bibliografia
- Dr hab. Krzysztof Dębnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2010-05-23].
- Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 3699/III z 16 stycznia 2001
- Biuletyn Komisji Spraw Zagranicznych Sejmu RP nr 2250/V z 10 lipca 2007
Media użyte na tej stronie
Autor: MSZ, Licencja: CC BY 3.0
Krzysztof Dębnicki, Polish ambassador to Malaysia