Krzysztof Gawkowski

Krzysztof Gawkowski
Ilustracja
Krzysztof Gawkowski (2019)
Data i miejsce urodzenia

11 kwietnia 1980
Warszawa

Zawód, zajęcie

polityk, samorządowiec, wykładowca akademicki

Alma Mater

Wyższa Szkoła Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie, Akademia Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku

Stanowisko

poseł na Sejm IX kadencji (od 2019), przewodniczący klubu parlamentarnego/poselskiego Lewicy (od 2019)

Partia

SLD (2000–2018)
Wiosna (2019–2021)
Nowa Lewica (od 2021)

Krzysztof Kamil Gawkowski (ur. 11 kwietnia 1980 w Warszawie[1]) – polski polityk, działacz samorządowy i pisarz. Doktor nauk humanistycznych. Poseł na Sejm IX kadencji, przewodniczący klubu parlamentarnego (następnie poselskiego) Lewicy (od 2019), wiceprzewodniczący Nowej Lewicy (od 2021).

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Wychowywał się w Wołominie. Absolwent Technikum Kolejowego w Warszawie. Pracował na warszawskim Jarmarku Europa, później prowadził firmę reklamową[2][3].

Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim[3], był jednocześnie działaczem samorządu studenckiego UW. Ostatecznie w 2006 uzyskał magisterium z politologii w Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie[4]. W latach 2007–2008 był nauczycielem akademickim prowadzącym zajęcia z prawa administracyjnego w Wyższej Szkole Bezpieczeństwa i Ochrony w Warszawie. W 2011 uzyskał na Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce na podstawie rozprawy pt. Prawo wyborcze do samorządu terytorialnego w III RP na tle europejskim[5]. Promotorem jego pracy był Leszek Moczulski[3]. Został wykładowcą Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie[5].

Autor powieści kryminalnych Piętno prawdy (2010), Cień przeszłości (2018) i Odnowa (2021)[6]. Wraz z Leszkiem Millerem napisał wstęp do Niezbędnika historycznego lewicy (2013)[3].

Działalność polityczna

Działał w Federacji Młodych Socjaldemokratów[7]. W 2000 wstąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej[1]. W wyborach samorządowych w 2002 i 2006 wybierany był na funkcję radnego rady miejskiej w Wołominie[1][3]. W wyborach samorządowych w 2010 uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Mazowieckiego IV kadencji, który wykonywał do 2014[1]. W wyborach parlamentarnych w 2011 bezskutecznie ubiegał się o mandat poselski z pierwszego miejsca na liście SLD w okręgu wyborczym nr 16 (Płock). Był członkiem władz krajowych SLD, w 2012 został sekretarzem generalnym partii[3]. W 2014 nie ubiegał się o reelekcję w wyborach wojewódzkich.

Ze strony SLD był odpowiedzialny za negocjacje przeprowadzone w siedzibie OPZZ przed zawarciem koalicji wyborczej Zjednoczona Lewica (zawiązanej przed wyborami parlamentarnymi w 2015 przez SLD, TR, PPS, UP oraz Partię Zieloni[2]). W wyborach tych bezskutecznie ubiegał się o mandat w okręgu wyborczym nr 4 (Bydgoszcz)[1]. W grudniu 2015 podczas krajowej konwencji SLD został ogłoszony jednym z dziesięciu kandydatów ubiegających się o funkcję przewodniczącego SLD[8]. W wyborach powszechnych w partii zajął trzecie miejsce z poparciem 22%[9]. 23 stycznia 2016 przestał piastować funkcję sekretarza generalnego SLD, został natomiast wybrany na wiceprzewodniczącego partii[10].

W wyborach samorządowych w 2018 bez powodzenia kandydował ponownie do Sejmiku Województwa Mazowieckiego[1]. 6 listopada tegoż roku złożył rezygnację z członkostwa w SLD[11]. Dziesięć dni później ogłosił rozpoczęcie współpracy z Robertem Biedroniem w celu tworzenia struktur jego nowej partii[12]. W 2019 zaangażował się w działalność partii Wiosna, zostając sekretarzem jej zarządu[13] oraz kandydatem do Parlamentu Europejskiego (nie uzyskał mandatu).

W wyborach parlamentarnych w 2019 został wybrany do Sejmu IX kadencji z ramienia SLD (w ramach porozumienia partii lewicowych), otrzymując w okręgu bydgoskim 30 859 głosów[14]. W Sejmie został członkiem Komisji Cyfryzacji, Innowacyjności i Nowoczesnych Technologii[4]. W listopadzie 2019 powołany na przewodniczącego klubu parlamentarnego Lewicy[15] (od grudnia 2021 funkcjonującego jako klub poselski). W czerwcu 2021, po rozwiązaniu Wiosny, został członkiem Nowej Lewicy; w październiku tegoż roku objął funkcję wiceprzewodniczącego tej partii[16].

Życie prywatne

Deklaruje, że jest katolikiem[17][18]. Żonaty, ma dwie córki i syna[19].

