Krzysztof Kowalewski
_(cropped)_(cropped).jpg) Krzysztof Kowalewski (2017) | |
| Data i miejsce urodzenia | 20 marca 1937 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 lutego 2021 |
| Zawód | aktor teatralny, filmowy |
| Współmałżonek | Vivian Rodriguez |
| Lata aktywności | 1960–2021 |
| Zespół artystyczny | |
| Teatr Klasyczny w Warszawie (1960–1961) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1961–1962) Teatr Polski w Warszawie (1962–1970) Studencki Teatr Satyryków (1970–1973) Teatr Rozmaitości w Warszawie (1973–1974) Teatr Kwadrat w Warszawie (1974–1977) Teatr Współczesny w Warszawie (1977–2021) Teatr 6. piętro (2013) | |
| Odznaczenia | |
  | |
Krzysztof Kowalewski (ur. 20 marca 1937 w Warszawie, zm. 6 lutego 2021 tamże) – polski aktor filmowy, telewizyjny, teatralny, kabaretowy i radiowy, pedagog.
Znany był głównie z licznych ról komediowych. Na filmowym ekranie zadebiutował w 1960 w filmie Aleksandra Forda Krzyżacy, wystąpił w około 120 filmach i serialach telewizyjnych[1]. Zagrał ponad tysiąc ról w Teatrze Polskiego Radia[2]. Przez wiele lat był wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie.
Życiorys
Jego ojcem był Cyprian Leon Kowalewski, ekonomista[3], dyrektor fabryki papieru w Jeziornie[4], weteran wojny polsko-bolszewickiej i III powstania śląskiego[3], zamordowany w 1940 r. w Charkowie[5][3]. Matką była Elżbieta Kowalewska z d. Herszaft, aktorka pochodzenia żydowskiego[4], a wujem malarz Adam Herszaft[6].
Przez całą wojnę matka ukrywała przed Krzysztofem swoje żydowskie korzenie. Po upadku powstania warszawskiego przeprowadzili się ze zrujnowanej stolicy do Kielc. Wyjechali z nich w dzień po pogromie 4 lipca 1946 r. i wrócili do Warszawy[7]. W 1955 r. ukończył stołeczne XIV Liceum Ogólnokształcące im. Stanisława Staszica[8], następnie dostał się do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, którą ukończył w 1960[1]. Na dyplomie muzycznym wykonał utwór „Ach Ludwiko” do słów Juliana Tuwima[9].
W tym samym roku zadebiutował jako aktor epizodyczny w Krzyżakach Aleksandra Forda[1]. W marcu 1961 r. wystąpił po raz pierwszy na deskach Teatru Dramatycznego, z którym był związany do 1962[1]. W latach 70. i 80. wystąpił m.in. w filmach wojennych Witolda Lesiewicza Kwiecień (1961) oraz Miejsce dla jednego (1965), kryminale Janusza Nasfetera Zbrodniarz i panna (1963), filmach Janusza Majewskiego Urząd (1969), Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię (1969) oraz C.K. Dezerterzy (1985), serialu wojennym Janusza Morgensterna „Kolumbowie” (1970) czy komedii Jerzego Stefana Stawińskiego Godzina szczytu (1973)[1].
Kowalewski często występował w filmach Stanisława Barei. W filmie Nie ma róży bez ognia (1974) zagrał milicjanta. W 1976 zagrał główną rolę Michała Romana w Brunecie wieczorową porą. W 1978 w Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz grał Tadeusza Krzakoskiego, dyrektora „Pol-Pimu”, natomiast w Misiu (1980) – Jana Hochwandera, kierownika produkcji filmu Ostatnia paróweczka hrabiego Barry Kenta[10].
Aktor teatrów: Klasycznego, Dramatycznego, Polskiego, Studenckiego Teatru Satyryków, Rozmaitości, Kwadrat oraz Teatru Współczesnego w Warszawie (od 1977).
