Krzysztof Edward Haman

Krzysztof Edward Haman
Data i miejsce urodzenia

9 stycznia 1934
Warszawa

Profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka atmosfery
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1962

Habilitacja

1969

Profesura

1977

Polska Akademia Nauk
Status

członek korespondent

Funkcja Jednostka PAN

Przewodniczący (1991-1996)
Komitetu Geofizyki PAN

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Prodziekan
Wydział

Fizyki UW

Okres spraw.

1970–1975

Dyrektor
Instytut

Geofizyki UW

Okres spraw.

1976–1991

Krzysztof Edward Haman (ur. 9 stycznia 1934 w Warszawie) – polski geofizyk, profesor, wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego, członek korespondent Polskiej Akademii Nauk[1].

Życiorys

Z wykształcenia jest matematykiem, kończył studia pod kierunkiem Karola Borsuka na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskał doktorat 1962 na podstawie wyników pomiarów sondaży atmosferycznych w Wietnamie[2], promotorem był Teodor Kopcewicz. Habilitował się w 1969 na podstawie pracy dotyczącej dynamiki chmur konwekcyjnych[3].

Specjalizuje się w fizyce chmur. Prowadził prace nad strukturą komórek burzowych[4][5]. Zajmował się konstrukcją szybkich termometrów do pomiarów samolotowych i wykorzystaniem tych instrumentów do zrozumienia turbulencyjnych strumieni ciepła[6]. Pracował nad zagadnieniami meteorologii stosowanej, m.in. oceną wpływu chłodni kominowych na atmosferę[7][8] oraz pomiarami laboratoryjnymi mikrofizyki chmur, m.in. próbami oszacowania koncentracji kropli za pomocą metod holograficznych.

Od 1998 roku jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Został profesorem nadzwyczajnym w 1977 roku i profesorem zwyczajnym w 1994 roku. Odgrywa istotną rolę w rozwoju fizyki atmosfery w Uniwersytecie Warszawskim i w Polsce[9]. Był dyrektorem Instytutu Geofizyki na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego pomiędzy 1976 a 1991 rokiem i kierownikiem zakładu Fizyki Atmosfery w Instytucie Geofizyki od 1975 do 2000 roku. Przejął katedrę meteorologii po Teodorze Kopcewiczu, który był fizykiem i zaczął badania fizyki i dynamiki atmosfery. Haman dalej rozwinął uniwersytecką fizykę atmosfery w Polsce, zorganizował i skupiał wokół siebie studentów i współpracowników.

Obecnie jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Jest promotorem wielu polskich fizyków atmosfery (jego uczniami byli m.in. Wojciech W. Grabowski, Szymon Malinowski, Hanna Pawłowska i Piotr Smolarkiewicz).

Przypisy

  1. ↑ Prof. dr hab. czł. koresp. PAN Krzysztof Edward Haman, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-06-20].
  2. ↑ K. Haman, O superdiabatycznym gradiencie temperatury w atmosferze swobodnej nad Cha-Pa, 1962
  3. ↑ K. Haman, Wybrane zagadnienia dynamiki chmur konwekcyjnych i prognozy gradu, 1969
  4. ↑ K.E. Haman, On the Motion of a Three-Dimensional Quasi-Steady Convective Storm in Shear, „Monthly Weather Review”, 106 (11), 1978, s. 1622–1627, DOI: 10.1175/1520-0493(1978)1062.0.CO;2 (ang.).
  5. ↑ Krzysztof E. Haman, Michal Niewiadomski, Cold downdrafts in cumulonimbus clouds, „Tellus”, 32 (6), 1980, s. 525–536, DOI: 10.3402/tellusa.v32i6.10606 (ang.).
  6. ↑ Krzysztof E. Haman, Andrzej M. Makulski, Hygrometry with Temperature Stabilization, „Journal of Atmospheric and Oceanic Technology”, 2 (4), 1985, s. 439–447, DOI: 10.1175/1520-0426(1985)0022.0.CO;2 (ang.).
  7. ↑ Haman K., Niewiadomski M., 1975. Wpływ chłodni kominowych na środowisko atmosferyczne. Energetyka, 10, 308-312.
  8. ↑ Haman K.E., Niwiadomski M., Smolarkiewicz P., 1981. Model "Alina" of power plant plumes. Acta Geophysica Polonica, 29, 4, 275 -285.
  9. ↑ Haman K., 1970. Jeszcze o studiach geofizycznych. Przegląd Geofizyczny, XV (XXIII), 2, 131-143.