Wyniki wyborcze

WyboryKomitet wyborczyOrganOkręgWynik
2002KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia PracyRada Miejska w Wołominienr 2197 (3,04%) T[20]
2006KKW Lewica i Demokraci SLD+SDPL+PD+UPRada Miejska w Wołominienr 2259 (6,07%) T[21]
2010Sojusz Lewicy DemokratycznejSejmik Województwa Mazowieckiego III kadencjinr 410 957 (3,60%)T[22]
2011Sojusz Lewicy DemokratycznejSejm VII kadencjinr 165503 (1,99%)N[23]
2015KKW Zjednoczona Lewica SLD+TR+PPS+UP+ZieloniSejm VIII kadencjinr 412 956 (3,46%)N[24]
2018KKW SLD Lewica RazemSejmik Województwa Mazowieckiego V kadencjinr 712 609 (2,64%)N[25]
2019Wiosna Roberta BiedroniaParlament Europejski IX kadencjinr 41845 (0,13%)N[26]
2019Sojusz Lewicy DemokratycznejSejm IX kadencjinr 430 859 (6,59%)T[14]

Publikacje

Naukowe i publicystyczne
  • Administracja samorządowa w teorii i praktyce, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2017, ISBN 978-83-8019-757-2[27]
  • Cyberkolonializm, Helion, Gliwice 2018, ISBN 978-83-283-4801-1[28][29]
  • Obudzić państwo, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2015, ISBN 978-83-7805-339-2[30]
Powieści
  • Cień przeszłości, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2018, ISBN 978-83-7805-359-0
  • Piętno prawdy, Warszawska Firma Wydawnicza, Warszawa 2010, ISBN 978-83-61748-44-1[31]

Przypisy

  1. a b c d e f Krzysztof Gawkowski. mamprawowiedziec.pl. [dostęp 2019-08-15].
  2. a b Dariusz Grzędziński: Książę z Wołomina. Krzysztof Gawkowski i jego walka o jedność na lewicy. polskatimes.pl, 2015-07-26. [dostęp 2015-12-30].
  3. a b c d e f Iwona Szpala: Młody gensek SLD. wyborcza.pl, 2013-07-02. [dostęp 2015-12-30].
  4. a b Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2020-02-03].
  5. a b Dr Krzysztof Gawkowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2019-08-15].
  6. Krzysztof Gawkowski. lubimyczytac.pl. [dostęp 2021-06-04].
  7. Krzysztof Gawkowski. parlamentarny.pl. [dostęp 2015-12-30].
  8. Już 16 stycznia wybory powszechne na Przewodniczącego SLD!. sld.org.pl, 2015-12-14. [dostęp 2015-12-30].
  9. Sebastian Klauziński: Kto zastąpi Leszka Millera w SLD. wyborcza.pl, 2016-01-23. [dostęp 2018-11-06].
  10. Kto sekretarzem, kto wiceprzewodniczącym?. trybuna.eu, 2016-01-23. [dostęp 2018-11-06].
  11. Krzysztof Gawkowski odchodzi z SLD. onet.pl, 2018-11-06. [dostęp 2018-11-06].
  12. Gawkowski dołączył do nowej formacji Roberta Biedronia. interia.pl, 2018-11-16. [dostęp 2018-11-16].
  13. Zespół. wiosnabiedronia.pl. [dostęp 2019-05-07].
  14. a b Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2019-10-14].
  15. Wspólny klub Lewicy w parlamencie. Szefem poseł z Wiosny. polsatnews.pl, 2019-11-06. [dostęp 2019-11-06].
  16. Nowa Lewica, nowe władze. Wybrano 14 wiceprzewodniczących. polsatnews.pl, 9 października 2021. [dostęp 2021-10-09].
  17. Gawkowski: Jestem katolikiem, lewicowcem, będę chodził do kościoła i będę głosował za in vitro. wyborcza.pl, 2015-08-06. [dostęp 2019-12-24].
  18. „Nie jesteśmy nienormalni”. Poseł Lewicy o krzyżu w Sejmie. dorzeczy.pl, 2019-12-16. [dostęp 2019-12-24].
  19. Poseł Gawkowski został tatą. fakt.pl, 2021-01-18. [dostęp 2021-02-14].
  20. Serwis PKW – Wybory 2002. [dostęp 2022-08-23].
  21. Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2022-08-23].
  22. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2022-08-23].
  23. Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2022-08-23].
  24. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2022-08-23].
  25. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2022-08-23].
  26. Serwis PKW – Wybory 2019. [dostęp 2022-08-23].
  27. Administracja samorządowa w teorii i praktyce. marszalek.com.pl. [dostęp 2019-11-11].
  28. Cyberkolonializm. Poznaj świat cyfrowych przyjaciół i wrogów. helion.pl. [dostęp 2019-11-11].
  29. Cyberkolonializm – premiera książki Krzysztofa Gawkowskiego (2 listopada). smartcityblog.pl, 2018-10-26. [dostęp 2019-11-11].
  30. Obudzić państwo. Krzysztof Gawkowski. katalog.nukat.edu.pl. [dostęp 2019-05-07].
  31. Gawkowski, Krzysztof. bn.org.pl. [dostęp 2019-10-14].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Krzysztof Gawkowski Sejm 2019.jpg
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Poseł Krzysztof Gawkowski w Sejmie
Tickmark icon.svg
Autor: MGalloway (WMF), Licencja: CC BY-SA 3.0
A tickmark icon included in the OOjs UI MediaWiki lib.