Krzysztof Leski
Krzysztof Leski (2007) | |
Data i miejsce urodzenia | 9 stycznia 1959 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 stycznia 2020 |
Przyczyna śmierci | zabójstwo |
Miejsce spoczynku | |
Zawód, zajęcie | dziennikarz |
Alma Mater | |
Rodzice | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Krzysztof Leski (ur. 9 stycznia 1959 w Warszawie, zm. 1 stycznia 2020 tamże[1][2]) – polski dziennikarz prasowy, telewizyjny i radiowy, w latach 1989–1991 dziennikarz dziennika „Gazeta Wyborcza”.
Życiorys
Syn Kazimierza Leskiego[3] i Elżbiety Pleszczyńskiej[4]. Był bratankiem polskiej pilotki Anny Leskiej-Daab.
W 1985 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej, w latach 1984–1989 studiował też na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego[5].
Karierę dziennikarską rozpoczął w latach 1980–1981 jako publicysta prasy wydawanej przez Niezależne Zrzeszenie Studentów i redaktor naczelny Biuletynu Informacyjnego NZS na PW. W 1981 jako reporter Agencji Solidarność relacjonował m.in. obrady Krajowej Komisji Porozumiewawczej oraz jej prezydium. Po wprowadzeniu stanu wojennego został internowany[5]. Po zwolnieniu dołączył do redakcji „Tygodnika Mazowsze”, w którym pisał pod pseudonimem K. Pajka[6].
W latach 1989–1991 był reporterem i korespondentem „Gazety Wyborczej”. Od 1990 do 2001 współpracował z TVP[5], w której prowadził szereg programów, m.in. Tylko w jedynce, Spięcie, Klub Dwójki i Wiadomości. W Programie Trzecim Polskiego Radia od 1991 do 1998 był stałym komentatorem wydarzeń politycznych. Od 1991 pracował też jako korespondent „The Daily Telegraph” i BBC World Service. Od 1989 do 1996 wydawał „Gazetę. Prawiedziennik Polskiego Echa”, publikację przeznaczoną dla emigrantów, informującą o wydarzeniach społecznych i politycznych w kraju. W latach 90. współpracował z różnymi mediami lokalnymi, przez rok był też związany z „Expressem Wieczornym”. Publikował też artykuły i felietony m.in. w „Kulisach”, „Wprost”, „Polityce” czy „Press”.
Od 2006 do 2007 ponownie związany z Telewizją Polską jako reporter Kuriera 3 oraz prezenter programu 30 minut bazującego na dziennikarstwie śledczym. Od września 2008 do lutego 2009 prowadził w Programie Pierwszym PR wieczorny magazyn Polska i Świat. Był również aktywnym blogerem na platformie Salon24.
W 2011, za wybitne zasługi dla rozwoju niezależnego dziennikarstwa, za działalność na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, wolności słowa i wolnych mediów, został odznaczony przez prezydenta Bronisława Komorowskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].
W 2017 odmówił przyjęcia Krzyża Wolności i Solidarności w związku z niezaproszeniem go na uroczystość w Pałacu Prezydenckim, oświadczając, że pan prezydent Andrzej Duda dzieli (…) na lepszy i gorszy sort nawet tych, których nagradza medalami[8].
Został zamordowany przez współlokatora w wynajmowanym przez siebie mieszkaniu w Warszawie, według relacji sprawcy w noc sylwestrową z 31 grudnia 2019 na 1 stycznia 2020[1]. Ciało zostało odnalezione 6 stycznia. Sprawca oddał się 6 stycznia w ręce policji i przyznał do zabójstwa[1]. W I instancji został skazany na karę 25 lat pozbawienia wolności[9].
Pochowany został 17 stycznia 2020 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera:G dodatek, rząd:urnowy, grób:21)[10].
Publikacje książkowe
- Coś. Rzecz o Okrągłym Stole (II obieg wydawniczy; In Plus 1989);
- Solidarność w podziemiu (wspólnie z Jerzym Holzerem; Wydawnictwo Łódzkie 1990, ISBN 83-218-0781-X; seria: Historia Polityczna PeeReLu);
- Politycy nie interesują się już polityką w: Jan Osiecki, Polaków rozmowy o polityce (Wydawnictwo Prószyński i S-ka 2010, ISBN 978-83-764846-9-3).
Przypisy
- ↑ a b c Kamil Siałkowski: Są zarzuty dla 34-latka, podejrzanego o zabójstwo Krzysztofa Leskiego. Prokuratura o szczegółach morderstwa. warszawa.wyborcza.pl, 2020-01-07. [dostęp 2020-01-08].
- ↑ Pogrzeb Krzysztofa Leskiego. fakty.interia.pl, 2020-01-17. [dostęp 2020-01-17].
- ↑ Kismet, rodzina, polemika. krzysztofleski.salon24.pl, 16 października 2007. [dostęp 2011-05-17].
- ↑ Sześciolatki będą krócej dziećmi. rp.pl, 18 marca 2009. [dostęp 2011-05-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 marca 2012)].
- ↑ a b c Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-01-09].
- ↑ Leski, Krzysztof. wyborcza.pl, 28 listopada 2006. [dostęp 2011-05-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 marca 2011 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2011 r. nr 64, poz. 624).
- ↑ Kolejna zasłużona osoba nie chce odznaczenia od Dudy. „Dzieli na lepszy i gorszy sort nawet tych, których nagradza”. natemat.pl, 31 maja 2017. [dostęp 2019-01-14].
- ↑ "Zabił swojego dobroczyńcę, który dał mu dach nad głową". Wyrok za zabójstwo dziennikarza, TVN Warszawa, 28 kwietnia 2021 [dostęp 2021-04-28] .
- ↑ Miejsce pochówku. [dostęp 2020-02-22].
Linki zewnętrzne
- Blog Krzysztofa Leskiego. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (7 października 2019)].
Media użyte na tej stronie
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób dziennikarza Krzysztofa Leskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
Autor: Jan Słupski, http://juljas.net/foto/ (JanSlupski), Licencja: CC BY-SA 2.5
Krzysztof Leski, polish journalist