Krzysztof Klenczon

Krzysztof Klenczon

Pomnik Krzysztofa Klenczona w Szczytnie
Imię i nazwisko	Krzysztof Antoni Klenczon
Pseudonim	Niuniek[1]
Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1942 Pułtusk
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1981 Chicago
Przyczyna śmierci	wypadek samochodowy
Instrumenty	gitara, akordeon[2]
Gatunki	bigbit, rock
Zawód	kompozytor, wokalista
Powiązania	Trzy Korony, Czerwone Gitary, Niebiesko-Czarni, Pięciolinie
Zespoły
Niebiesko Czarni (1962-1964) Czerwone Gitary (1965-1970) Trzy Korony (1970-1972)
Strona internetowa

Krzysztof Antoni Klenczon pseudonim Niuniek (ur. 14 stycznia 1942 w Pułtusku, zm. 7 kwietnia 1981 w Chicago^[3]) – polski kompozytor, wokalista, gitarzysta i akordeonista^[2] muzyki rockowej.

Życiorys

Urodził się w czasie II wojny światowej na Mazowszu. W 1959 ukończył Liceum Ogólnokształcące w Szczytnie. Rozpoczął studia z budowy dróg i mostów na Politechnice Gdańskiej, jednak po kilku miesiącach zrezygnował z nich. W latach 1960–1962^[4] uczył się w Gdańskim Studium Wychowania Fizycznego^[5] (Studium Nauczycielskim)^[4]. W 1962 w duecie z Karolem Warginem został laureatem I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie (Mały miś). W latach 1962–1964 był gitarzystą zespołu Niebiesko-Czarni, z którym w 1963 wystąpił w „Olympii” w Paryżu. Lider zespołów muzycznych: Pięciolinie (1964), Czerwone Gitary (1965–1970) i Trzy Korony (1970–1972).

Kompozytor największych przebojów Czerwonych Gitar (obok Seweryna Krajewskiego): Taka jak ty, Historia jednej znajomości, Nikt na świecie nie wie, Biały krzyż, Wróćmy na jeziora, Gdy kiedyś znów zawołam cię, Kwiaty we włosach, Powiedz stary gdzieś ty był, Jesień idzie przez park i Trzech Koron: 10 w skali Beauforta, Port, Czyjaś dziewczyna, Natalie-piękniejszy świat.

W grudniu 1967 w katedrze oliwskiej zawarł związek małżeński z Alicją Cywińską^[6], która urodziła w Chicago córki Caroline (ur. 1969) i Jaqueline (ur. 1973).

W 1973 na stałe wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie komponował, nagrywał i występował. W latach 1978–1979 koncertował w Polsce.

Został ciężko ranny w wypadku samochodowym, gdy wracał 27 lutego 1981 z koncertu charytatywnego w klubie Milford w Avondale (Chicago)^[7]. Zmarł, nie odzyskując przytomności, 7 kwietnia 1981 w Szpitalu św. Józefa (Saint Joseph Hospital) w Chicago. Urnę z prochami złożono w dzień imienin 25 lipca 1981 na cmentarzu komunalnym przy ulicy Mazurskiej w Szczytnie.

Pamięć o artyście

Kładka im. Krzysztofa Klenczona w Bydgoszczy (Wyspa Młyńska)

Na cześć muzyka odbywają się co roku Dni i Noce Szczytna, na których główny koncert nosi imię Krzysztofa Klenczona. Odbywał się też Ogólnopolski Konkurs Piosenki im. artysty, którego pierwsza edycja odbyła się w 2005 roku, a ostatnia w 2008. Stałymi jurorami w konkursie byli: Janusz Kondratowicz i Alicja Klenczon-Corona. Konferansjerem konkursu we wszystkich edycjach był dziennikarz muzyczny Grzegorz Kasjaniuk.

Podobny festiwal odbywa się corocznie w okresie letnim od 2013 r. w miejscu urodzenia Klenczona, czyli Pułtusku. W ramach festiwalu oprócz Ogólnopolskiego Konkursu Piosenek Klenczona i Czerwonych Gitar odbywają się m.in. koncerty innych znanych polskich wokalistów z dawnych lat^[8].

