Krzysztof Grabowski (wokalista)
 Krzysztof Grabowski (2022) | |
| Imię i nazwisko | Krzysztof Grabowski |
|---|---|
| Pseudonim | Grabaż |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | punk rock, rock, rap rock, rock alternatywny, ska punk, hip hop, reggae, ska, folk miejski, poezja śpiewana, pop rock |
| Zawód | wokalista, prezenter radiowy, raper |
| Aktywność | od 1984 |
| Wydawnictwo | |
| Zespoły | |
| Strachy na Lachy, Pidżama Porno, Lavina Cox, Papierosy, Ryzyko, Ręce do Góry | |
| Odznaczenia | |
 | |
Krzysztof Grabowski ps. „Grabaż” (ur. 13 marca 1965 w Poznaniu) – polski wokalista, raper, poeta i autor tekstów. Kompozytor większości utworów zespołów Strachy na Lachy, Pidżama Porno, Lavina Cox, Ryzyko, Papierosy i Ręce do Góry, z wykształcenia historyk. Teksty „Grabaża” funkcjonują również bez muzyki jako wiersze.
Życiorys
Uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Pile, w mieście, o którym śpiewa w utworze „Piła tango” oraz „Maszerujemy naprzód (Odlotowa Dorota)”. W 1982 roku, mając 17 lat przeżył fascynację muzyką punkrockową na festiwalu w Jarocinie, na którym później sam występował[2][3].
Jak sam przyznaje duży wpływ na jego poglądy polityczne miała działalność londyńskiej grupy The Clash, a także postawa Jacka Kuronia[4].
Ukończył historię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu. Na scenie zadebiutował w 1984 roku z zespołem Ręce do Góry. W latach 1991−2001 pracował w poznańskim radiu „S” (obecnie Radio Eska). W 1987 roku założył zespół Pidżama Porno. Po 20 latach, w 2007 roku, serią koncertów pożegnalnych (Kraków, Warszawa, Wrocław, Poznań, Łódź) zespół zawiesił swoją działalność. Jednak 2 października 2014 Grabaż opublikował na portalu społecznościowym Facebook wywiad, w którym pada informacja, że od 2015 roku Pidżama Porno wznawia działalność jako trio. Wywiad został także opublikowany na oficjalnej stronie zespołu w komunikacie „Pidżama Porno wraca na scenę![5]”. Obecnie Grabaż działa w zespołach Pidżama Porno oraz Strachy na Lachy. Prowadził również wieczorną audycję autorską w nieistniejącym już radiu Roxy FM. Ma żonę Agnieszkę i syna Jana (ur. 1993).
Podczas śpiewania piosenek na koncertach Pidżamy nosił charakterystyczny składany cylinder szapoklak, który stał się jego znakiem rozpoznawczym.
Wspierał kampanię „Muzyka Przeciwko Rasizmowi”[6] Stowarzyszenia „Nigdy Więcej”[7].
W grudniu 2005 roku Grabaż został nominowany do „Paszportów Polityki” w kategorii „estrada” za płytę Piła Tango zespołu Strachy na Lachy. W listopadzie 2007 artysta ponownie otrzymał nominację do „Paszportów” – tym razem za album Autor – wygrywając w kategorii „muzyka popularna” z uzasadnieniem: „za niezależność postawy artystycznej, za umiejętność łączenia estetyki rocka z tekstem literackim”. Gala wręczenia nagród odbyła się 8 stycznia 2008 w Teatrze Polskim w Warszawie. W tym samym roku Grabaż otrzymał „Giganta” Gazety Wyborczej. 27 marca 2008 został wyróżniony Nagrodą Marszałka Województwa Wielkopolskiego w dziedzinie twórczości artystycznej, upowszechniania i odnowy dóbr kultury.