Był związany przez wiele lat z Teatrem Polskiego Radia[2]. Dyrektor tegoż, Janusz Kukuła, przyznaje, że Krzysztof Kowalewski jest jego ulubionym (radiowym) aktorem[2]. Kowalewski znany jest radiosłuchaczom przede wszystkim[2] za sprawą głównej roli w słuchowisku Kocham pana, panie Sułku, emitowanym na antenie Programu Trzeciego Polskiego Radia. 29 lutego 2012, niedługo przed 75. urodzinami aktora, Program Trzeci Polskiego Radia zorganizował benefis Krzysztofa Kowalewskiego[2]. Wydarzenie było emitowane na żywo na antenie rozgłośni. W latach 2004–2019 wspierał działania Fundacji Polsat rokrocznie wcielając się w rolę Świętego Mikołaja podczas Mikołajkowego Bloku Reklamowego[11].
Został członkiem honorowego komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed przyspieszonymi wyborami prezydenckimi 2010[12] oraz przed wyborami prezydenckimi w Polsce w 2015[13].
Zmarł 6 lutego 2021 w wieku 83 lat[14]. 19 marca 2021 po mszy świętej w kościele św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie[15].
Nagrody (wybór) i odznaczenia
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 2002[16]
- Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” – 2009[17]
- Wielki Splendor (1992)[18] – nagroda przyznawana przez Zespół Artystyczny Teatru Polskiego Radia
Życie prywatne
_01.jpg)
_01.jpg)
Po raz pierwszy ożenił się w latach 60., z kubańską tancerką – Vivian Rodriguez, z którą rozwiódł się po 3 latach i jej wyjeździe do Paryża. Z tego związku miał syna Wiktora (ur. 1967), od 1981 stale przebywającego za granicą[7]. Wiktor Kowalewski wraz z rodziną mieszka w Los Angeles, pracuje w branży komputerowej oraz jest trenerem żeńskiej drużyny piłkarskiej[19]. Wnuczka Krzysztofa ze strony syna, Sacha Kowalewski kształciła się na Ruskin School of Acting oraz zagrała wraz z nim w filmie Proceder (2019)[19]. Przez wiele lat był związany z aktorką Ewą Wiśniewską[20]. Od 2002 do śmierci był mężem aktorki Agnieszki Suchory, z którą miał córkę Gabrielę (ur. 2000)[19].
Filmografia
Filmy i seriale
- 1960: Krzyżacy – łucznik krzyżacki
- 1961: Kwiecień – Sulikowski
- 1961: Dwaj panowie N – żołnierz w koszarach rozładowujący wóz Nowaka
- 1963: Zbrodniarz i panna – podwładny chorążego Szymańskiego
- 1964: Pingwin – pasażer autobusu
- 1965: Miejsce dla jednego – sierżant MO
- 1966: Marysia i Napoleon – oficer
- 1969: Zbrodniarz, który ukradł zbrodnię – świadek napadu
- 1969: Urząd – asystent kardynała
- 1970: Zapalniczka – milicjant podający się za gazownika
- 1970: Spacer – kapitan
- 1970: Kolumbowie – kat na Gestapo (odc. 2)
- 1972: Z tamtej strony tęczy – sąsiad Teresy
- 1972: Uciec jak najbliżej – działacz
- 1972: Siedem czerwonych róż, czyli Benek Kwiaciarz o sobie i o innych – koleś zaczepiający hipisa
- 1972: Poślizg – pielęgniarz w izbie wytrzeźwień
- 1973: Znak – mąż Andrzej
- 1973: Stawiam na Tolka Banana – tajniak (odc. 7)
- 1973: Wielka miłość Balzaka – Theophile Gautier
- 1973: Sekret – mąż Teresy
- 1973: Godzina szczytu – inżynier Adamczewski
- 1974: Potop – Roch Kowalski
- 1974: Nie ma róży bez ognia – milicjant