Istnieje dział poświęcony jego pamięci na otwartej w czerwcu 2004 wystawie Franciszka Walickiego w Gdyni.

11 października 1993 zarejestrowane zostało w Gdyni stowarzyszenie mające na celu propagowanie twórczości artystycznej Krzysztofa Klenczona. Była to inicjatywa trzech miłośników jego muzyki: Adama Jarzębińskiego, Wiesława Wilczkowiaka i Krzysztofa Arsenowicza. Pierwotna nazwa to „Stowarzyszenie Miłośników Muzyki Krzysztofa Klenczona”, obecna: Stowarzyszenie Muzyczne „Christopher” im. Krzysztofa Klenczona.

Jedna z warszawskich ulic w dzielnicy Bielany na Radiowie nosi imię Krzysztofa Klenczona. Jedną z ulic w centrum Pułtuska nazwano Bulwarem Krzysztofa Klenczona. Nazwiskiem Klenczona nazwano także ulice w Sopocie^[9] i Białogardzie. Krzysztof Klenczon jest też patronem Publicznego Gimnazjum w Dźwierzutach oraz sali koncertowej w Wieliszewie.

Jeden z gdańskich tramwajów (nr taborowy 1039) nosi imię artysty^[10].

W Pułtusku od 2017 roku znajduje się jedyna w Polsce grająca ławka poświęcona artyście^[11].

Pułtusk Festiwal im. Krzysztofa Klenczona

Od 2013 roku w Pułtusku organizowany jest festiwal poświęcony twórczości Krzysztofa Klenczona. Obok rywalizacji uczestników konkursu organizowane są: warsztaty wokalno-instrumentalne, koncert finałowy z udziałem laureatów festiwalu i zaproszonych gwiazd (m.in. Czerwone Gitary, Żuki, Stan Borys, Wojciech Korda, Natalia Niemen), pokazy, wystawy, koncerty.

Książki o Krzysztofie Klenczonie

• Ryszard Wolański: Krzysztof Klenczon. Wspomnienie i piosenki. Wydawnictwo Lester, Warszawa 1996, ISBN 83-86749-05-9.

• Dariusz Michalski: Krzysztof Klenczon, który przeszedł do historii. Wydawnictwo MG, Warszawa 2013, ISBN 978-83-7779-164-6.

• Alicja Klenczon: Krzysztof Klenczon. Historia jednej znajomości. Wydawnictwo WAM, Kraków 2017, ISBN 978-83-277-1413-8

• Marek Szpejankowski: Krzysztof Klenczon. Polski John Lennon. Agencja Wydawnicza CB, Warszawa 2019, ISBN 978-83-7339-237-3.

Dyskografia^[12]

Albumy Studyjne

• Krzysztof Klenczon i Trzy Korony (1971, Pronit) (z grupą Trzy Korony)
• The Show Never Ends (1977, Clay Pigeon Productions)
• Powiedz Stary Gdzieś Ty Był (1978, Pronit)

Single

• Port / Czyjaś Dziewczyna ‎(1970, Polskie Nagrania Muza)
• Nie Przejdziemy Do Historii / Wiosenna Miłość ‎(1971, Polskie Nagrania Muza)
• The Show Never Ends / All For You (1977, Clay Pigeon Productions)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Krzysztof Klenczon w bazie Discogs.com (ang.)
• Krzysztof Klenczon, WojciechW. Dąbrowski (oprac.), Gwiazdozbiór polskiej piosenki  (pol.).
• Ogólnopolski Konkurs im. Krzysztofa Klenczona [zarchiwizowane z adresu 2008-07-01]  (pol.).
• Krzysztof Klenczon, Biblioteka Polskiej Piosenki  (pol.).
• Pułtusk Festiwal im. Krzysztofa Klenczona [zarchiwizowane z adresu 2015-05-06]  (pol.).