Twórczość literacka
Po raz pierwszy teksty Grabaża zostały wydane w 1994 roku w tomiku „Welwetowe swetry”, zawierającym 46 tekstów piosenek Pidżamy Porno, Rąk Do Góry i Laviny Cox z lat 1983−1993. Tomik został wydany przez Lampa i Iskra Boża & Pasażer zine (ISBN 83-901125-4-X). W roku 1997 ukazało się wznowienie (ISBN 83-86735-21-X), które zawierało 63 teksty piosenek Pidżamy Porno, Rąk Do Góry i Laviny Cox autorstwa Grabaża z lat 1983−1996 oraz 5 cudzych tekstów, które wykorzystał do piosenek swoich zespołów. Większość piosenek jest opatrzona chwytami na gitarę.
15 maja 2008 ukazała się nakładem Lampy i Iskry Bożej Pawła Dunina-Wąsowicza książka pt. „Wiersze” (ISBN 978-83-89603-58-6), będąca zbiorem tekstów autorstwa Grabaża. Teksty zostały przeredagowane przez autora, co przejawia się głównie w rezygnacji z piosenkowej refrenicznej struktury tekstów.
W październiku 2010 nakładem wydawnictwa In Rock wydana została autobiografia Grabaża, zatytułowana Gościu Auto-Bio-Grabaż (ISBN 978-83-60157-55-8). Książka ma formę wywiadu, przeprowadzonego z artystą przez Krzysztofa Gajdę.
W 2013 roku, nakładem wydawnictwa Biuro Literackie, ukazał się tomik poezji Grabaża pt. Na skrzyżowaniu słów przygotowany przez Krzysztofa Gajdę (ISBN 978-83-63129-34-7).
Filmografia
- Historia polskiego rocka (2008, serial dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Wojciech Słota)
- Piotrek trzynastego 2: Skórza Twarz (2012, film fabularny, reżyseria: Piotr Matwiejczyk)[8]
- Jarocin. Po co wolność (2016, film dokumentalny, reżyseria: Leszek Gnoiński, Marek Gajczak)[9]
Przypisy
- ↑ Jacek Antczak: Seks astralny i szklanka z Polską – wywiad z Grabażem. Gazeta Wrocławska, 22 października 2010 (aktualizacja: 24 października 2010). [dostęp 2016-02-14]. Cytat: Urodziłem się w Poznaniu, 19 lat mieszkałem w Pile, od 26 lat znów jestem Poznaniakiem. [autor cytatu: Krzysztof Grabowski]
- ↑ Punk dla Afryki, Neesweek.pl, 21 stycznia 2002 09:00, ostatnia aktualizacja 2 grudnia 2008 11:42
- ↑ Mikołaj Lizut: Punk Rock Later. Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, s. 165. ISBN 83-88807-31-5. Cytat: (...) punkowy zespół SS-20 (...) Ten koncert zmienił moje życie. Oni śpiewali właśnie o tym, co chodziło po mojej głowie. Zwariowałem. Rzuciła mnie dziewczyna, a po koncercie spałowała mnie milicja. Ale już wiedziałem, kim chcę być. [autor cytatu: Krzysztof Grabowski].
- ↑ Krzysztof Grabowski w książce Mikołaja Lizuta: Punk Rock Later, s. 158, Wydawnictwo Sic!, Warszawa 2003, ISBN 83-88807-31-5.
- ↑ Pidżama Porno wraca na scenę!, Pidżama Porno, 2 października 2014 [dostęp 2019-11-08] (pol.).
- ↑ Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”: Muzyka Przeciwko Rasizmowi. nigdywiecej.org. [dostęp 2014-01-03]. (pol.).
- ↑ Jacek Purski Anna Malinowska. „Parszywe idee wydają na świat parszywych synów”. Wywiad z Krzysztofem Grabażem Grabowskim. „Nigdy Więcej”. 15 (15), 2006. Warszawa: Stowarzyszenie „Nigdy Więcej”. ISSN 1428-0884.
- ↑ Piotrek trzynastego 2: Skórza Twarz. filmpolski.pl. [dostęp 2013-07-14].
- ↑ Jarocin. Po co wolność. [dostęp 2017-09-30].
Media użyte na tej stronie
Autor: , Licencja: CC BY 4.0