Krzysztof Daukszewicz

Krzysztof Daukszewicz
Ilustracja
Krzysztof Daukszewicz (2010)
Data i miejsce urodzenia

30 października 1947
Wichrowo

Zawód, zajęcie

artysta kabaretowy

Faksymile
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Strona internetowa

Krzysztof Antoni Daukszewicz (ur. 30 października 1947 w Wichrowie) – polski satyryk, artysta kabaretowy, felietonista, poeta, autor tekstów, piosenkarz, gitarzysta i kompozytor.

Życiorys

Studiował w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Olsztynie. Działalność estradową rozpoczął w 1975. Pełnił wtedy funkcję dyrektora Miejskiego Domu Kultury w Szczytnie oraz współtworzył kabaret Gwuść. W 1976 otrzymał drugą nagrodę na I Biesiadzie Humoru i Satyry w Lidzbarku Warmińskim za swój autorski program Dookoła Wojtek. W 1977 otrzymał nagrodę Złote Rogi Kozicy na przeglądzie kabaretów w Zakopanem.

Po przeprowadzce w 1978 do Warszawy zaczął występować w kabarecie Na Pięterku Związku Polskich Autorów i Kompozytorów, z którym przestał współpracować po 3 latach. W latach 1979–1984 był kierownikiem literackim Teatru na Targówku, w którym wystawiono dwa jego programy: satyryczny Dziury na drodze oraz musical dla dzieci Dzieci taty Zeusa.

W latach 1983–1986 współtworzył z Januszem Gajosem kabaret Hotel Nitz. W 1986 otrzymał III nagrodę na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną za antywojenną farsę Cycek. Od 1986 do 1990 występował w kabarecie Pod Egidą.

Występuje z własnymi programami satyrycznymi, realizował programy w telewizji. Jest autorem kilkunastu książek. Ma swoją rubrykę w tygodniku „Przegląd”.

Od 2005 jest stałym gościem programu publicystyczno-satyrycznego Szkło kontaktowe, nadawanego na antenie TVN24. W latach 2020-2021 był także komentatorem Halo.Radia. Na antenie tej rozgłośni wraz z Mariuszem Rokosem omawiał w lżejszy i czasem humorystyczny sposób wydarzenia polityczne z Polski i ze świata[1].

W 2011 wziął udział w nagraniu utworu „Mazurski cud”[2], powstałego w ramach akcji „Mazury Cud Natury”, promującego region Mazur[3]. Autor kompozycji, Krzysztof „Dżawor” Jaworski, znany z występów w grupie Harlem, zaprosił do nagrań także innych artystów związanych z regionem, w tym: Janusza Panasewicza z Lady Pank, Ryszarda Rynkowskiego, Piotra „Petera” Wiwczarka z Vader oraz Pawła „Draka” Grzegorczyka z zespołu Hunter[3].

Życie prywatne

Mąż Małgorzaty Janiny Kreczmar (ur. 1953, zm. 2006), córki aktorów Justyny i Jana Kreczmarów. Mieli czworo dzieci: Aleksandra, Grzegorza, Krzysztofa i Sylwię. Następnie ożenił się z Violettą Ozminkowski[4].

Dyskografia

  • Meneliki, limeryki, epitafia, sponsoruje ruska mafia ... a opowiada Autor – w serii Ksiąźk do Słuchania AudioClub.pl i Bellona, 2008.
  • Easy Rider – Krzysztof Daukszewicz wraz z zespołem Hunter, 2007
  • The best – Dobranoc Europo, 2004
  • Nadwyobraźnia, WMP 2000
  1. McDrive
  2. Audio-tele
  3. L4
  4. To ból, to nic
  5. Matka menela
  6. Towarzysze i koledzy
  7. Łódka Bols
  8. Zaproszenie do dyskusji
  9. Nie wierzcie tym, co mówią
  10. Ballada o dwóch piwach
  11. Odchodzę w stronę samotnych
  12. Jeszcze jedna noc, jeszcze jeden dzień
  13. Deszcz pada na Mazurach
  14. Jesień
  15. Blues śpiewany na stojąco w d-moll
  • Mc Drive, 2000
  • Zadupie (live), 2000
  • Zadupie, Selles Records 1999
  • Prośba, PolyGram 1996
  1. Ballada dziadowska
  2. Wiosna nasza
  3. Eminencja
  4. Idą myśliwi
  5. Ballada o człowieku z kwiatami
  6. Do siego roku poetom
  7. Plotki
  8. Prośba
  9. Aleja róż
  10. Hamburg
  11. Kosher song
  12. Nie śpiewam ministrom
  13. Schody do mojego nieba
  14. Ja świateł nie gaszę
  15. Bezrocze
  16. Ballada dziadowska
  17. Klasówka z fragmentu wolności
  • Stare and nowe, H & I Ltd 1994
  1. Leniwa niedziela
  2. Wesołe miasteczko
  3. Pochód
  4. Zadupie
  5. Ja was...
  6. On i ja
  7. W pogoni
  8. To jest mój kraj
  9. Śmierć satyryka
  10. Easy Rider
  11. Na bezdrożach
  12. Sposób na przetrwanie
  13. Tyle mi zostało
  14. Bieda-koleżka
  15. Obok hotelu Grant
  16. Dobranoc Europo