- 1974: Urodziny Matyldy – podrywacz Matyldy
- 1974: Najważniejszy dzień życia – ksiądz (odc. 2)
- 1974: Łukasz – nauczyciel
- 1974: Koniec wakacji – nauczyciel
- 1974: Gniazdo – Bolesław, syn Bolesława I Okrutnego
- 1974–1977: Czterdziestolatek – Benek, znajomy pielęgniarki Krystyny
- 1975: Trzecia granica – Dederkiewicz, pracownik konsulatu polskiego w Budapeszcie
- 1975: Grzech Antoniego Grudy – milicjant
- 1976: Brunet wieczorową porą – Michał Roman
- 1976: Złota kaczka – żołnierz w karczmie grający w kości
- 1976: Wakacje – uczestnik obozu lekarzy (odc. 2)
- 1976: Szaleństwo Majki Skowron – dyrektor Skowron, ojciec Majki (odc. 6 i 9)
- 1976: Polskie drogi – ułan Waligórski (odc. 1)
- 1976: Czy jest tu panna na wydaniu? – Henio Bąbała
- 1977: Deja vu czyli skąd my to znamy –
- kolejarz (głos),
- pacjent profesora (głos)
- 1978: Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz – dyrektor Tadeusz Krzakoski
- 1978: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
- 1978: 07 zgłoś się – aktor wysiadający z pociągu na dworcu Łódź Fabryczna (odc. 7)
- 1979: Wściekły – spotkany na ulicy kolega Zawady
- 1979: Skradziona kolekcja – Andrzej, sąsiad Joanny
- 1979: Kung-fu – dyrektor Nałęcz
- 1979: Igraszki z diabłem (Teatr Telewizji 1979) jako zbój
- 1980: Miś – Jan Hochwander
- 1980: Rodzina Leśniewskich – tata Leśniewski
- 1980-1981: Fortele Jonatana Koota – narrator (głos)
- 1981: Wielka majówka – prezes Śliwa
- 1981: Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – Maksymilian Jackowski
- 1981: Miłość ci wszystko wybaczy – właściciel „Sfinksa”
- 1982: Wyjście awaryjne – komendant MO
- 1982: Jeśli się odnajdziemy – Jan Ogródek
- 1983: Lata dwudzieste... lata trzydzieste... – Jan Krzyżtoporski
- 1984: Zabawa w chowanego – sąsiad Adama
- 1984: Miłość z listy przebojów – „Karus”
- 1985: Jezioro Bodeńskie – Pociejak
- 1985: Urwisy z Doliny Młynów – Leon Dędek
- 1985: Rośliny trujące – właściciel mieszkania
- 1985: Pewnego letniego dnia... – Stanisław Grzałek
- 1985: C.K. Dezerterzy – szef kompanii
- 1986: Zmiennicy – Tomasz Michalik
- 1986: Klementynka i Klemens – gęsi z Doliny Młynów – Leon Dędek
- 1986: Kurs na lewo – dyrektor
- 1986: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
- 1987: Cesarskie cięcie – sekretarz Rozmaryn
- 1987: Misja specjalna – kucharz Jan
- 1987: Komediantka – Jan Cabiński, dyrektor teatru
- 1988: Nowy Jork, czwarta rano – strażnik więzienny Cieślak
- 1988: Męskie sprawy – Kazimierz Klinger
- 1989: Janka – dziadek Janki
- 1989: Co lubią tygrysy – Marek
- 1989: Goryl, czyli ostatnie zadanie... – Bolek
- 1990: Janka – dziadek Janki
- 1990: Życie za życie. Maksymilian Kolbe – redaktor naczelny
- 1990: Prominent – właściciel strzelnicy w lunaparku
- 1991: Rozmowy kontrolowane – pułkownik Zygmunt Molibden
- 1991: Panny i wdowy – proboszcz w Jurowiczach (odc. 1)
- 1991: Panny i wdowy – proboszcz
- 1991: Dzieci wojny – proboszcz
- 1992: Kuchnia polska – szef komisji wojskowej (odc. 4)
- 1992: 1968. Szczęśliwego Nowego Roku – szef komisji wojskowej
- 1992–1996: Film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
