Krzysztof Duda (muzyk)

Krzysztof Duda

Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1948 Gdynia
Instrumenty	instrumenty klawiszowe, organy, syntezatory
Gatunki	muzyka sakralna, muzyka elektroniczna
Zawód	muzyk, kompozytor
Aktywność	od 1970
Wydawnictwo	Rogot, Soliton, Futurex, Paris Music, Drag Lukomo, DayDream Records, GAD Records
Strona internetowa

Krzysztof Duda (ur. 13 czerwca 1948 w Gdyni) – polski organista, kompozytor, producent muzyczny, muzyk estradowy.

Życiorys

Wykształcenie muzyczne uzyskał w szkole muzycznej w Gdyni pod kierunkiem Haliny Grejży, grę na organach doskonalił u Stanisława Kwiatkowskiego, równocześnie kończąc studia na Politechnice Gdańskiej. Zweryfikowany jako muzyk estradowy i instruktor muzyczny kat. I. W latach 1970 i 1971 był organistą katedry oliwskiej i wykonawcą recitali dla zwiedzających tę katedrę. Na przełomie lat 60./70. wraz z zespołem „Pomorzanie” wystawił w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa w Gdyni jedną z pierwszych w Polsce mszy beatowych, bardzo wtedy popularnych. W latach 80. ub. wieku wielokrotnie koncertował w Norwegii i Finlandii. Od 1980 roku realizuje liczne nagrania dla radia i telewizji – nagrał prawie 200 utworów instrumentalnych i piosenek, współpracując m.in. z Haliną Frąckowiak, Januszem Hajdunem, Piotrem Nadolskim, Marylą Lerch, Januszem Popławskim, Agnieszką Osiecką, Andre Ochodlo i Grażyną Łobaszewską.

Jest autorem wielu kompozycji organowych i elektronicznych, wykonywanych przede wszystkim w kościołach oraz wykorzystywanych jako ilustracja muzyczna programów telewizyjnych, również tych najbardziej popularnych (Sonda, Halo Komputer, Laboratorium)^[1]. Od 1990 roku prowadzi własne studio nagrań, w którym realizuje projekty stanowiące połączenie klasycznych kanonów muzyki organowej z nowoczesnymi możliwościami oferowanymi przez elektroniczną syntezę dźwięku; umiejętne dozowanie proporcji tych dwóch tworzyw staje się – obok melodyki, harmonii i kontrapunktu – jeszcze jednym środkiem ekspresji. Jest autorem muzyki do filmów Biuro pisania podań i Gancwol fotograf (1993), w latach 90. ub. wieku i na początku obecnego stworzył kilkadziesiąt kompozycji dla teatrów, głównie lalkowych, we współpracy z Jerzym Stachurskim i Andrzejem Żylisem^[2].

Pracę studyjną łączy z zawodem organisty – od 1978 pełni funkcję organisty w kościele św. Antoniego w Gdyni^[3]. Członek nadzwyczajny ZAIKS (od 1983). Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Kompozytorskiego na Utwór Elektroniczny, zorganizowanego przez program II Polskiego Radia; nagrodzone utwory to Akrim (1985) dedykowany żonie Mirosławie (tytuł stanowi anagram imienia) oraz Taniec Voo-Doo (1987). Laureat Nagrody Artystycznej Prezydenta miasta Gdyni w dziedzinie muzyki (2003).

Na Wielkanoc 1984 TVP wyemitowała pierwszą pełnometrażową wideo-suitę Vivit Olim Homo^[4]. Autor dedykował ją Maxowi Regerowi. Organowe preludium miesza się wkrótce z brzmieniem syntezatorów, w kolejnych częściach organy sukcesywnie ustępują miejsca syntezatorom, aż do rozedrganej rytmiki w części przedostatniej. Po krótkim interludium w ostatniej części powraca początkowy temat organów, tym razem w formie kunsztownej repryzy zwieńczonej efektowną kadencją. Muzyce towarzyszy ilustrowana fabuła pobudzająca do refleksji.

Tematyka religijna obecna jest także w suitach Resurex (1990) i Dekalog (1992) oraz inspirowanych chorałem gregoriańskim suitach Gregorian Angels (1997), Reminiscence (1998), Gregorian Miserere (2000) i Gregorian Chants ITE (2002) – organowo-elektroniczne tworzywo wzbogacone tu zostaje o chóralne brzmienie stylizowane na średniowieczny chorał, jednak z nowoczesnymi akcentami harmonicznymi. Płyta Gregorian Angels uzyskała status złotej.

W roku 1986 zaprezentowana została w TVP druga wideo-suita Dedykowane miastu^[5]. Kompozytor – jak sam wyjaśnia w słowie wstępnym – dedykuje ją swemu rodzinnemu miastu (Gdyni) świętującemu 60. urodziny. Muzyka ma charakter wyłącznie elektroniczny, choć wiele fragmentów stylizowanych jest na brzmienie organowe.

W roku 2006 dokonał w swoim studiu remasteringu z 5 płyt winylowych koncertu Old Rock Meeting z Opery Leśnej z lipca 1986, która to praca ukazała się w formie 3 CD pod patronatem i z inicjatywy ojca polskiego rocka Franciszka Walickiego w dwudziestą rocznicę tego wydarzenia (wydawnictwo Metal Mind Production).

Rok 2012 to w twórczości Krzysztofa Dudy początek nowego nurtu, stanowiącego ukłon w stronę berlińskiej szkoły el-muzyki, m.in. Tangerine Dream i Klausa Schulzego. Współpraca z gdańskim kompozytorem Przemysławem Rudziem zaowocowała płytą Four Incarnations oraz samodzielnymi utworami Inevitability of evanescence, Taking a droshky to the Robofest, Inventor's dream i Sunset at Staryya Vasilishki.

Dyskografia

• TAMA, 1984, Rogot – kaseta
• VOICES, 1995, Futurex
• Kolędy i pastorałki, 1995, Futurex
• Moods for lovers, 1996, Futurex
• Landscape 1&2, 1996, Paris Music
• El-Pop Laid Back, 1996, Paris Music
• Gregorian Angels, 1997, Futurex
• Miserere, 2000, Futurex
• ITE, 2002, Drag Lukomo
• Chillout City Lights Zone, 2008, DayDream Records
• Chillout Energetic Avenue, 2008, DayDream Records
• Classical Organ Works (Inspirations), 2008, DayDream Records
• WLM program, 2012, KD
• Four Incarnations, 2013, Soliton – album nagrany w duecie z Przemysławem Rudziem
• Altus, 2013, GAD Records
• Sonda. Muzyka z programu telewizyjnego, 2013, GAD Records
• Hołd, 2014, Soliton – album nagrany z Przemysławem Rudziem i Robertem Kanaanem
• Deep Sea, 2014, Soliton
• 3C, 2017, Soliton – album nagrany z Przemysławem Rudziem i Robertem Kanaanem
• Live, 2018, Gad Records (nagrania z recitali z lat 1984-85)^[6]

Przypisy