Książki

  • „Izy Rajder, czyli pieszy jeździec”, Wydawnictwo Radia i Telewizji, Warszawa 1991 (ISBN 83-212-0570-4)
  • „Piosenki z życiorysem”, Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1995 (ISBN 83-8660-602-9)
  • „Prawdziwki i zmyślaki”, Wydawnictwo Orgelbrandów, Warszawa 1996; wznowienie: wyd. Bellona 2011(ISBN 978-83-11-12114-0)
  • „Przeżyłem, Panie Hrabio”, Wyd. ART „B” Press, Poznań 1991 (ISBN 83-9001-070-4)
  • Cykl „Między Worłujem a Przyszłozbożem”:
    • tom 1 – „Przyspieszenie”, Wyd. Hrabia & Ignacy Ltd, Warszawa 1992 (ISBN 83-900378-0-7)
    • tom 2 – „Spowolnienie”, Wyd. Hrabia & Ignacy Ltd, Warszawa 1992 (ISBN 83-900378-1-5)
    • tom 3 – „W sam raz”, Wyd. Hrabia & Ignacy Ltd, Warszawa 1992 (ISBN 83-900378-2-3)
    • tom 4 – „Po przełomie”, Wyd. Hrabia & Ignacy Ltd, Warszawa 1994 (ISBN 83-7043-083-X)
    • tom 5 – „Lewom marsz”, Polski Dom Wydawniczy, Warszawa 1994 (ISBN 83-7043-179-8)
    • tom 6 – „Pamiętnik popaprańca”, 1995 (ISBN 83-86386-23-1)
    • tom 7 – „Magister Prezydent”, Univ-Comp, Warszawa 1996 (ISBN 83-86386-14-2)
    • tom 8 – „Król Maniuś Pierwszy”, Tevere 1997 (ISBN 83-904768-1-9)
    • tom 9 – „Polska Rzeczpospolita Polska”, Tevere 1999 (ISBN 83-904768-3-5)
  • „Hrabia, Wiedźma i Cycek”, Wyd. ART „B” Press, Poznań 1993 (ISBN 83-85135-60-X)
  • „Przeboje sezonów”, Bellona 2001 (ISBN 83-11-09341-5)
  • „Byłoniebyło”, Wers, Olsztyn 2003 (ISBN 83-915773-5-X)
  • „Meneliki, limeryki, epitafia sponsoruje ruska mafia”, Bellona 2004 (ISBN 83-11-09899-9); w 2008 ukazało się w serii Książki do Słuchania (AudioClub.pl i Bellona)
  • „Pamiętnik IV Rzepy”, Bellona 2009 (ISBN 978-83-111-2317-5)
  • „Cwane główki i chłopaki z drogówki. Meneliki 2”, Bellona 2012 (ISBN 83-11-09899-9)
  • „Tuskuland”, Prószyński Media 2015 (ISBN 978-83-8069-003-5)
  • „Nareszcie w Dudapeszcie”, współautor: Aleksander Daukszewicz, Prószyński Media 2020 (ISBN 978-83-8169-324-0)

Nagrody i odznaczenia

  • 1977 – Złote Rogi Kozicy i nagroda MKiS w Ogólnopolskim Turnieju Kabaretowym w Zakopanem
  • 1977 – Złota Szpilka na II Biesiadzie Humoru i Satyry za program „Mity i nity, czyli nasza Monachomachia”
  • 1978 – III nagroda na III Biesiadzie Humoru i Satyry
  • 1978 – Srebrne Rogi Kozicy w Ogólnopolskim Turnieju Kabaretowym w Zakopanem
  • 1986 – Grand Prix oraz nagroda dziennikarzy na przeglądzie kabaretowym OSET w Rzeszowie
  • 1986 – III nagroda za farsę „Cycek” na Międzynarodowym Konkursie na sztukę teatralną w Jugosławii
  • 1991 – nagroda MKiS na KFPP Opole
  • 1991 – Złoty Mikrofon
  • 1991 – nagroda miesięcznika „Szpilki” za „Listy do Pana Hrabiego”
  • 1992 – Złoty Kamerton
  • 1997 – Prometeusz
  • 2009 – Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5]
  • 2020 – Nagroda im. Henryka Panasa[6][7]

Przypisy

  1. ↑ Opublikowane przez Halo.Radio, Ivo Vuco 2020-12-12 09:00-11:00 – Halo.Radio [dostęp 2021-01-14] (pol.).
  2. ↑ Mazurski Cud. harlem.pl. [dostęp 2014-02-27]. (pol.).
  3. ↑ a b Cudne Mazury: Lady Pank, Afromental, Ryszard Rynkowski i Vader razem!. muzyka.interia.pl. [dostęp 2011-07-09]. (pol.).
  4. ↑ Katarzyna Kaczorowska, Violetta Ozminkowski-Daukszewicz i Krzysztof Daukszewicz o dojrzałej miłości, www.polityka.pl, 2021 [dostęp 2021-07-21] (pol.).
  5. ↑ Glorie dla przedstawicieli świata rozrywki. mkidn.gov.pl, 20 maja 2009.
  6. ↑ Krzysztof Daukszewicz odebrał Nagrodę im. Henryka Panasa, Olsztyn24 [dostęp 2021-10-07] (pol.).
  7. ↑ Krzysztof Daukszewicz otrzymał nagrodę im. Henryka Panasa, gazetaolsztynska.pl [dostęp 2021-10-07] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

POL Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu "Zasłużony Kulturze - Gloria Artis"
Krzysztof Daukszewicz.jpg
Autor: Ja Fryta from Strzegom, Licencja: CC BY-SA 2.0
Krzysztof Daukszewicz
Signature of Krzysztof Daukszewicz (1996).jpg
Podpis Krzysztofa Daukszewicza (1997)