- 1993: Jacek – sąsiad (odc. 5)
- 1993: Człowiek z... – pułkownik, komendant szpitala
- 1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki (odc. 5-6)
- 1994: Panna z mokrą głową – teść Podkówki
- 1994: Bank nie z tej ziemi – ojciec Hani (odc. 11)
- 1994–1996: Sceny z życia smoków – smok Antoni (głos, odc. 1-5)
- 1995: Nic śmiesznego – kierownik produkcji filmu „Klęska”
- 1995: Awantura w Chioggi – Padron Fortunato
- 1995: Horror w Wesołych Bagniskach – Apolinary
- 1995: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
- 1996: Nocne graffiti – szef Laleczki
- 1996: Maszyna zmian. Nowe przygody – nauczyciel (odc. 3)
- 1996: Bar Atlantic – proboszcz Sikora (odc. 9)
- 1996: Awantura o Basię – nauczyciel geografii
- 1997: Sposób na Alcybiadesa – dyrektor „Dyr”
- 1997–1998: Rodziców nie ma w domu – dziadek
- 1997: Pokój 107 – Józef Zięba
- 1997: Musisz żyć – Wolski
- 1997: Boża podszewka – masarz Bartoszewicz (odc. 6)
- 1998: Złoto dezerterów – dowódca straży bankowej
- 1998: Spona – dyrektor „Dyr”
- 1998: Siedlisko – profesor Wiesław Wanat
- 1999: Palce lizać – kucharz Stanisław Rudzki
- 1999: Operacja „Koza” – pułkownik UOP-u Krępski
- 1999: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
- 1999: Wszystkie pieniądze świata – Hrehorowicz
- 1999: Lot 001 (odc. 12)
- 2000–2001: Graczykowie – szef Wieśka Graczyka
- 2000–2001: Adam i Ewa – Stanisław Wilczyński
- 2000: Ogniem i mieczem – Onufry Zagłoba
- 2000: O czym szumią kierpce – baca
- 2000: Skarb sekretarza – Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
- 2000: Odwrócona góra albo film pod strasznym tytułem – Tatun (głos)
- 2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
- 2001: W pustyni i w puszczy – Grek Kaliopuli
- 2001–2003: Szpital na perypetiach – ord. mgr Zygmunt Łubicz
- 2001–2002: Graczykowie, czyli Buła i spóła – inżynier Zenek Rumian
- 2001: Garderoba damska – Tomasz, siostrzeniec Zofii (odc. 12)
- 2002: Król przedmieścia –
- Leszek Kowalski,
- Dżefrej Kowalski
- 2002: Kariera Nikosia Dyzmy – b. major SB Borewicz
- 2002: Jest sprawa... jako Eugeniusz Wróbel, wójt Piasków
- 2003–2009: Daleko od noszy – ordynator Zygmunt Łubicz
- 2003: Ubu Król – Pissedoux
- 2003: Rodzinka – Gała, ojciec Sebastiana (odc. 3)
- 2003: Na dobre i na złe – burmistrz Józef Pogoda (odc. 139, 153 i 162)
- 2003: Bao-Bab, czyli zielono mi – generał Mamoń
- 2004: Nigdy w życiu! – ojciec Judyty
- 2006: Gdzie jest Nowy Rok? – Stary Rok (głos)
- 2006: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
- 2006: Dublerzy – komisarz Zadyma
- 2006: Dublerzy (serial) – komisarz Zadyma
- 2006: Apetyt na miłość – poseł Krupisko (odc. 11 i 13)
- 2007: Alter ego – narrator (głos)
- 2007: Ryś – Zygmunt Molibden, komendant policji w Suwałkach
- 2007–2008: Niania – ojciec Maksa (odc. 74 i 110)
- 2007: Ja wam pokażę! – ojciec Judyty
- 2008: Serce na dłoni – chirurg
- 2008: Podróże na burzowej chmurze – Liczyrzepa (głos, odc. 2)
- 2009: Mniejsze zło – lekarz
- 2009: Złoty środek – minister Kwiatkowski
- 2009: 39 i pół – major Chełka (odc. 17)
