Krzysztof Migoń

Krzysztof Migoń

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	20 lipca 1940 Bogusławice
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: bibliologia
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Doktorat	1968 – Historia książki Uniwersytet Wrocławski
Habilitacja	1976 – Bibliologia Uniwersytet Wrocławski
Profesura	1982
Odznaczenia

Krzysztof Migoń (ur. 20 lipca 1940 w Bogusławicach) – polski profesor, bibliolog na Uniwersytecie Wrocławskim.

Edukacja

W 1962 roku ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim, broniąc pracy magisterskiej „Polska produkcja wydawnicza czasów saskich w zakresie literatury obcej”. Od tegoż roku zatrudniony w Instytucie Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Od 1963 asystent, 1969 adiunkt, 1973 docent, od 1982 profesor rodzimej uczelni^[1].

W 1968 roku otrzymał stopień doktora przedstawiwszy dysertację: „Recepcja książki orientalistycznej na Śląsku do końca XVIII wieku”, napisaną pod kierunkiem prof. Karola Głombiowskiego^[1]. W 1976 doktor habilitowany na podstawie rozprawy: „Nauka o książce wśród innych nauk społecznych”^[2].

Praca naukowa

Specjalizuje się w zakresie teorii i historii książki i nauki o książce, nauce o piśmie i języku, klasyfikacji nauk i piśmiennictwa, a także orientalistyce.

W latach 1972–1975 zastępca dyrektora, w latach 1981–1996 dyrektor Instytutu Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego. Członek Sekcji Literaturoznawstwa, Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Komitetu Badań Naukowych. Od 1988 redaktor naczelny „Studiów o Książce”. Od 1989 wiceprezes Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Bibliologicznego. Od 1991 członek Centralnej Komisji do spraw Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych. W latach 1998-2004 przewodniczący Rady Naukowej Biblioteki Narodowej. Od 1999 kierownik Zakładu Teorii i Historii Książki. Od 1999 Członek Senackiej Komisji Kadr i Zatrudnienia^[2].

Członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (od 1974), Polskiego Towarzystwa Orientalistycznego (od 1966), członek honorowy Kaliskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk (2000). Członek Arbeitskreis Druckgeschichte w Wormacji (od 1987), Association Internationale de Bibliologie w Paryżu (od 1988), Gutenberg Gesellschaft w Moguncji (od 1997), Leibniz-Sozietaet (od 2001). Członek rady redakcyjnej serii „Buchwissenschaftliche Beiträge aus dem Deutschen Bucharchiv” w Monachium. Członek komitetów redakcyjnych litewskich czasopism księgo- i bibliotekoznawczych „Knygotyra” i „Bibliotekininkyste”^[2].

Odbył staże jako Profesor wizytujący na Univeristy of Illinois, Chicago (1978), Johannes Gutenberg Universität, Moguncja (1992); stypendysta: DAAD we Frankfurcie i Moguncji (1981), Herzog August Bibliothek w Wolfenbüttel (1985)^[1].

Kawaler Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski w 1984.

Wybrane publikacje

• Recepcja książki orientalistycznej na Śląsku do końca XVIII wieku, Wrocław: Wydaw. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1969 (Monografie z dziejów historii nauki i techniki, T.62);
• Z dziejów nauki o książce, Wrocław: Wydaw. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1979 (Książki o Książce);
• Nauka o książce: zarys problematyki, Wrocław: Wydaw. Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1984 (tłumaczone na język niemiecki i rosyjski: Wiesbaden 1990; Moskwa 1991);
• Autor i konsultant działu „Nauka o książce” w Wielkiej Encyklopedii Powszechnej PWN.

Przypisy