Krzysztof Okoń

Krzysztof Okoń
Data i miejsce urodzenia

23 stycznia 1939
Warszawa

Instrumenty

wiolonczela

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

wiolonczelista, malarz, rzeźbiarz

Krzysztof Okoń (ur. 23 stycznia 1939 w Warszawie)[1] – polski wiolonczelista, malarz i rzeźbiarz.

Życiorys

Muzyka

Urodził się w Warszawie. W Zakopanem spędził dzieciństwo i młodość. Później zamieszkał na stałe w Krakowie. Tam też studiował grę na wiolonczeli w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Studia kontynuował w Rzymie w latach 1960–1963 w klasie włoskiego wiolonczelisty Enrico Mainardiego w Akademii Muzycznej św. Cecylii oraz u francuskiego wiolonczelisty André Navarry w Accademia Chigiana w Sienie[2].

Od 1964 występował w „Trio Krakowskim” razem z Jerzym Łukowiczem (fortepian) i Antonim Cofalikiem (skrzypce). Zespół koncertował w Europie, USA, Jordanii i Algierii. Zdobył w 1965 I Nagrodę Premio Antonio Vivaldi na konkursie muzyki kameralnej w Sienie organizowanym przez Accademia Chigiana, Złoty Medal miasta Rzymu w 1973 i Nagrodę Miasta Krakowa w 1975[3].

Malarstwo i rzeźba

Krzysztof Okoń rozpoczął działalność plastyczną w 1965 roku, zajmując się malarstwem na szkle, a od końca lat 70. również rzeźbą (pełną i płaskorzeźbą)[2]. Jego prace były prezentowane na wielu wystawach w Polsce i za granicą, m.in. w Muzeum Archidiecezjalnym w Krakowie, w Warszawskim Państwowym Muzeum Etnograficznym czy we Francji w Chartres. W 1992 roku artysta otrzymał Nagrodę im. św. Brata Alberta, za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki sakralnej”[4].

Przypisy

  1. ↑ Okoń Krzysztof, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-02-04].
  2. ↑ a b Grzegorz Madej: Krzysztof Okoń – Boże Narodzenie galeria Baszta i Strzelnica. muzeum.bielsko.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].
  3. ↑ „Dziennik Polski”, s. 1 i 3, nr 115, 21 maja 1975
  4. ↑ Agnieszka Konik-Korn: Moja modlitwa. niedziela.pl, 31/2014. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-11)].

Linki zewnętrzne