- 2009: Synowie – pułkownik Ryszard Chrom (odc. 14-15)
- 2010–2011: Daleko od noszy 2 – ord. mgr Roman Łubicz
- 2010: Sztuka bez tytułu – ojciec Wengierowicz
- 2011: Daleko od noszy. Szpital futpolowy – ordynator Zygmunt Łubicz
- 2012–2014: Piąty Stadion – Waldemar Nowakowski
- 2013: Prawo Agaty – Lucjan Zawilski (odc. 33)
- 2017: Daleko od noszy. Reanimacja – minister zdrowia Roman Łubicz
- 2018: Piotrek the 13th III. Dziecku Rozmaryn – doktor
- 2019: Proceder – więzień „Szajba”
- 2019: Nigdy dobrze – Wiesław
- 2020: Amatorzy – Bartoszek
- 2021: Krime Story. Love Story – więzień „Anioł”
- 2021: Wesele – świadek
Dubbing
- 1965: Żona Lota – Paul
- 1995: Wallace i Gromit: Podróż na Księżyc – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1995: Wallace i Gromit: Wściekłe gacie – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1995: Wallace i Gromit: Golenie owiec – Wallace (pierwsza wersja dubbingowa)
- 1996: Opowieści taty bobra – tata Bóbr
- 1999: Wrota Baldura –
- Korax,
- Tiax,
- Sobowtórniaki
- 1999: Tarzan – Tantor
- 1999: Airline Tycoon – dyrektor lotniska
- 2002: Całe zdanie nieboszczyka – szef mafii
- 2002: Lilo i Stich – Jumba
- 2003: Stich: Misja – Jumba
- 2004: Nawiedzony dwór – duch #2
- 2004: Pamiętnik księżniczki 2: Królewskie zaręczyny – Mabrey
- 2004–2005: Lilo i Stich – Jumba
- 2005: Lilo i Stich 2: Mały feler Sticha – Jumba
- 2005: Zebra z klasą – Woodzie
- 2005: Szeregowiec Dolot – Sierżant
- 2006: Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i stara szafa – Pan Bóbr
- 2006: Neverwinter Nights 2 – Aldanon
- 2006: Auta – Szeryf
- 2006: Skok przez płot – Vincent Niedźwiedź
- 2006: Leroy i Stich – Jamba
- 2007: Smocze wzgórze – Ethelbert
- 2007: Stefan Malutki – Mieczysław
- 2007: Ratatuj – Gusteau
- 2007: Assassin’s Creed – Abu’l Nuqoud
- 2007: Magiczna kostka – Ethelbert
- 2008: Lissi na lodzie – Diabeł
- 2008: Piorun – Gołąb
- 2008–2012: Bujdy na resorach – Szeryf
- 2009: Opowieści na dobranoc – Barry Nottingham
- 2009: Lato Muminków – narrator
- 2009: Esterhazy – pracodawca
- 2009: Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków – Wesołek (druga wersja dubbingowa)
- 2010: Stich! – Jumba
- 2010: Ciekawski George 2
- 2011: LittleBigPlanet 2 – Clive Handworth
- 2011: Rio – Luiz
- 2011: Auta 2 – Szeryf
- 2011: The Elder Scrolls V: Skyrim – Arngeir
- 2013: Gdzie jest Gwiazdka? – Święty Mikołaj
- 2013: Ratujmy Mikołaja! – Święty Mikołaj
- 2013–2014: Pozdrowienia z Chłodnicy Górskiej – Szeryf
- 2014: Rio 2 – Luiz
- 2014: Siedmiu krasnoludków ratuje Śpiącą Królewnę – Palnik
- 2016: Bociany – Jasper
- 2017: Auta 3 – Szeryf
- 2019: Zabij to i wyjedź z tego miasta – Pan Wacław
Przypisy
- ↑ a b c d e Krzysztof Kowalewski – Biografia twórcy, film.wp.pl [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c d e Trójka > Benefisy > Kowalewski – mędrzec w krótkich spodenkach, Polskie Radio, 2 marca 2012 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c Jędrzej Tucholski (red.), Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 2003, s. 252, ISBN 83-916663-5-2, OCLC 830509983 [zarchiwizowane z adresu 2016-04-04].
- ↑ a b Elżbieta Kowalewska-Czaharska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
- ↑ Juliusz Ćwieluch: Cicho, wiem. [w:] Polityka [on-line]. polityka.pl, 17 grudnia 2013. [dostęp 2014-04-11].
- ↑ Zabijanie Żydów widział w dzieciństwie. W "Weselu" Smarzowskiego nawiązał do własnych traum, kultura.onet.pl [dostęp 2021-10-24].
- ↑ a b Krzysztof Kowalewski. Cicho, wiem. Rozmowę przepr. Juliusz Ćwieluch. „Polityka”, 2013, nr 51/52 (2938), s. 40-43.
- ↑ Zdjęcie klasy – rocznik maturalny 1955, Liceum Ogólnokształcące nr XIV w Warszawie [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2010-12-22].
- ↑ Jan Bończa-Szabłowski. Krzysztof Kowalewski. Pogoda w granicach rozsądku. „Rzeczpospolita”, 4 stycznia 2002.
- ↑ Miś, FilmPolski.pl.
- ↑ Eurozet Sp, Polsat, Mikołajkowy Blok Reklamowy: Kowalewski odchodzi jako Mikołaj – Planeta, planeta.pl, 1605 [dostęp 2021-02-06] (pol.).
- ↑ Komitet poparcia Bronisława Komorowskiego, onet.pl, 16 maja 2010 [dostęp 2014-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2013-12-05].
- ↑ Barbara Sowa, Kto wszedł do komitetu poparcia Komorowskiego, a kto z niego wypadł? Cała lista, Dziennik.pl, 26 marca 2015 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ Krzysztof Kowalewski nie żyje. Aktor miał 83 lata. kultura.onet.pl, 2021-02-06.
- ↑ Pogrzeb Krzysztofa Kowalewskiego. film.interia.pl, 19 marca 2021. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-19)].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 50, poz. 722 – pkt 60.
- ↑ Gloria Artis dla aktorów, TVP.Info, 5 października 2009 [dostęp 2015-09-10] [zarchiwizowane z adresu 2013-01-08].
- ↑ Wielki Splendor – nagrody Teatru Polskiego Radia wręczone, Polskie Radio, 1 grudnia 2008 [dostęp 2015-09-10].
- ↑ a b c Krzysztof Kowalewski osierocił dwójkę dzieci. Kim są Gabriela i Wiktor?, Viva.pl [dostęp 2021-02-06] (pol.).
- ↑ Wszyscy mężczyźni jej życia, styl.pl [dostęp 2021-02-06] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Krzysztof Kowalewski w bazie filmpolski.pl
- Krzysztof Kowalewski, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09].
- Krzysztof Kowalewski w bazie IMDb (ang.)
- Krzysztof Kowalewski w bazie Filmweb
- Krzysztof Kowalewski na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”
- Krzysztof Kowalewski w bazie Akademii Polskiego Filmu
Media użyte na tej stronie
Autor: HuBar, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łódź Walk of Fame - Krzysztof Kowalewski
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktorów Elżbiety Kowalewskiej i jej syna Krzysztofa Kowalewskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Autor: Fryta 73, Licencja: CC BY-SA 2.0
Krzysztof Kowalewski 3
Autor: Mateusz Opasiński, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób aktora Krzysztofa Kowalewskiego na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie
Autor: Geonidiusz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Odcisk gwiazdy na ul. Aleji Gwiazd w Międzyzdrojach woj. zachodniopomorskie pow. kamieński
Autor: eSerwis, Licencja: CC BY 3.0
Inscenizacja słuchowiska radiowego "Kocham pana, panie Sułku" (Polskie Radio). Marta Lipińska - pani Eliza, Krzysztof Kowalewski - pan Sułek.